Απορώ μάλιστα, αν οι .. αγωνιστικές αυτές καταστροφικές παρεμβάσεις, που κι ο ίδιος ο υπουργός τις χαρακτηρίζει ως αντιδημοκρατικές, θα συνέβαιναν εντός των πανεπιστημιακών χώρων, αν δεν υπήρχε αυτό το καταραμένο ακαδημαϊκό άσυλο.
Ακατανοήτως, μάλιστα επιχειρείται από την πλευρά του κ. υπουργού, να δικαιολογηθούν οι καταστροφές, ενώ θα έπρεπε να στιγματισθεί από την Πολιτεία, ρητώς και κατηγορηματικώς, κάθε καταστροφή, οποθενδήποτε προερχομένη, ως μέθοδος συζήτησης και
διαπαραγμάτευσης, προκειμένου τα μέρη να καταλήξοιυν σε κάποια συμφωνία.
Γιατί το ακαδημαϊκό πνεύμα, αφορά την ελεύθερη παραγωγή και την διακίνηση ιδεών και όχι την αυταρχικού (ολοκληρωτικού) χαρακτήρα επιβολή αντιποίνων στην γνώμη και άποψη του άλλου, με καταστροφές δομών και υποδομών..
Οι καταστροφές των πανεπιστημιακών υποδομών, που παγματοποιούνται ως απάντηση και έκφραση οργής ενάντια στην διαπίστωση του πρύτανη ενός πανεπιστημίου ότι "παρόμοια γεγονότα είναι καθημερινότητα στα Πανεπιστήμια όλης της χώρας", είναι αυθαιρεσία, ολοκληρωτισμός και τραμπουκισμός! Είναι ευθεία απειλή και κατατρομοκράτηση της αντίθετης γνώμης. Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν η διαπίστωση αυτή, δεν είναι η άποψη κάποιου, αλλά η απλή διατύπωση της πραγματικότητας, άσχετα από τον αριθμό των προσώπων που τολμούν να αρθρώσουν αυτήν την αλήθεια.
Φαίνεται, πως ο υπουργός μας, ζεί στον πλανήτη της εξουσίας, κι όχι της πολιτικής. Στο γεγονός -όπως ισχυρίζεται ο ίδιος- ότι "στην τελευταία Σύνοδο Πρυτάνεων, ουδείς έθεσε θέμα αλλαγής του Νόμου που επαναφέρει το ακαδημαϊκό άσυλο στα Πανεπιστήμια" θα αντιτείνουμε πως ο νόμος είναι υπόθεση της Βουλής και πολιτικής βούλησης της Κυβέρνησης.
Κι η προηγούμενη Βουλή είχε αποφασίσει -με 257 βουλευτές επί συνόλου 300-, πως δεν επιθυμεί πια ο ελληνικός λαός "το (πανεπιστημιακό) άσυλο της ασυδοσίας", των γνωστών επαναστατών, που πιστεύουν μόνο "στο (πολιτικό) δίκιο και την (πολιτική) "αλήθεια" που οι ίδιοι επιδιώκουν". Γιατί το Πανεπιστήμιο δεν είναι πυλώνας της πολιτικής εξουσίας, αλλά πυλώνας παιδείας και εκπαίδευσης στην υπηρεσία της κοινωνίας και της προοπτικής της. Εξάλλου, το πολιτικό δίκιο και η πολιτική αλήθεια είναι κομματικά ιδεολογήματα με στόχο την εξουσία.
Θα μου πείτε, σήμερα, στην πατρίδα μας, τόσο το χειρότερο για την αλήθεια και το δίκιο! Γιατί σήμερα, εδώ, το δίκιο κι η αλήθεια είναι πολιτικές επιλογές προπετών επαναστατών, και όχι κατηγορήματα που έχουνε σχέση με την πραγματικότητα και τα γεγονότα.
Σαφέστατα, επομένως, εξηγείται αυτό που εννοούσε ο υπουργός μας όταν αποφάνθηκε πως "είναι απαράδεκτες οι αναφορές του κ. Πρύτανη ότι παρόμοια γεγονότα είναι καθημερινότητα στα Πανεπιστήμια όλης της χώρας". Γιατί ο κ. υπουργός πιστεύει πως δεν πρέπει να λέμε όσα δεν συνηγορούν με τις πολιτικές μεθοδεύσεις του, κι ότι αν η πραγματικότητα τον διαψεύδει, μας ενθαρρύνει να τυφλωθούμε, ώστε να είναι "άμωμος", κι αυτός και η πολιτική του!
Περαστικά μας!
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου