του Λευτέρη Ριζά
Σήμερα κλείνουν 60 χρόνια από την έναρξη του αγώνα των Κυπρίων αδελφών για την αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού και την απόκτηση της Αυτοδιάθεσης τους, με στόχο βέβαια την Ένωση τους με τους υπόλοιπους Έλληνες αδελφούς τους. Ένας αγώνας που διεξήγαγε η ΕΟΚΑ – υπό τον Γεώργιο Γρίβα (Διγενή) – και στήριξε η Εθναρχία και ο κυπριακός λαός. Ένας αγώνας που δεν έτυχε της ενεργού στήριξης της επίσημης αριστεράς της Κύπρου – του ΑΚΕΛ – με αστεία λογική κι επιχειρήματα, ενώ έτυχε της υποστήριξης του ελληνικού λαού και της αριστεράς του (ΚΚΕ).
Από τον φιλόξενο ΟΙΣΤΡΟ έχουμε γράψει ουκ ολίγα για το Κυπριακό – όπως βέβαια και στο MonthlyReviewκαι την ιστοσελίδα του: www.monthlyreview.gr . Δεν θα τα επαναλάβουμε εδώ.
Έχουμε, επίσης, γράψει πολλές φορές για τη σημερινή στάση της ελληνικής αριστεράς για το Κυπριακό. Και για το ΚΚΕ, ιδιαίτερα στην ιστοσελίδα του MonthlyReview– και για τον ΣΥΡΙΖΑ (πολλά εδώ στον ΟΙΣΤΡΟ). Και για την ιστορία του μια σειρά από 6 συνέχειες [δεν ξεχνάμε ότι δεν τελειώσαμε όπως είχαμε προγραμματίσει και υποσχεθεί, αλλά χρόνο έχουμε].
Επειδή, όμως, την διακυβέρνηση της χώρας έχει αναλάβει μια αριστερή κατά βάση κυβέρνηση – κοινωνικής σωτηρίας όπως αυτοπροσδιορίζεται - με
σύμμαχο ένα κόμμα που θέλει να παρουσιάζεται πατριωτικό και λίαν ευαίσθητο στα εθνικά μας θέματα, όπως το Κυπριακό, καλόν είναι να ρίξουμε μια ματιά για το τι είπαν στη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων τους για το μέγα αυτό εθνικό μας πρόβλημα.
σύμμαχο ένα κόμμα που θέλει να παρουσιάζεται πατριωτικό και λίαν ευαίσθητο στα εθνικά μας θέματα, όπως το Κυπριακό, καλόν είναι να ρίξουμε μια ματιά για το τι είπαν στη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων τους για το μέγα αυτό εθνικό μας πρόβλημα.
Στην παρουσίαση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης ο πρωθυπουργός κ. Αλέξιος Τσίπρας, όταν έφτασε στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής είπε, επί λέξη, τα ακόλουθα, σε σχέση με το Κυπριακό:
«Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η ανάκτηση της αξιοπρέπειας της χώρας και του λαού προϋποθέτει και τη χάραξη μιας ενεργητικής και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής που θα έχει τους εξής στόχους:
«Δεύτερον, να προωθεί με τις γειτονικές μας χώρες την ειρηνική επίλυση των διαφορών επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου και την οικοδόμηση εμπιστοσύνης.
Ιδιαίτερα σημαντική στο πλαίσιο αυτό είναι και η προσήλωση της Κυβέρνησης στην υποστήριξη δικοινοτικών συνομιλιών για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος στη βάση των αποφάσεων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, με επανένωση της Κύπρου υπό τη μορφή μίας διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία διεθνή προσωπικότητα.
Σε αυτό το σημείο επιτρέψτε μου να επισημάνω και να χαιρετίσω την αλληλεγγύη της κυπριακής Κυβέρνησης στη νέα ελληνική Κυβέρνηση, στη μάχη που θα δώσουμε και στη σκληρή διαπραγμάτευση τις επόμενες ημέρες……..
…. Η Ελλάδα και η Κύπρος αποτελούν πεδίο σταθερότητας σε ένα τρίγωνο αστάθειας στην ευρύτερη περιοχή, που καλύπτεται βόρεια από την κρίση στην Ουκρανία, νοτιοανατολικά από την κρίση στη Συρία, νοτιοδυτικά από την κρίση τα τελευταία χρόνια στη Βόρεια Αφρική, μακριά από ψυχροπολεμικές λογικές, μακριά από αδιέξοδους εμπορικούς πολέμους και δήθεν ανθρωπιστικές επεμβάσεις που απέδειξαν την αποτυχία τους και σταθερά υπερασπιζόμενοι το διεθνές δίκαιο, τις αποφάσεις του ΟΗΕ για την οικοδόμηση μιας ολοκληρωμένης και βιώσιμης αρχιτεκτονικής ευρωπαϊκής ασφάλειας, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που απαιτείται η συγκροτημένη αντιμετώπιση του καταστροφικού φαινομένου του τζιχαντισμού που εξαπλώνεται».
Ο Π. Καμμένος – υπουργός Εθνικής Άμυνας και πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων – αναφέρθηκε στην «Κυπριακή Δημοκρατία και τον κυπριακό ελληνισμό, στου οποίου την ασφάλεια είμαστε αμετάκλητα δεσμευμένοι. Μαζί θα αναπτύξουμε πολιτικές συνεργασίες με τα κράτη της περιοχής, με σκοπό τη διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος ασφάλειας, οικονομικών ευκαιριών και συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο, κόντρα στις αντιξοότητες της περιοχής», εντάσσοντας τους στην «στην αμυντική διπλωματία», για την οποία μίλησε και ζήτησε την συνεργασία όλων.
Αυτά όλα κι όλα περί Κυπριακού. Δεν προκαλεί εντύπωση ότι ο πρωθυπουργός τάχθηκε υπέρ της Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, διότι έτσι θα επανενωθεί το νησί, σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ !! Έχουμε αναλυτικά εξηγήσει ότι η λύση αυτή, της ΔΔΟ, ουσιαστικά αποδέχεται τα αποτελέσματα της εισβολής και κατοχής της Κύπρου. Όπως επίσης ότι οι αποφάσεις του ΟΗΕ από αλλού ξεκίνησαν και αλλού έφτασαν, χάρη στην «πατριωτική» πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων[1]. Ούτε προκαλεί εντύπωση που δεν θυμήθηκαν ότι η σύμμαχος Τουρκία, δεν είναι μόνο η χώρα που παράνομα εισέβαλε στην Κύπρο και ακόμα πιο παράνομα παραμένουν τα στρατεύματα της εκεί – παρά τα αρχικά ψηφίσματα του ΟΗΕ για άμεση αποχώρηση τους – αλλά επέτρεψε και στήριξε την ανακήρυξε του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους στα κατεχόμενα της Β. Κύπρου [ψευδοκράτος του Ντενκτάς], και απειλεί σήμερα την Κύπρο. Ή μήπως δεν είναι απειλή και κατάφωρη παραβίαση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι βόλτες που κάνει στην ΑΟΖ της το γνωστό μας «Βαρβαρόσα»; Και βέβαια δεν μας είπε ο υπουργός Έθνικής Άμυνας πώς θα εξασφαλίσει η Ελλάδα την ασφάλεια του κυπριακού ελληνισμού για την οποία είμαστε αμετάκλητα δεσμευμένοι[2].
Για να είμαστε δίκαιοι θα παραθέσουμε την τοποθέτηση του Γ. Μαρίνου από το ΚΚΕ, σχετικά με το Κυπριακό, στη συζήτηση που ακολούθησε στην ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων. Είπε, λοιπόν, ο κ. Γ. Μαρίνος:
«Η Τουρκία και η Ελλάδα είναι μέλη του ΝΑΤΟ, σύμμαχοι για δεκαετίες. Αυτό, όμως, δεν απέτρεψε την τουρκική επιθετικότητα και τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο για τον έλεγχο των υδρογονανθράκων. Οι τουρκικές προκλήσεις συνεχίζονται. Αμφισβητείται η ελληνική Οικονομική Αποκλειστική Ζώνη και η υφαλοκρηπίδα. Οι ΝΑΤΟϊκές αποφάσεις προωθούν διχοτόμηση και τριχοτόμηση του Αιγαίου.
Η Κύπρος είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά αυτό δεν οδήγησε σε δίκαιη λύση του κυπριακού. Οι παρεμβάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποσκοπούν στην επιβολή διχοτομικής λύσης, όπως αυτή του σχεδίου Ανάν το 2004. Η Κυβέρνηση μιλάει για δίκαιη λύση στο κυπριακό, αλλά προσπερνά τη θέση περί δύο συνιστώντων κρατών που είναι η βάση των διαπραγματεύσεων στην Κύπρο, θέση που αντιστοιχεί σε συνομοσπονδιακή λύση και οδηγεί σε νομιμοποίηση των τετελεσμένων της τουρκικής κατοχής».
Κλείνοντας: Δεν ξεχνάμε – δεν έχουμε δικαίωμα να ξεχάσουμε – τους μακραίωνους αγώνες των αδελφών Κυπρίων για τη λευτεριά τους από τους πάμπολλους κατακτητές που γνώρισαν, τους αγώνες τους στο πλάι των αδελφών τους για την απελευθέρωση τους από την τουρκική σκλαβιά, όπως και από τη ναζιστική κατοχή. Δεν ξεχνάμε πώς χάρη στο δικό τους αίμα, τους νεκρούς, τις θυσίες τους η Χούντα ανατράπηκε το 1974 και αποκαταστάθηκε η αστική, κοινοβουλευτική Δημοκρατία στην Ελλάδα.
[1]βλ. ενδεικτικά μερικά μας άρθρα.Λευτέρη Ριζά: α-«Ποια τελικά είναι θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τη λύση του Κυπριακού;»
Το ΚΚΕ, λόγω παράδοσης, καταλαβαίνει ότι προωθείται διχοτομική λύση μέσω της Διζωνικής Δικοινοτικής. Ότι η λύση αυτή οδηγεί σε νομιμοποίηση των τετελεσμένων της τουρκικής κατοχής[3]. Άλλωστε ήταν και το μόνο κόμμα που είχε ταχθεί ανοιχτά κατά του σχεδίου Ανάν – όταν ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμός το είχαν αποδεχτεί και ο τότε πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής είχε αποφύγει να πάρει ανοιχτά θέση.
Θα μας απαντήσει ο καλοπροαίρετος φίλος ψηφοφόρος, οπαδός ή μέλος του ΣΥΡΙΖΑ «μα τι μας λες τώρα, το μεγάλο μας πρόβλημα ήταν και είναι η απαλλαγή μας από τα Μνημόνια». Γύρω από αυτά περιστράφηκε η όλη συζήτηση στη Βουλή – και οι προγραμματικές. Αυτό μας καίει. Ναι. Αλλά είναι λάθος. Δεν μπορεί ένα αριστερό κόμμα να εξασφαλίζει την ύπαρξη του – ακόμα και ως κυβέρνηση – από την ύπαρξη ενός προβλήματος, αλλά να μπορεί να προωθεί την ανάδειξη της τάξης που εκπροσωπεί σε ηγέτιδα τάξη του ΕΘΝΟΥΣ. Να ασχολείται με όλα τα ζητήματα του λαού και του έθνους. Το Κυπριακό προϋπάρχει των μνημονίων, τα οποία άλλωστε μας επιβλήθηκαν γιατί δεν φροντίσαμε να λύσουμε με βάση τα εθνικά μας δίκαια ακριβώς το Κυπριακό.
Κλείνοντας: Δεν ξεχνάμε – δεν έχουμε δικαίωμα να ξεχάσουμε – τους μακραίωνους αγώνες των αδελφών Κυπρίων για τη λευτεριά τους από τους πάμπολλους κατακτητές που γνώρισαν, τους αγώνες τους στο πλάι των αδελφών τους για την απελευθέρωση τους από την τουρκική σκλαβιά, όπως και από τη ναζιστική κατοχή. Δεν ξεχνάμε πώς χάρη στο δικό τους αίμα, τους νεκρούς, τις θυσίες τους η Χούντα ανατράπηκε το 1974 και αποκαταστάθηκε η αστική, κοινοβουλευτική Δημοκρατία στην Ελλάδα.
Η μνήμη των αγωνιστών της ΕΟΚΑ και όλων όσων έδωσαν τη ζωή τους για τη Λευτεριά του λαού στην Κύπρο και Ελλάδα θα παραμείνει αιώνια.
[1]βλ. ενδεικτικά μερικά μας άρθρα.Λευτέρη Ριζά: α-«Ποια τελικά είναι θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τη λύση του Κυπριακού;»
http://www.istrilatis.blogspot.gr/#!http://istrilatis.blogspot.com/2014/03/2032014.html β- «Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο πρέσβης και το Κυπριακό»
http://www.istrilatis.blogspot.gr/#!http://istrilatis.blogspot.com/2014/03/21314.html γ- «Το ΚΥΠΡΙΑΚΟ στο «Σχέδιο Πολιτικής Απόφασης» του Ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ». http://istrilatis.blogspot.gr/2013/07/blog-post_13.html
[2] Θα χρειαστεί να ασχοληθούμε με το πώς βλέπει το Κυπριακό και τη σχέση της Ελλάδας και της κυβέρνησης ο κ. Π. Καμμένος, με βάση τα όσα είπε και στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της εκεί επίσκεψης του. Διότι κι εκεί εστίασε στην άμυνα, λόγω και των πετρελαίων και όχι στη λύση του κυπριακού.
[3]Στο ΚΚΕ και τα όσα κατά καιρούς έχει υποστηρίξει για το Κυπριακό, έχουμε ασκήσει πολλές φορές κριτική. βλ. εδώ στον ΟΙΣΤΡΟ: «ΚΚΕ: σε δύσκολη θέση για το Κυπριακό»
http://www.istrilatis.blogspot.gr/#!http://istrilatis.blogspot.com/2014/07/blog-post_29.htm . Περισσότερα στην ιστοσελίδα του monthly review.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου