Ἡ τακτική τῆς «σαλαμοποιήσεως» καί ὁ διαχωρισμός τοῦ Αἰγαίου
ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ἐξελίξεις μέ τήν τουρκική συμφωνία μέ τήν Λιβύη, τό ταξίδι τοῦ Ἕλληνος Πρωθυπουργοῦ στήν Ἀμερική, τίς προσπάθειες συνεννοήσεως μέ χῶρες τῆς Μεσογείου καί οἱ ἀναφορές στό ἐνδεχόμενο προσφυγῆς στήν Χάγη, προσδιορίζουν μίαν ἐξέλιξη μᾶλλον ἐπικίνδυνη γιά τά ἐθνικά συμφέροντα. Ὁδηγούμεθα πρός μία προσπάθεια διευθετήσεων γιά τήν ὁριοθέτηση θαλασσίων ζωνῶν στήν ἀνατολική Μεσόγειο καί φαίνεται πώς ἔχουμε «ξεχάσει» τό Αἰγαῖο. Ὅλοι ἄλλωστε οἱ ἐμπλεκόμενοι ὁμιλοῦν γιά ἀνατολική Μεσόγειο, διότι ἐκεῖ βλέπουν τά συμφέροντά τους, δημιουργῶντας ἕνα περιβάλλον πού «παρασύρει» καί τήν ἑλληνική Κυβέρνηση, ἡ ὁποία ἐπικεντρώνεται ἐκεῖ, ὡς ἐάν τά προβλήματα στό Αἰγαῖο εἶναι λελυμένα. Καί ὅμως δέν εἶναι. Γιά τήν Ἑλλάδα καί τήν ἐθνική μας κυριαρχία τό Αἰγαῖο εἶναι ἐξ ἴσου σημαντικό μέ τήν Ἀνατολική Μεσόγειο. Αὐτό τό γνωρίζει πολύ καλά ἡ Ἄγκυρα, ἡ ὁποία ἔχει σοβαρούς λόγους νά θέλει νά διαχωρίσει τά ζητήματα. Εἶναι ἡ λεγομένη τακτική τῆς «σαλαμοποιήσεως». Ἀφοῦ ἐπιτύχει νά