O κατά φαντασίαν ασθενής του H.V. Daumier |
Εάν κάνουμε μία αναδρομή στην ιστορία, θα διαπιστώσουμε ότι οι πρωταγωνιστές και οι υποκινητές όλων των πολιτικών μεταβολών, όλων των επαναστάσεων, όπως και των πολέμων χρησιμοποιούσαν πάντα μία προπαγάνδα ή μία μέθοδο πειθούς, η οποία βασιζόταν στο να υποδεικνύει ποιος είναι ο εχθρός που πρέπει να αντιμετωπιστεί ή να νικηθεί. Και φυσικά απέδιδαν σε αυτό τον εχθρό όλες τις βαναυσότητες. Πρόκειται για μια μέθοδο που διαχωρίζει πλήρως το ‘εμείς’ από το ‘αυτοί’ που συχνά (ειδικά σε πολεμικές συγκρούσεις) παρουσιάζονται ως κάτι λιγότερο από μέλη του ανθρώπινου είδους. Αυτή η μέθοδος ήταν και είναι κοινή σε όλες τις ιδεολογικές-πολιτικές παρατάξεις και σε όλα τα γεωπολιτικά στρατόπεδα.
Στην εποχή μας, για πρώτη φορά, εφαρμόζεται μία νέα μέθοδος προπαγάνδας η οποία δεν βασίζεται στο να υποδεικνύει τον εξωτερικό εχθρό, τον οποίο πρέπει να πολεμήσουμε ή να απομονώσουμε, αλλά στο να δημιουργεί έναν εχθρό μέσα σε κάθε άνθρωπο ή με άλλα λόγια, να κάνει τον κάθε άνθρωπο να ερευνά εάν πάσχει από κάποια συγκεκριμένη (κοινωνική) ασθένεια, οπότε ή θα πρέπει να την θεραπεύσει ή διαφορετικά θα πρέπει να τεθεί σε καραντίνα. Σήμερα λοιπόν, ο καθημερινός άνθρωπος ψάχνει εναγωνίως να δει μήπως τυχόν είναι ‘ομοφοβικός’ ή ίσως ‘ξενοφοβικός’ ή ‘ζωοφοβικός’ ή θεός φυλάξει ‘οπισθοδρομικός’. Δηλαδή σαν εγώ να αναρωτιέμαι: μήπως είμαι καρκινοπαθής ή διαβητικός ή καρδιοπαθής;
Με το που ανοίξει την τηλεόραση του ή την εφημερίδα του, ο πολίτης συναντά διάφορες κατηγορίες ‘ασθενειών’ και μία λίστα με τα σύμπτωμά τους και