Εισερχόμενοι στο τελευταίο και χειρότερο στάδιο της κρίσης, δεν έχουμε πια πολύ χρόνο στη διάθεση μας για να αποφύγουμε την εθνική καταστροφή που διαφαίνεται στο κοντινό μέλλον – ενώ συνεχίζουμε να βαδίζουμε στην κόψη του ξυραφιού, χωρίς πυξίδα και χωρίς δικό μας σχέδιο.
«Η Ελλάδα είναι μία πολύ πλούσια χώρα, η οποία δεν έχει ακόμη εκμεταλλευθεί σχεδόν τίποτα από τον υπόγειο πλούτο της. Η Ρωσία όμως ήταν επίσης μία πλούσια χώρα που υπερχρεώθηκε και μόνο όταν χρεοκόπησε το 1998 εκδιώκοντας το ΔΝΤ, κατάφερε να αναπτυχθεί – όπως και η Αργεντινή.
Επομένως η λύση είναι ολοφάνερη – ενώ η Ελλάδα μοιάζει σήμερα με κάποιον που έχει 100 διαμερίσματα ανοίκιαστα, οπότε χάνει το ένα μετά το άλλο (α) επειδή δεν διαθέτει καθόλου μετρητά για να κινηθεί νοικιάζοντας τα και (β) λόγω του ότι αδυνατεί να πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ, ενώ κανένας δεν τον δανείζει, για να μπορέσει να αγοράσει πάμφθηνα τα διαμερίσματα του όταν πλειστηριαστούν».
Άποψη
Για να επανέλθει η Ελλάδα σε πορεία βιώσιμης ανάπτυξης, δεν υπάρχει άλλος τρόπος από την ονομαστική διαγραφή του 50% του χρέους, ήτοι 160 δις €, έτσι ώστε το εναπομείναν να είναι κάτω του 100% του ΑΕΠ – αφού καμία χώρα δεν μπορεί να αναπτυχθεί με δημόσιο χρέος πάνω από το 100% του ΑΕΠ της, ειδικά όταν είναι σε ξένο νόμισμα όπως το ευρώ για όλα τα κράτη της Ευρωζώνης, καθώς
