Είναι γνωστό ότι η έννοια
της ελευθερίας προϋποθέτει την δυνατότητα διαφωνίας , λόγω και πράξη,
ΙΔΙΩΣ με μια κυβέρνηση. Επίσης είναι γνωστό ότι οι πολίτες, σε αντίθεση
με τους υπηκόους, ούτε υποχρεούνται, ούτε ακόμη επιτρέπεται, να δέχονται
τις απόψεις “ειδικών” και φωστήρων επειδή αυτοί ξέρουν. Οι Πεφωτισμένοι
και εκλεκτοί ανήκουν σε άλλα είδη κοινωνιών.
(Το κείμενο το παραλάβαμε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με υπογραφή “Αγανακτισμένοι Βιοεπιστήμονες”)
Όταν λοιπόν ένας Αρχιεισαγγελέας καλεί τους ομοίους του να διώκουν
για διασπορά ψευδών ειδήσεων όσους διαφωνούν δημόσια με τους Ειδικούς
της Κυβέρνησης, ιδίως με βάση την αποκαλούμενη “διασπορά ψευδών
ειδήσεων”, προκύπτει το θέμα “Ποιος αποφαίνεται αν μια είδηση είναι
ψευδής”; Αν κάποιος “αποπροσανατολίζει τους πολίτες”, ποιός ακριβώς έχει
την ορθή πυξίδα του προσανατολισμού;
Και στις δύο περιπτώσεις ΟΧΙ η κυβέρνηση. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι,
αλλά ΟΧΙ αξιωματικά. Και αν οι πολίτες μας παραπλανώνται, κάτι έχουμε
κάνει λάθος στην εκπαίδευσή τους, 12 χρόνια στα θρανία. Να αρχίσουμε λέγοντας
ότι για μια πανδημία, δεν μπορεί ο Αρχιεισαγγελέας να επιβάλλει
λογοκρισία. Ούτε η κυβέρνηση. Δεν έχει ούτε την εξουσία, ούτε την
νομιμοποίηση.
Δεύτερον, σε
κάποια εξειδικευμένα θέματα απαιτείται η γνώση ειδικών. Το τι λένε οι
ειδικοί της κυβέρνησης, ΟΛΟΙ ανεύθυνοι, αφού η Κυβέρνηση που