Έχω κάνει τρεις-τέσσερις δημοσιεύσεις για τις επιθέσεις που δέχθηκα από το κόμμα της …”εδώ” πλευράς του …επαναστάτη Θανάση Κολυβά. Πολλοί μου γράφετε να μην του δίνω σημασία και ότι τον κάνω μάγκα. Κάποιοι από εσάς μου γράφατε και τότε, όταν δεχόμουν τις λυσσαλέες επιθέσεις από όλα τα συστημικά Μ.Μ.Ε., πάλι να μην τους δίνω σημασία. Εντάξει. Προφανώς όλοι εσείς δεν έχετε καμία συναίσθηση σε τι πόλεμο βρισκόμαστε και ότι στον πόλεμο αυτό βρίσκομαι στην πρώτη γραμμή. Και ότι αποκρούοντας τις επιθέσεις αυτές, αμύνομαι στον πόλεμο αυτό, ο οποίος όμως είναι και δικός σας πόλεμος. Για σας πολεμάω. Πρώτα για την οικογένειά μου και μετά για σας. Όσοι πιστεύετε ότι είναι δικός μου ο πόλεμος αυτός, δεν έχετε καμία θέση στην τεράστια αυτή οικογένεια των Ελλήνων που με ακολουθεί.
Είμαι βέβαιος, δε, ότι εσείς που μου γράφετε να μην δίνω σημασία, an το ένα χιλιοστό της λάσπης που έχει πέσει πάνω μου, είχε πέσει σε σας, θα είχατε βγάλει τα …όπλα. Είναι γενικά πολύ εύκολο να είμαστε …υπεράνω όταν η φωτιά καίει κάπου αλλού… Μόλις όμως μυρίσουμε τον καπνό, …στ’ άρματα, στ’ άρματα…
Έχει φτάσει πια η ώρα να ξεκαθαρίσει το τοπίο της “εδώ” πλευράς. Άρχισα με την Κιαγιά, η οποία (όπως ΟΛΟΙ άλλωστε), απρόκλητα είχε αρχίσει να με πιάνει στο στόμα της καιρό τώρα, ώσπου το