Η ένταση στο Αιγαίο δεν είναι βέβαια νέο φαινόμενο και ήταν πάντα υποβόσκουσα ιδιαίτερα μετά την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, στη διάρκεια της οποίας σημειώθηκαν οι διωγμοί στην Κωνσταντινούπολη τη δεκαετία του ’50 και η σύγκρουση για τη Κύπρο στη δεκαετία του ’60 που κατέληξε στην εισβολή και κατάληψη του μισού νησιού. OΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΓΙΝΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ, ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΠΙΣΤΟ ΜΕΛΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ Η ΤΟΥΡΚΙΑ.
Η καθοριστική διαφορά με σήμερα είναι ότι η Τουρκία, μετά το αποτυχόν πραξικόπημα ενάντια στον Ερντογάν, έπαψε πια να είναι ημι-προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ –όπως ήταν και η Ελλάδα πριν την καταστροφή που μας επέβαλαν με τα Μνημόνια οι δωσιλογικές κυβερνήσεις (από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μέχρι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ), μετατρέποντάς την σε κανονικό προτεκτοράτο – και έγινε μια περίπτωση χώρας που θα μπορούσε να μετεξελιχθεί σε μια εθνικά και οικονομικά κυρίαρχη χώρα. Το πραξικόπημα βέβαια αυτό έγινε σαφώς με την καθοδήγηση του ΝΑΤΟ, επειδή ο Ερντογάν είχε αρχίσει να δείχνει καθαρά σημάδια ανεξαρτητοποίησης και απόπειρας επανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας. Επομένως η ένταση στο Αιγαίο σήμερα δεν έχει καμία σχέση με τις εντάσεις στις προηγούμενες δεκαετίες. Σήμερα το ΝΑΤΟ είμαστε εμείς (όπως λέει και ο …Κοτζιάς!), δηλαδή οι δωσίλογοι που έχουν επιβάλει Κατοχή στην Ελλάδα και εκτελούνε πιστά τις εντολές του για την πάση θυσία ανατροπή του Ερντογάν. Και