ΑΡΘΡΟ ΦΩΤΙΑ! To Facebook και οι ελεγκτές γεγονότων του, παραπληροφορούν συστηματικά το κοινό!

Του John Tierney

Στο τέλος μιας πρόσφατης κούρσας 800 μέτρων στο Όρεγκον, μια δρομέας λυκείου, η Μάγκι Γουίλιαμς, ζαλίστηκε, λιποθύμησε και προσγειώθηκε μπρούμυτα λίγο μετά τη γραμμή τερματισμού. Η ίδια και ο προπονητής της απέδωσαν την ευθύνη για την κατάρρευσή της στην έλλειψη οξυγόνου λόγω της μάσκας που είχε αναγκαστεί να φοράει, και οι αξιωματούχοι της πολιτείας ανταποκρίθηκαν στη δημόσια κατακραυγή χαλαρώνοντας τις απαιτήσεις τους για τις μάσκες κατά τη διάρκεια αθλητικών αγώνων. Αλλά πολύ πριν από την έναρξη της πανδημίας, οι επιστήμονες είχαν επανειλημμένα διαπιστώσει ότι η χρήση μάσκας μπορεί να οδηγήσει σε στέρηση οξυγόνου. Γιατί είχε αγνοηθεί αυτός ο κίνδυνος;

Ένας λόγος είναι ότι μια νέα γενιά λογοκριτών καταπνίγει την επιστημονική συζήτηση για τις μάσκες στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Όταν ο Scott Atlas, μέλος της ομάδας εργασίας του Λευκού Οίκου για τον κοροναϊό, αμφισβήτησε την αποτελεσματικότητα των μασκών πέρυσι, το Twitter αφαίρεσε το tweet του. Όταν διακεκριμένοι επιστήμονες από το

Στάνφορντ και το Χάρβαρντ είπαν πρόσφατα στον κυβερνήτη της Φλόριντα Ρον ΝτεΣάντις ότι τα παιδιά δεν πρέπει να αναγκάζονται να φορούν μάσκες, το YouTube αφαίρεσε τη συζήτηση του βίντεο τους από την πλατφόρμα του. Αυτές οι πράξεις λογοκρισίας καταγγέλθηκαν ευρέως, αλλά η επιστημονική αστυνομία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης παραμένει απτόητη, όπως ανακάλυψα όταν έγραψα πρόσφατα για τις βλάβες που προκαλεί στα παιδιά η χρήση μάσκας.

Το Facebook έβαλε αμέσως μια ετικέτα στο άρθρο: “Εν μέρει ψευδείς πληροφορίες. Ελέγχθηκε από ανεξάρτητους ελεγκτές γεγονότων”. Η City Journal άσκησε έφεση κατά της απόφασης, μια διαδικασία που αποδείχθηκε μάταιη και αποκαλυπτική. Το Facebook αρνήθηκε να αφαιρέσει την ετικέτα, η οποία εξακολουθεί να εμφανίζεται κάθε φορά που κοινοποιείται το άρθρο, αλλά τουλάχιστον ρίξαμε μια εσωτερική ματιά στις τακτικές που χρησιμοποιούν οι εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης και οι προοδευτικές ομάδες για να διαστρεβλώνουν την επιστήμη και τη δημόσια πολιτική.

Οι “ανεξάρτητοι ελεγκτές γεγονότων” του άρθρου μου συνδέονται με μια μη κερδοσκοπική ομάδα που ονομάζεται Science Feedback, η οποία έχει συνεργαστεί με το Facebook σε αυτό που αποκαλεί “καταπολέμηση της παραπληροφόρησης”. Η ομάδα περιγράφει τον εαυτό της ως “αμερόληπτη”, ένας ισχυρισμός που θα χαρακτήριζα “ως επί το πλείστον ψευδής” μετά τη μελέτη δεκάδων ελέγχων γεγονότων της που επιβάλλουν την προοδευτική ορθοδοξία σχετικά με την κλιματική αλλαγή και τη δημόσια υγεία. Δεν είδα τίποτα που θα δυσαρεστούσε τους δημοσιογράφους και τους αξιωματούχους που προωθούν τα λουκέτα και τις εντολές μάσκας. Ούτε είδα κάτι που θα δυσαρεστούσε έναν Δημοκρατικό, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της τελευταίας προεδρικής εκστρατείας. Τον Οκτώβριο, όταν ο Ντόναλντ Τραμπ προέβλεπε ότι το εμβόλιο ήταν επικείμενο, η ομάδα χαρακτήρισε την πρόβλεψη αυτή “Ανακριβή” και διακήρυξε ότι “ο ευρείας κλίμακας εμβολιασμός κατά του Κόβιντ-19 δεν αναμένεται πριν από τα μέσα του 2021”. (Έλεγχος γεγονότων: Η εξάπλωση του εμβολίου ξεκίνησε τον Δεκέμβριο).

Το άρθρο μου επισημάνθηκε επειδή αναφερόταν σε μια μελέτη μιας ομάδας ερευνητών στη Γερμανία, οι οποίοι δημιούργησαν ένα διαδικτυακό μητρώο για χιλιάδες γονείς που ανέφεραν τις επιπτώσεις των μασκών στα παιδιά τους. Περισσότεροι από τους μισούς που απάντησαν δήλωσαν ότι οι μάσκες προκαλούσαν στα παιδιά τους πονοκεφάλους και τα δυσκόλευαν να συγκεντρωθούν. Περισσότερο από το ένα τρίτο ανέφερε άλλα προβλήματα, όπως κακουχία, μειωμένη μάθηση, υπνηλία και κόπωση.

Η μελέτη πέρασε τον έλεγχο από ομότιμους σε ένα ιατρικό περιοδικό, το Monthly Pediatrics, αλλά δεν ικανοποίησε τους ελεγκτές γεγονότων του Facebook. Το Science Feedback χαρακτήρισε τη μελέτη ως “μη υποστηριζόμενη” με το σκεπτικό ότι “δεν μπορεί να αποδείξει αιτιώδη σχέση μεταξύ της χρήσης μάσκας και αυτών των επιδράσεων στα παιδιά, λόγω των περιορισμών στο σχεδιασμό της”. Η κριτική ανέφερε διάφορους περιορισμούς: οι γονείς που απάντησαν στο μητρώο ήταν ένα αυτοεπιλεγμένο δείγμα- οι γονείς δεν μπορούσαν να είναι σίγουροι αν τα προβλήματα των παιδιών τους οφείλονταν στις μάσκες ή σε κάτι άλλο- δεν υπήρχε ομάδα ελέγχου παιδιών που δεν φορούσαν μάσκες.

Πρόκειται για την ίδια τακτική που χρησιμοποίησε η καπνοβιομηχανία τον περασμένο αιώνα, όταν οι επιδημιολόγοι παρατήρησαν υψηλά ποσοστά καρκίνου του πνεύμονα μεταξύ των ατόμων που ανέφεραν ιστορικό βαρέως καπνίσματος. Η βιομηχανία επέμεινε στους περιορισμούς των μελετών -όπως η εξάρτησή τους από το ιστορικό καπνίσματος που ανέφεραν οι ίδιοι οι άνθρωποι- και επέμεινε ότι δεν υπήρχε καμία απόδειξη ότι το κάπνισμα προκαλούσε καρκίνο, επειδή κανείς δεν είχε κάνει μια αρκετά αυστηρή ελεγχόμενη μελέτη.

Οποιαδήποτε μελέτη μπορεί να επικριθεί για μεθοδολογικές ελλείψεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα αποτελέσματά της θα πρέπει να αγνοηθούν ή να αποσιωπηθούν, ιδίως όταν τα ευρήματα συμφωνούν με ένα μεγάλο σώμα στοιχείων από άλλους ερευνητές. Τα προβλήματα της μάσκας που ανέφεραν οι Γερμανοί γονείς είχαν παρατηρηθεί σε δεκάδες προηγούμενα πειράματα και μελέτες παρατήρησης, όπως σημείωσε πρόσφατα μια άλλη ομάδα Γερμανών ερευνητών σε ένα άρθρο με κριτές στην επιθεώρηση Journal of Environmental Research and Public Health.

Μετά την εξέταση 65 επιστημονικών εργασιών – πρωτότυπων μελετών, βιβλιογραφικών ανασκοπήσεων και μετα-αναλύσεων – οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν στατιστικά σημαντικές ενδείξεις γι’ αυτό που ονόμασαν “Σύνδρομο εξάντλησης που προκαλείται από τη μάσκα”. Το σύνδρομο αυτό περιλαμβάνει διάφορες φυσιολογικές μεταβολές και υποκειμενικά παράπονα: μείωση του κορεσμού του οξυγόνου στο αίμα, αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα, αύξηση των καρδιακών και αναπνευστικών παλμών, δυσκολία στην αναπνοή, ζάλη, πονοκέφαλο, υπνηλία και μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης και σκέψης. Αυτοί οι κίνδυνοι ήταν τόσο γνωστοί, σημείωσαν οι ερευνητές, ώστε πολλές χώρες έχουν κανονισμούς επαγγελματικής ασφάλειας που περιορίζουν τη χρήση μασκών. Η Γερμανία, για παράδειγμα, απαιτεί από τους εργαζόμενους να κάνουν μισάωρο διάλειμμα μετά τη χρήση υφασμάτινης μάσκας για δύο ώρες.

Οι ελεγκτές των γεγονότων στο Science Feedback αγνόησαν όλα αυτά τα στοιχεία για να καταλήξουν στο συμπέρασμά τους ότι η μελέτη των Γερμανών γονέων ήταν “ατεκμηρίωτη και παραπλανητική”. Ακόμη χειρότερα, οι ίδιοι προώθησαν έναν ισχυρισμό που διαψεύδεται όχι μόνο από τα στοιχεία αλλά και από τη UNICEF και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οι οποίοι συνιστούν να μην χρησιμοποιούνται μάσκες για παιδιά ηλικίας έως πέντε ετών λόγω ανησυχιών για την ασφάλεια.

Οι fact-checkers συνόψισαν την κριτική τους για τη γερμανική μελέτη σε ένα πλαίσιο με την ένδειξη “Key Take Away”, το οποίο ξεκινούσε ως εξής: “Οι μάσκες είναι ασφαλείς για τα παιδιά άνω των δύο ετών, σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής”. Αυτή η παιδιατρική ένωση, γνωστή για την υπεράσπιση προοδευτικών αιτημάτων (όπως το να επιτρέπει σε νεαρούς τρανσέξουαλ να παίζουν σε αθλήματα για κορίτσια), είχε προβεί σε αυτόν τον ισχυρισμό στον ιστότοπό της μαζί με άλλες αμφισβητήσιμες δηλώσεις, όπως η συμβουλή της προς τους νεαρούς αθλητές να φορούν μάσκα προσώπου τόσο κατά τη διάρκεια της προπόνησης όσο και κατά τη διάρκεια των αγώνων. (Πείτε το αυτό στη Μάγκι Γουίλιαμς και στον προπονητή της.) Γιατί η γνώμη αυτής της ομάδας ήταν το “Βασικό συμπέρασμα” σχετικά με την ασφάλεια των μασκών; Ήταν κατάφωρα ανεύθυνο – χειρότερο από “μη υποστηριζόμενο και παραπλανητικό” – για τους ελεγκτές γεγονότων να αγνοήσουν την επιστημονική βιβλιογραφία που έχει αξιολογηθεί από ομότιμους προς όφελος δηλώσεων χωρίς στοιχεία από μια επαγγελματική ένωση.

Όταν η City Journal άσκησε έφεση κατά της ετικέτας “Εν μέρει ψευδές” του Facebook στο άρθρο μου, επισημάναμε ότι δεν υπήρχε τίποτα ψευδές ούτε στο άρθρο μου ούτε στη μελέτη των Γερμανών γονέων. Στο άρθρο τους, οι Γερμανοί ερευνητές αναγνώρισαν ρητά τους περιορισμούς των ευρημάτων τους, σημειώνοντας ότι τα προβλήματα των παιδιών δεν είχαν διαγνωστεί από γιατρούς αλλά από ένα αυτοεπιλεγμένο δείγμα γονέων. Σημείωσα κι εγώ αυτές τις επιφυλάξεις, γράφοντας ότι τα προβλήματα αναφέρθηκαν από “γονείς που επέλεξαν να απαντήσουν” και ενισχύοντας αυτό το σημείο προσθέτοντας: “προφανώς δεν πρόκειται για τυχαίο δείγμα”. Σημειώσαμε επίσης στην έκκλησή μας στο Facebook ότι οι ελεγκτές γεγονότων στο Science Feedback είχαν αγνοήσει τα επιστημονικά στοιχεία προσφέροντας ψευδείς διαβεβαιώσεις σχετικά με την ασφάλεια των μασκών.

Το Facebook προφανώς δεν κατέβαλε καμία προσπάθεια να προσφύγει σε έναν ουδέτερο διαιτητή για αυτή την προσφυγή. Άφησε το Science Feedback να είναι ο τελικός κριτής του δικού του ελέγχου των γεγονότων. Μας ειδοποίησε η Science Feedback ότι η ομάδα της είχε απορρίψει την έφεσή μας και η αιτιολόγηση της ομάδας ήταν ένα μείγμα από συσκοτίσεις και ανακρίβειες που θα είχαν επισημανθεί από έναν ικανό συντάκτη ή ελεγκτή γεγονότων.

“Αναφέροντας ότι “οι μάσκες προκαλούσαν στα παιδιά τους προβλήματα υγείας”, η έκθεσή σας δίνει στους αναγνώστες την εσφαλμένη εντύπωση ότι η χρήση μάσκας αναγνωρίστηκε ως η αιτία των προβλημάτων τους”, έγραψε η ομάδα, παραπλανητικά παραλείποντας το πρώτο μέρος της φράσης μου, το οποίο ανέφερε σαφώς ότι ήταν οι γονείς που κατηγόρησαν τις μάσκες για τα προβλήματα αυτά. Ποια λανθασμένη εντύπωση έδωσα στους αναγνώστες; Ίσως το Science Feedback να θέλει να πιστέψει ότι αυτοί οι περισσότεροι από 10.000 γονείς έκαναν όλοι λάθος για την αιτία των προβλημάτων των παιδιών τους, αλλά εγώ δεν παραποίησα αυτά που είπαν οι γονείς.

Η ομάδα Science Feedback μας είπε επίσης: “Το άρθρο σας δεν προσφέρει στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι υπήρξαν “πολλές επιπλοκές από τις μάσκες που έχουν εντοπίσει άλλοι ερευνητές””. Αυτό είναι εντελώς ψευδές. Το άρθρο μου περιέγραψε μια ποικιλία σωματικών, ψυχολογικών και κοινωνικών επιπλοκών και παρέθεσε υποστηρικτικά στοιχεία από δύο ιατρικά περιοδικά, τα Κέντρα Ελέγχου Ασθενειών, μια δικαστική απόφαση στη Γερμανία και ένα εκτενές άρθρο στο City Journal σχετικά με την επιστημονική συζήτηση για τις μάσκες. Η Science Feedback μπορεί να προτιμά να πιστεύει ότι δεν υπάρχουν επιπλοκές από τη χρήση μασκών, αλλά δεν μπορεί να πει με ειλικρίνεια ότι απέτυχα να προσκομίσω αντίθετα στοιχεία.

Η τελική αιτιολόγηση των ελεγκτών γεγονότων για την απόφασή τους ήταν η περιγραφή μιας μελέτης μου που ανέλυε την εξάπλωση του Covid από τα σχολεία κατά τη διάρκεια της επιδημίας που ξέσπασε την περασμένη άνοιξη στη Σουηδία. Έγινε από οικονομολόγους των πανεπιστημίων της Στοκχόλμης και της Ουψάλα, οι οποίοι είχαν πρόσβαση στα ιατρικά αρχεία ολόκληρου του πληθυσμού της χώρας. Συνέκριναν τους γονείς των μαθητών της τρίτης λυκείου, οι οποίοι μεταπήδησαν στην ηλεκτρονική διδασκαλία, με εκείνους των μικρότερων μαθητών που συνέχισαν να πηγαίνουν στο σχολείο και δεν φορούσαν μάσκες στην τάξη. Υπήρξε μικρή διαφορά στα ποσοστά των μολύνσεων Covid και των σοβαρών κρουσμάτων. Τα αποτελέσματα αυτά συμφωνούσαν με άλλα στοιχεία που δείχνουν ότι οι μαθητές δεν είναι σημαντικοί φορείς εξάπλωσης του ιού, καθώς και με στοιχεία που δείχνουν ότι τα μέρη χωρίς εντολές για μάσκες δεν τα πήγαν χειρότερα από τα μέρη με εντολές. Δύσκολα θα μπορούσε κανείς να ζητήσει μια πιο αυστηρή και εμπεριστατωμένη μελέτη: ένα πανεθνικό φυσικό πείραμα στο οποίο συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες γονείς.

Αλλά δεν ήταν αρκετά καλό για τους ελεγκτές γεγονότων στο Science Feedback, οι οποίοι έγραψαν: “Ο ισχυρισμός του άρθρου σας ότι “Κανένα από τα παιδιά που συνέχισαν να πηγαίνουν στο σχολείο δεν πέθανε από Covid” και “Οι γονείς των οποίων τα παιδιά συνέχισαν να πηγαίνουν στο σχολείο είχαν ελαφρώς περισσότερες πιθανότητες να εξεταστούν θετικά για Covid, αλλά όχι περισσότερες πιθανότητες να υποβληθούν σε θεραπεία ή να νοσηλευτούν γι’ αυτό” βασίζεται σε εσφαλμένη συλλογιστική. Αυτό κάνει να φαίνεται ότι η χρήση μάσκας εφαρμόζεται κυρίως για να προστατεύσει τα παιδιά ή τους γονείς από το να πεθάνουν ή να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο. Στην πραγματικότητα όμως χρησιμοποιείται για να περιορίσει την εξάπλωση της νόσου στον πληθυσμό, να ελέγξει την επιδημία και να αποτρέψει τον θάνατο των ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο”.

Στο βαθμό που μπορώ να βγάλω νόημα από αυτή την ένσταση, φαίνεται ότι οι ελεγκτές γεγονότων στο Science Feedback πιστεύουν ότι οι μη μασκαρεμένοι μαθητές μόλυναν μεγάλο αριθμό ενηλίκων στη Σουηδία, ενώ άφηναν ως εκ θαύματος τους ίδιους τους γονείς τους αλώβητους. Και εγώ είμαι αυτός που είναι ένοχος για “λανθασμένη συλλογιστική”;

Σταματήσαμε να διαφωνούμε με το Facebook. Η ομάδα Science Feedback δεν εντόπισε ποτέ κάποιο ανακριβές γεγονός στο άρθρο, αλλά αυτή η άσκηση προφανώς δεν αφορούσε την ακρίβεια. Οι ελεγκτές γεγονότων ήταν στην πραγματικότητα αποκλειστές γεγονότων. Μόλις τοποθετήσει μια προειδοποιητική ετικέτα σε μια ιστορία, το Facebook λέει ότι ο αλγόριθμος του News Feed “μειώνει σημαντικά τον αριθμό των ανθρώπων που τη βλέπουν” και η πλατφόρμα μπορεί να επιβάλει περαιτέρω τιμωρία περιορίζοντας τη διανομή άλλων ιστοριών από τον εν λόγω ιστότοπο και εμποδίζοντας τη διαφήμισή του. Οι αποκλειστές γεγονότων δεν χρειάζεται καν να προσποιηθούν ότι βρίσκουν λάθος. Μπορούν να συκοφαντήσουν έναν δημοσιογράφο και να βάλουν μια ιστορία στη μαύρη λίστα επισυνάπτοντας μια ασαφή ετικέτα όπως “Παραπλανητική” ή “Missing Context”.

Ο βετεράνος τηλεοπτικός δημοσιογράφος John Stossel, ο οποίος έχει γράψει για τις πρωτοφανείς τακτικές που χρησιμοποιήθηκαν για την καταστολή των περιβαλλοντικών του ρεπορτάζ, λέει ότι οι αδικαιολόγητες ετικέτες του Science Feedback είχαν διαρκή επίδραση στο μέγεθος του κοινού του στο Facebook, κοστίζοντας του εκατομμύρια θεατές των εβδομαδιαίων βίντεο του. Η Wall Street Journal, αντιδρώντας σε μια ψευδή ετικέτα “Missing Context” σε ένα δημοσίευμα σχετικά με την ανοσία της αγέλης, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Science Feedback επιδίδεται σε “αντι-γνώμη που μεταμφιέζεται σε έλεγχο γεγονότων”.

Το Facebook απολαμβάνει ασυλία από τη νομική ευθύνη επειδή ισχυρίζεται ότι είναι μια τεχνολογική πλατφόρμα για το περιεχόμενο άλλων και όχι μια δημοσιογραφική επιχείρηση, αλλά το ίδιο και το Science Feedback ενεργούν ως εκδότης. Υποστηρίζουν σαρωτικούς ισχυρισμούς για την αποτελεσματικότητα και την αναγκαιότητα των εντολών μάσκας και των κλειδαριών -δεν χρειάζεται να διαφωνήσουμε για τις μεθοδολογικές ατέλειες αυτών των στοιχείων- ενώ παράλληλα επινοούν δικαιολογίες για να αποσιωπήσουν αντίθετα ευρήματα. Αντί να ενθαρρύνουν τη συζήτηση σχετικά με τις βλάβες και τα οφέλη αυτών των πολιτικών, εργάζονται για να αποκρύψουν τις βλάβες και να προσποιηθούν ότι δεν υπάρχει επιστημονική συζήτηση σχετικά με τα οφέλη.

Δυστυχώς, η τακτική αυτή φαίνεται να έχει επιτυχία. Οι νεαροί αθλητές του Όρεγκον μπορεί να πήραν αναστολή από την εντολή για τις μάσκες, αλλά πολλοί άλλοι δεν είναι τόσο τυχεροί. Εξακολουθούν να φορούν μάσκες καθώς τρέχουν στα γήπεδα ποδοσφαίρου. Οι παίκτες της μικρής ομάδας εξακολουθούν να φορούν μάσκες καθώς στέκονται μόνοι τους στο γήπεδο. Τα τετράχρονα εξακολουθούν να φορούν μάσκες στην παιδική χαρά και οι εμβολιασμένοι δάσκαλοι εξακολουθούν να διδάσκουν σε τάξεις με μαθητές με μάσκες. Το Facebook και το Science Feedback χρησιμοποιούν τον “αγώνα τους κατά της παραπληροφόρησης” ως όπλο για να διαδώσουν τη δική τους εκδοχή της.

Ο John Tierney είναι συνεργαζόμενος συντάκτης του City Journal, συνεργαζόμενος αρθρογράφος επιστημονικών άρθρων στους New York Times και συν-συγγραφέας του βιβλίου The Power of Bad: How the Negativity Effect Rules Us and How We Can Rule It.

Πηγή: city-journal.org

το είδα