Στην περιγραφή της κόρης της Ρουμπίνης Κουφόγιωργα, 74 ετών, πριν λίγη ώρα στο τηλέφωνο, αναγνώρισα σχεδόν όλα τα στοιχεία του πρωτοκόλλου.
Η κυρία Κουφόγιωργα είναι ο ορισμός του ξερολούκουμου…
“Είναι δυνατόν”, με ρώτησε η κόρη, “να μας ρωτάνε αν μπορούν να μας καλέσουν οποιαδήποτε ώρα αν συμβεί το χειρότερο;” :
-“Μήπως μετράνε αντιδράσεις; Γιατί εγώ τη μητέρα μου την πηγαίνω χρόνια στα νοσοκομεία και ποτέ δεν διανοήθηκαν να μας ρωτήσουν τέτοιο πράγμα”.
Ναι, της απάντησα.
Μετράνε αντιδράσεις.
Και δεν είναι η πρώτη φορά, βεβαίως.
Την ερώτηση αυτή έχω κουραστεί να ακούω τους συγγενείς των ασθενών να
μου λένε ότι τους την κάνουν στα νοσοκομεία.Τα ίδια άλλωστε λένε και για τις διασωληνώσεις.
“Σκεφτόμαστε να τον διασωληνώσουμε”…
Η κόρη έχει φτάσει στο σημείο, με αυτά που της λένε οι γιατροί στο Ασκληπιείο Βούλας, να αμφιβάλλει και αν ακόμα είναι πράγματι διασωληνωμένη.
Καθώς, μεταξύ των άλλων άλλων (και είναι πολλά αυτά τα άλλα), όλα “χειροτέρευσαν” όταν …έκλεισε το κινητό της. Με το οποίο μέχρι εκείνη την ώρα επικοινωνούσε με τις κόρες της ακόμα και με βιντεοκλήσεις.
Η γνωστή ιστορία με τα κινητά.
Από εδώ και πέρα αλλάζουν τα πράγματα.
Η κόρη είναι αποφασισμένη.
Για την περίπτωση που συμβεί το “μοιραίο”.
Να προχωρήσει σε μήνυση και νεκροψία.
Αυτά.
Προς το παρόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου