© REUTERS / Alexander Drago
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ - RIA Novosti,
O Ουκρανός πολιτικός επιστήμονας Βλαντιμίρ Κορνίλοφ
Απροσδόκητα για πολλούς, ένα από τα κεντρικά θέματα των τρεχουσών προεδρικών εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο «πόλεμος για την ιστορία». Ενώ ο κόσμος παρακολουθεί την εξωτερική του εκδήλωση με τη μορφή της κατεδάφισης μνημείων σε διάσημες Αμερικανικές προσωπικότητες, μια επική συζήτηση ξεκινά στην πολιτική κοινωνία για την ίδια τη φύση των Ηνωμένων Πολιτειών, την οποία έθεσαν οι ιδρυτές της. Επιπλέον, η διαμάχη συμβαίνει ήδη γύρω από την ίδια την «πατρότητα» - και εδώ μια δοκιμή DNA δεν θα βοηθήσει.
Η διαμάχη ξεκίνησε πέρυσι από τους New York Times, την κύρια πλατφόρμα κατά του Τραμπ. Γιορτάζοντας 400 χρόνια από την άφιξη των πρώτων μαύρων σκλάβων από την Αφρική στην ήπειρο της Βόρειας Αμερικής, αυτή η έκδοση ξεκίνησε το λεγόμενο Project 1619. Είναι δύσκολο να πούμε τι νόημα έθεσαν αρχικά οι εμπνευστές του (συγκεκριμένα, η δημοσιογράφος Nicole Hanna-Jones, η οποία κατάφερε ήδη να λάβει το Βραβείο Πούλιτζερ φέτος) Το έργο εισήγαγε ορισμένα θετικά μηνύματα: λένε, το 1619, στην πραγματικότητα, είναι το έτος ίδρυσης της χώρας, της φυλετικής ποικιλομορφίας και της πολυπολιτισμικότητάς της, η οποία έγινε η βάση του σημερινού μεγαλείου της.
Ωστόσο, η Χάνα-Τζόουνς στηρίζει ταυτόχρονα το επιχείρημά της στο
γεγονός ότι τα Αμερικανικά ιδανικά της δημοκρατίας και της ελευθερίας αρχικά ήταν γεμάτα ψέματα, καθώς βασίζονταν στη δουλεία. Και μόνο οι μαύροι Αμερικανοί τα έκαναν πραγματικότητα με τον αιώνιο αγώνα τους για ελευθερία. Μια τέτοια διατριβή προκάλεσε αμέσως έντονες συζητήσεις στην κοινωνία και τελικά μετατράπηκαν σε αντιπολίτευση δύο τμημάτων της χώρας: ολόκληρη η ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ένας αγώνας της «λευκής» και της «μαύρης» Αμερικής, η οποία στην πραγματικότητα είναι μια μάχη όλων των οπισθοδρομικών και τυραννικών ενάντια στην πρόοδο και την πραγματική δημοκρατία ...Στην πραγματικότητα, είδαμε τις εξωτερικές εκδηλώσεις αυτής της συζήτησης φέτος κατά τη διάρκεια της γενικής καταστροφής ή της μεταφοράς μνημείων, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο που συμβολίζει την πολύ «λευκή» Αμερική. Αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν οι New York Times, κατά τη διάρκεια της προώθησης της υστερίας που ονομάζεται "Russiagate", όπου κατηγορούσε δυνατά τη Ρωσία ότι υποστήριξε την εκστρατεία Black Lives Matter με τα φανταστικά "trolls" της και προσπάθησε να εισάγει στον ενδοαμερικανικό διάλογο, τα ίδια σημεία που χωρίζουν την κοινωνία, για τα οποία αυτή η εφημερίδα έλαβε τελικά το Pulitzer-2020. Δηλαδή, αποδεικνύεται ότι οι συντάκτες της Νέας Υόρκης έχουν υιοθετήσει την τακτική των «ρωσικών τρολ» με τα οποία παλεύουν τόσο σκληρά; Αλλά δεν φάνηκε να αισθάνεται καμία γνωστική ανακολουθία Λες και ο Λευκός Οίκος δεν κηρύχθηκε "ξένος πράκτορας" ως προς αυτό.
Οι Δημοκρατικοί δεν έκρυψαν καν το γεγονός ότι χρησιμοποιούσαν τη θέρμανση των διαφυλετικών παθών για να κινητοποιήσουν το εκλογικό σώμα της Αφρικής και της Αμερικής για εκλογικούς σκοπούς. Επομένως, καθ 'όλη τη διάρκεια του τρέχοντος έτους, έχουν ρίξει επιμελώς τα θέματα του Έργου 1619 στην πολιτική συζήτηση. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρώην πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος έγινε ο κύριος σταρ του πρόσφατου εικονικού συνεδρίου του Δημοκρατικού Κόμματος, τους έγινε βασικός στην ομιλία του υπέρ του Τζο Μπάιντεν. Δήλωσε: «Είμαι στη Φιλαδέλφεια, όπου συντάχθηκε και υπογράφηκε το Σύνταγμά μας. Αυτό το έγγραφο δεν ήταν τέλειο. Ανέχεται την απάνθρωπη δουλεία και δεν εγγυάται στις γυναίκες –και ακόμη και στους άνδρες που δεν έχουν ιδιοκτησία– το δικαίωμα συμμετοχής στην πολιτική διαδικασία. Αλλά σε αυτό το έγγραφο τοποθετήθηκε ο Πολικός Αστέρας, ο οποίος στη συνέχεια θα καθοδηγήσει τις μελλοντικές γενιές: η δημοκρατία. " Δηλαδή, ο Ομπάμα επανέλαβε στην πραγματικότητα τις διατριβές της Hannah-Jones, ορίζοντάς τις ως βασικές για την εκστρατεία του Δημοκρατικού Κόμματος για τις εκλογές του 2020.
Και ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος δεν μπόρεσε να απαντήσει σε αυτήν την πρόκληση. Απροσδόκητα για πολλούς, ο Ντόναλντ Τραμπ συγκέντρωσε ένα επιστημονικό συνέδριο για την αμερικανική ιστορία στο Εθνικό Μουσείο Αρχείων, όπου ο ίδιος έδωσε προσωπική ομιλία στην οποία κήρυξε πραγματικά πόλεμο για το Σχέδιο του 1619. Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος είπε: «Η αριστερά έχει διαστρέψει, διαστρεβλώσει και βεβηλώσει την Αμερικανική ιστορία με εξαπάτηση, παρανοήσεις και ψέματα. Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από το εντελώς αναξιόπιστο "Project 1619" από τους New York Times. Αυτό το έργο ξαναγράφει την Αμερικανική ιστορία και διδάσκει στα παιδιά μας ότι θεμελιώσαμε στις αρχές της καταπίεσης και όχι της ελευθερίας. "
Ο Τραμπ είπε ότι μέσω αυτού του έργου, το οποίο ονόμασε «τοξική προπαγάνδα και ιδεολογικό δηλητήριο», τα αμερικανικά σχολεία αναγκάζονται να επιβάλουν μια «μαρξιστική θεωρία» της ιστορίας των ΗΠΑ. Το κεράσι στην κορυφή αυτής της ομιλίας ήταν η ανακοίνωση ότι ο Πρόεδρος σκοπεύει να υπογράψει ένα διάταγμα για τη δημιουργία της «Επιτροπής 1776», σκοπός της οποίας θα είναι να προετοιμαστεί για την 250η επέτειο της υπογραφής της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας στις 4 Ιουλίου 1776, και την «πατριωτική εκπαίδευση» σε εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Το να πούμε ότι αυτή η δήλωση του Τραμπ προκάλεσε καταιγίδα μεταξύ των ιδεολόγων των Δημοκρατών δεν σημαίνει τίποτα. Για αρκετές ημέρες τώρα, διάφορες ιστορικές κοινωνίες, συναντήσεις διανοουμένων, δημοκρατικά μέσα ενημέρωσης γράφουν και γράφουν θυμωμένες εκκλήσεις. Ο Αμερικανικός Ιστορικός Σύλλογος (ο παλαιότερος και ένας από τους μεγαλύτερους οργανισμούς εκπαιδευτικών ιστορίας στις Ηνωμένες Πολιτείες) εξέδωσε μια ειδική δήλωση που καλεί την εκδήλωση, με τη χορηγία του Τραμπ, μια «διάσκεψη» μόνο σε εισαγωγικά και την ομιλία του προέδρου ως «μια ανεπαρκώς ενημερωμένη γνώμη για την αμερικανική ιστορία». , την καταδικάζουμε έντονα. Τη στιγμή της σύνταξης αυτής, 43 ιστορικές ενώσεις και κοινωνίες έχουν υπογράψει αυτήν τη δήλωση.
Η Οργάνωση Αμερικανών Ιστορικών (ένας από τους μεγαλύτερους επαγγελματικούς συλλόγους επιστημόνων που ειδικεύονται άμεσα στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών) υπερασπίστηκε το "Έργο 1619" και χαρακτήρισε την ιδέα της δημιουργίας της "Επιτροπής 1776" "κομμάτικό κόλπο με στόχο τον περιορισμό των ιστορικών συζητήσενω και επιστρέφοντας σε μια μακρά εποχή που χαρακτηρίζεται από ένα περιορισμένο όραμα για το παρελθόν των ΗΠΑ. "
Και τεράστιος αριθμός τέτοιων δηλώσεων έχουν ήδη γίνει τις τελευταίες ημέρες. Για να μην αναφέρουμε την αντίδραση των Αμερικανικών και Ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης. Η Άρβα Μαχτάβι, αρθρογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη για το The Guardian της Βρετανίας, συμφώνησε ακόμη και ότι η ιδέα της Επιτροπής του 1776 ήταν απόδειξη της «ταχείας πτώσης της Αμερικής στο φασισμό». Η συγγραφέας εξισώνει την ίδια την έννοια της «πατριωτικής εκπαίδευσης» με ένα «πρόγραμμα ρατσιστικής προπαγάνδας», αποκαλύπτοντας την αληθινή πρόθεση του Τραμπ: «να κάνει την Αμερική ξανά λευκή».
Παρατηρήστε τι βίαιη αντίδραση σε μιαν ιδέα, η οποία εξακολουθεί να είναι ένα θεωρητικό σχέδιο και η εφαρμογή της δημιουργεί μεγάλες αμφιβολίες, αν μόνο επειδή στις Ηνωμένες Πολιτείες ο εκτελεστικός κλάδος δεν μπορεί να επηρεάσει τα προγράμματα σπουδών στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η πικρή διαμάχη θα κλιμακωθεί μόνο όταν πλησιάζουν οι εκλογές. Αν μη τι άλλο, όλοι περιμένουν μια απάντηση από τον αντίπαλο του Τραμπ. Για παράδειγμα, οι Financial Times γράφουν: «Ο κ. Μπάιντεν πρέπει τώρα να δείξει πώς αισθάνεται για το αίτημα του κ. Τραμπ για πατριωτική εκπαίδευση και την επίθεση του προέδρου στο Project 1619. Είναι απίθανο να επιτραπεί στον Μπάιντεν να αποφύγει την απάντηση σε αυτήν την πρόκληση - η συζήτηση μεταξύ των δημοκρατών και των ιδεολόγων τους είναι πολύ καυτή.
Έτσι, οι ιστορικοί πόλεμοι έχουν ήδη γίνει αναπόσπαστο μέρος της προεκλογικής εκστρατείας 2020. Και έχουν ήδη κάνει ένα σημαντικό διαχωρισμό στην Αμερικανική κοινωνία, έχουν ήδη χωριστεί σε πολλά συστατικά μέρη. Προφανώς, οι εμπνευστές αυτών των πολέμων ελπίζουν ότι μετά την επίτευξη του κύριου στόχου τους - την ανατροπή του Τραμπ από το θρόνο του - θα είναι σε θέση να ηρεμήσουν κάπως αυτήν την κατάσταση και να επιστρέψουν τις συζητήσεις σε ένα πιο πολιτισμένο πλαίσιο. Σε μια ακραία περίπτωση, που υπάρχει, τελικά, μια μακρά δοκιμαστική θεραπεία: να κατηγορήσουμε τους Ρώσους για διάσπαση της κοινωνίας. Απλώς, το κύριο πράγμα δεν είναι να θυμόμαστε ότι ο πόλεμος ξεκίνησε στις σελίδες της ίδιας της εφημερίδας που παραδοσιακά θα κατηγορήσει τους Ρώσους για αυτό. Για το οποίο θα λάβει ξανά ένα άλλο Pulitzer.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου