ΤΟ ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΝΕΟ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΣΙΑ - Το πολιτικό Ισλάμ εναντίον της Κίνας

Σύμφωνα με το Γενικό Επιτελείο των ΗΠΑ, η Μιανμάρ είναι μέρος της περιοχής που πρόκειται να καταστραφεί (εδώ ο χάρτης που δημοσιεύθηκε από τον Thomas PM Barnett το 2003).

Τιερί Μεϊσάν

Έχετε σίγουρα την αίσθηση ότι δεν είσαστε καλά πληροφορημένοι σχετικώς με όσα ραδιουργούνται στο Μυανμάρ και δεν έχετε ακούσει να γίνεται λόγος για στρατιωτικό συνασπισμό προετοιμαζόμενο ώστε να επιτεθεί σε αυτήν την χώρα. Παρ’όλα αυτά, όπως εκθέτει στο παρόν ο Τιερρύ Μεϋσσάν, τα τρέχοντα γεγονότα οργανώνονται από το Ριάντ και την Ουάσιγγτων από το 2013. Μην λάβετε θέση επί του ζητήματος πριν διαβάσετε αυτό το άρθρο και αφομοιώσετε τις πληροφορίες του.

Ακολουθώντας την Μείζονα Στρατηγική επεκτάσεως του “τομέα του πολέμου” [1], Το Πεντάγωνο ετοίμαζε συγχρόνως την ενορχήστρωση των Κούρδων στην διευρυμένη Μέση Ανατολή, εμφύλιο πόλεμο στην Βενεζουέλα και έναν πόλεμο φθοράς στις Φιλιππίνες. Εντούτοις αυτές οι συγκρούσεις θα πρέπει να αναμείνουν λίγο χάριν ενός τετάρτου Θεάτρου επιχειρήσεων : Της Βιρμανίας, στις
υπώρειες της Κίνας.

Στις 28 Σεπτεμβρίου στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ο Τζέφρι Φέλτμαν, το νούμερο 2 του ΟΗΕ, παρακολούθησε τη συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα António Guterres. Αφού επέβλεψε προσωπικά την επίθεση εναντίον της Συρίας, σκοπεύει να οργανώσει εκείνη κατά της Βιρμανίας. Πρώην δημόσιος υπάλληλος των ΗΠΑ, ο Τζέφρι Φέλτμαν ήταν ο αναπληρωτής της Χίλαρι Κλίντον.

Κατά την συνέλευση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, την 28η Σεπτεμβρίου, η πρέσβειρα των ΗΠΑ και πολλοί των συμμἀχων των κατηγόρησαν την κυβέρνηση συνεργασίας της Μυανμάρ για «γενοκτονία» [2]. Αυτή η βαρειά λέξη –που στο διεθνές δίκαιο σημαίνει μαζική σφαγή, αλλά δικαίῳ ΗΠΑ είναι εφαρμόσιμο σε μέθοδο δολοφονίας ακόμη και εάν ο εγκληματήσας δεν προκάλεσε παρά ένα θύμα- αρκεί για την Ουάσιγγτων να δικαιολογήσει έναν πόλεμο με ή χωρίς την ανοχή του Συμβουλίου Ασφαλείας όπως το είδαμε στην περίπτωση της Νοτιοσλαυΐας [3]. Η συνέλευση του Συμβουλίου Ασφαλείας συνεκλήθη τη αιτήσει του Οργανισμού της Ισλαμικής Διασκέψεως (OIC).

Από το 2013, τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης
φροντίζουν να παρουσιάσουν τον βουδισμό
υπό σεκταριστική μορφή. Εδώ, ο μοναχός Ashin Wirathu.
Καταδικάστηκε το 2003 με 25 χρόνια φυλάκισης λόγω
των αντι-μουσουλμανικών κηρυγμάτων του,
ωφελήθηκε από την γενική αμνηστία το 2012.
Δεν είναι δύσκολο να βρεί κανείς φανατικούς
σε οποιοδήποτε θρησκεία.

Για να κάνουν τα γεγονότα να αντιστοιχηθούν με το αφήγημά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία εόρταζαν τιμώντες την «κροκί επανάσταση» (saffron revolution//εν προκειμένῳ κρόκος πορφυρόχρους εκ του χρώματος της μοναχικής περιβολής) (2007) την Άουγγ Σαν Σου Κύι και τους Βουδδιστές μοναχούς για την μή βιαία αντίστασή τους στην δικτατορία του SLORC (Κρατικό Συμβούλιο Ειρήνης και Αναπτύξεως, στρατιωτική κυβέρνηση της Μπούρμας ή Βιρμανίας παλαιότερα, σήμερα γνωστής και ως Μυανμάρ) [4], κατόρθωσαν να αναμείξουν νέτα σκέτα τον Βιρμανικό στρατό, την κάτοχο του Νόμπελ ειρήνης, την Άουγγ Σαν Σου Κύι, [5] και όλους τους Βουδδιστές της χώρας [6] στο στρατόπεδο των κακών.

Η Βιρμανία δεν γνώρισε ποτέ πολιτειακή ειρήνη από της ξένης επικυριαρχίας, βρεταννικής, είτα ιαπωνικής [7].Είναι πολύ πιο ευάλωτη στην αποσταθεροποίηση από τότε που η χούντα του SLORC (ΚΣΕΑ) δέχτηκε να μοιρασθεί την εξουσία με τον Εθνικό Σύνδεσμο για την Δημοκρατία (LND ή NLD), και επιχειρούν να λύουν ειρηνικά τις διάφορες εσωτερικές συγκρούσεις της χώρας.

Απαραίτητοι για την κινεζική οικονομία, οι αγωγοί του Yunnan καταλήγουν στην ακτή του Ειρηνικού στην επαρχία Arakan / Rakhine.

Η γεωγραφική τυχαιότης θέλησε να περνά από το έδαφος της Βιρμανίας ο αγωγός που συνενώνει το Γιουνάν (κινεζική περιφέρεια) με τον κόλπο της Βεγγάλης και φιλοξενεί τους κινεζικούς σταθμούς ραδιοηλεκτρονικής επισκοπήσεως των θαλασσίων οδών που περνούν από τα θαλάσσια σύνορά της. Το να προξενήσει τον πόλεμο στην Βιρμανία (ή Μπούρμα ή Μυανμάρ) είναι λοιπόν πιο σημαντικό για το Πεντάγωνο από το να σταματήσει τους δύο «δρόμους του μεταξιού» στην Μέση Ανατολή και την Ουκρανία.

Κληρονομιά της βρεταννικής αποικιοκρατίας, μεταξύ των διακριτών βιρμανικών πληθυσμών, βρίσκεται 1,1 εκατομμύριο απογόνων Βεγγαλέζων (από την Βεγγάλη, σήμερα μεταξύ Ινδίας και Βαγγλαντές) εργατών που το Λονδίνο μετέθεσε στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας των Ινδιών προς την Βιρμανία : Οι Ροχίνγγυα [8]. Τυγχάνει λοιπόν η εθνική –και όχι εθνοτική (δηλαδή πληθυσμός προερχόμενος από άλλο έξωθεν κεχωρισμένο έθνος και όχι ενδοεθνική υποδιαίρεση)- αυτή μειονότης να είναι μουσουλμανική, ενώ η μεγάλη πλειονότης των Βιρμανών είναι Βουδδιστές. Τυγχάνει εν τέλει και το ότι κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οι Ροχίγγυας συνεργάστηκαν με την Αυτοκρατορία των Ινδιών εναντίον των Βιρμανών εθνικιστών.

Τέλεια εξοπλισμένο, το Κίνημα για την Πίστη ή Στρατός της Σωτηρίας των Ροχίνγκια του Άρακα εκπαιδεύεται από τους Βρετανούς στη Σαουδική Αραβία και το Μπαγκλαντές. Πριν από την έναρξη των σημερινών γεγονότων, περιλάμβανε τουλάχιστον 5.000 στρατιώτες.

Το 2013, όταν το Πεντάγωνο και η CIA είχαν εκπτύξει τις τζιχαντιστικές ορδές στην Συρία διεξάγοντες έναν πόλεμο ‘τοποθετήσεως’-πλασαρίσματος (πιάνουμε θέσεις), η Σαουδική Αραβία δημιούργησε και νιοστή πλέον τρομοκρατική οργάνωση στην Μέκκα. Το Κίνημα της Πίστεως (Χαρακάχ αλ-Ιακκίν, Harakah al-Yaqin), Αυτή η ομάς που δηλώνει ότι συμπεριλαμβάνει και εκπροσωπεί τους Ροχίγγυας διοικείται στην πραγματικότητα από τον Πακιστανό Αλά Ουλλάχ, που πολέμησε τους Σοβιετικούς στο Αφγανιστάν [9]. Το σαουδικό βασίλειο φιλοξενούσε την πλέον σημαντική κοινότητα αρρένων Ροχίγγυας μετά την Βιρμανία και πριν το Βαγγλαντές, με 300.000 άρρενες εργάτες χωρίς οικογένειές τους.

Σύμφωνα με μίσν έκθεση των βεγγαλέζικων (Μπαγγλαντεσιανών) μυστικών υπηρεσιών, προτέρα της τρεχούσης κρίσεως, το Κίνημα της Πίστεως ενεργεί εδώ και έναν χρόνο μαζί με μία υποδιαίρεση της βεγγαλέζικης Τζαμάτ-ουλ-Μουτζαχιντήν περί το σύνθημα «η Τζιχάντ από την Βεγγάλη έως την Βαγδάτη». Αυτό το γγρουπούσκουλο προσέφερε δήλωση πίστεως στον Χαλίφη του Νταές (ΙΣΙΛ), τον Αμπού Μπάκρ Αλ-Βαγγνταντί, και συνένωσε εντός του ιδίου συνασπισμού όλους τους Ινδούς (Ινδογενείς –όχι Άραβες) Μουτζαχεντίν, Αλ-Τιζχάντ, Αλ-Ούμα, το Φοιτητικό Ισλαμικό Κίνημα της Ινδίας (SIMI), το Λασκάρ-ε-Τόιμπα (Lashkar-e-Toiba // LeT), και το πακιστανικό Χαρκάτ-ουλ Τζιχάντ αλ-Ισλαμί (Harkat-ul Jihad-al Islami // HuJI ). Το σύνολο αυτό χρηματοδοτήθηκε από το ίδρυμα Εταιρεία Αναγεννήσεως της Ισλαμικής Κληρονομίας, Revival of Islamic Heritage Society (RIHS) του Κουβέιτ.

Όταν προ λιγότερο ενός και ημίσεως χρόνου, τον Μάρτιο του 2016, το SLORC (Κρατικό Συμβούλιο Ειρήνης και Αναπτύξεως) δέχτηκε να μοιρασθεί την εξουσία με το κόμμα της Άουγγ Σαν Σου Κύι (Aung San Suu Kyi), οι Ηνωμένες Πολιτείες επεχείρησαν να κατευθύνουν την κάτοχο του βραβείου Νόμπελ της Ειρήνης εναντίον των κινεζικών συμφερόντων. Γνωρίζοντας ότι θα τους ήταν δύσκολο να χειραγωγήσουν την κόρη του πατέρα της βιρμανικής ανεξαρτησίας, του κομμουνιστή Άουγγ Σαν, ενεθάρρυναν το Κίνημα της Πίστεως ---«ποτέ δεν ξέρεις…»—.

Τον Σεπτέμβριο του 2016 η Aung San Suu Kyi ήρθε για να εξηγήσει τις προσπάθειές της υπέρ των Ροχίνγκια στο βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Όπως και ο πατέρας της, Aung San, ο οποίος πίστεψε για μια στιγμή στη βοήθεια των Ιαπώνων για να ελευθερώσει τη χώρα του από τη βρετανική κυριαρχία, η Νομπελίστρια Ειρήνης φαντάστηκε αφελώς τη συμπάθεια των Αγγλοσάξονων για την επίλυση των εσωτερικών προβλημάτων της Μιανμάρ.

Τον Σεπτέμβριο του 2016, η Άουγγ Σαν Σου Κύι εκπροσώπησε την χώρα της στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών [10]. Όλως αφελώς, εξήγησε τα προβλήματα του λαού της και τους τρόπους που έθετε σε εφαρμογή για να λυθούν σταδιακά, ξεκινώντας από το πρόβλημα των Ροχίγγυας. Άμα τῃ επιστροφῄ της στην πατρίδα της, συνειδητοποίησε ότι οι παλαιοί ηνωμενοπολιτειανοί υποστηρικτές της ήταν στην πραγματικότητα εχθροί της πατρίδος της. Το Κίνημα της Πίστεως εξαπέλυσε μίαν σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων, μεταξύ των οποίων και αυτή κατά του αστυνομικού σταθμού των συνόρων του Μάουγγντάου (Maungdaw) όπου 400 τρομοκράτες έκλεψαν το οπλοστάσιο, σκοτώνοντας 13 τελωνειακούς και στρατιώτες.

Επίμονη και επιμελής, η Άουγγ Σαν Σου Κύι προέβη στην τοποθέτηση συμβουλευτικής επιτροπής, επιφορτισμένης να αναλύσει το ζήτημα των Ροχίγγυα και να προτείνει συγκεκριμένο σχέδιο ώστε να τεθεί τέλος στις διακρίσεις τις οποίες υφίστανται. Αυτή η επιτροπή απετελείτο από έξι Βιρμανούς και τρεις Αλλοδαπούς : την Ολλανδή πρέσβειρα Laetitia van den Assum, τον πρώην Λιβανέζο υπουργό (στην πραγματικότητα εκπροσωπούντα την Γαλλία) Ghassan Salamé, και τον πρώην γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Κόφφι Άνναν, με την ιδιότητα του προέδρου της επιτροπής.

Η Συμβουλευτική Επιτροπή για τους Ροχίνγκια γύρω από τον πρόεδρό της, Κόφι Ανάν. Μεταξύ των έξι Βιρμανών μελών, παρατηρούμε ιστορικές προσωπικότητες του αγώνα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, οι U Win Mra και U Khin Maung Lay, καθώς και ο Al Haj U Aye Lwin, πνευματικός ηγέτης μιας μουσουλμανικής ταξιαρχίας των Σούφι .

Οι εννέα επίτροποι διεκπεραίωσαν εργασία σπανίας ποιότητος παρά τα βιρμανικά εμπόδια. Πολιτικά κόμματα απέτυχαν να προκαλέσουν την διάλυση της επιτροπής υπό της Εθνοσυνελεύσεως αλλά κατόρθωσαν να κάνουν αποδεκτή την ψήφιση ενός διαβήματος αμφισβητήσεως από την τοπική συνέλευση του Αρακάν (το ομόσπονδο κράτος ή περιφέρεια όπου διαβιούν οι Ροχίγγυας). Όπως και αν έχει το πράγμα, οι επίτροποι παρέδωσαν την έκθεσή των την 25η Αυγούστου μαζί με συστάσεις δυνάμενες να τεθούν σε εφαρμογή και ανεμπόδιστα προς τον πραγματώσιμο σκοπό της βελτιώσεως των συνθηκών διαβιώσεως κάθε πλευράς [11].

Την ίδια ημέρα, οι σαουδικές και ηνωμενοπολιτειανές μυστικές υπηρεσίες έδιναν το σύνθημα της ανταπαντήσεως : το Κίνημα της Πίστεως, επανωνομασμένο από τους Βρεταννούς Στρατός Σῳτηρίας των Ροχίγγυα του Αρακάν, διῃρημένο σε 24 μοίρες, επιτίθετο κατά στρατώνων του στρατού και σταθμών της αστυνομίας, προκαλώντας 71 νεκρούς. Επί μίαν εβδομάδα ο βιρμανικός στρατός διεξήγαγε αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις κατά των τζιχαντιστών. 400 μέλη των οικογενειών των (των Ροχίγγυας) διέφευγαν προς το Μπαγγλαντές.

Ο πρόεδρος του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ανοίγει την παγκόσμια εκστρατεία ενημέρωσης για τη διάσωση των Ροχίνγκια (Κωνσταντινούπολη, 1 Σεπτεμβρίου 2017).

Τρεις ημέρες αργότερα, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν άρχιζε να τηλεφωνεί όλους τους αρχηγούς μουσουλμανικών κρατών για να τους αφυπνίσει επί «της γενοκτονίας των Ροχίγγυας». Την 1η Σεπτεμβρίου, δηλαδή την ημέρα της πλέον σημαντικής μουσουλμανικής εορτής, το Αίντ αλ-Αντχά, εξεφώνει παλώμενο διάγγελμα στην Κωνσταντινούπολη, υπό την ιδιότητά του ως εν ενεργείᾳ προέδρου του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας, για την σῳτηρία των Ροχίγγυας και την στήριξη του Στρατού Σῳτηρίας των [12].

Παρ’όλα αυτά οι τζιχαντιστές ουδόλως υπερασπίσθησαν τους Ροχίγγυας, αλλά παρενέβησαν συστηματικώς ώστε να αποτύχει κάθε απόπειρα να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής των και να τεθεί τέλος στις διακρίσεις που υφίστανται.

Ο στρατηγός Μοχσέν Ρεζάϊ ήταν διοικητής των Φρουρών της Επανάστασης, που πολέμησαν στο πλευρό του ΝΑΤΟ και της Σαουδικής Αραβίας κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη εναντίον της Σερβίας.

Την 5η Σεπτεμβρίου ο πρόεδρος του Περσικού Συμβουλίου Διακρίσεως (Ιρανική Υπηρεσία-Συμβούλιο μεταξύ πληροφοριών και λογοκρισίας) Μόχσεν Ρεζαεΐ πρότεινε να συνενωθούν οι δυνάμεις όλων των μουσουλμανικών κρατών και να δημιουργήσουν έναν ισλαμικό στρατό για να σώσουν τους «αδελφούς Ροχίγγυας» [13]. Είναι δε ακόμη περισσότερο σημαντική η λήψη της θέσεως αυτής από μέρους του στρατηγού Ρεζαεΐ, καθ’όσον τελεί πρώην επί κεφαλής διοικών των ‘Φυλάκων της Επαναστάσεως’.

Ενώ ο βιρμανικός στρατός είχε καταπαύσει κάθε δραστηριότητα εναντίον των τρομοκρατών, χωριά των Ροχίγγυας καίγονταν και ο πληθυσμός των Ραχίν (άλλη εντοπία εθνότης πλην των Ροχίγγυας στο Αρακάν) του Αρακάν λύντσαραν Μουσουλμάνους, στα μάτια τους συνδεδεμένους με τους τρομοκράτες. Σύμφωνα με τους Ροχίγγυας είναι ο βιρμανικός στρατός που έκαιγε τα χωριά, ενώ σύμφωνα με τον βιρμανικό στρατό ήταν οι τζιχαντιστές. Σταδιακώς όλοι οι κατοικούντες στον βορρά του Αρακάν Ροχίγγυας άρχισαν να παίρνουν τον δρόμο για να καταφύγουν στο Μπαγκλαντές, αλλά περιέργως όχι και οι Ροχίγγυας που έμεναν στον νότο της περιφερείας του Αρακάν.

Την 6η Σεπτεμβρίου μία επίσημη τουρκική αντιπροσωπία έφθανε στο Μπαγγλαντές για να διαμοιράσει τρόφιμα και ήδη πρώτης ανάγκης στους πρόσφυγες. Προΐστατο δε αυτής ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας Μευλύτ Τσαυούσογλου και η σύζυγος και ο υιός του προέδρου Ερντογάν, η Εμινέ και ο Μπιλάλ.

Η εκστρατεία κοινοτικής κινητοποίησης στις μουσουλμανικές χώρες βασίζεται σε ιδιαίτερα εντυπωσιακά οπτικά εφέ. Έτσι, αυτή η φωτογραφία διαδίδεται από την τουρκική κυβέρνηση. Υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει τα μουσουλμανικά θύματα των βουδιστών μοναχών στη Βιρμανία. Πρόκειται στην πραγματικότητα μια παλιά φωτογραφία μιας τελετής κηδείας των θυμάτων ενός σεισμού στην Κίνα.

Στις μουσουλμανικές χώρες, μία τεράστια εκστρατεία παραπληροφορήσεως εβεβαίου, τῃ συνδρομῄ φωτογραφιών, ότι οι Βουδδιστές κατέσφαζαν μαζικώς τους Μουσουλμάνους. Βεβαίως, καμμία απ’αυτές τις φωτογραφίες δεν είχε ληφθεί στην Βιρμανία, και αυτές οι ψευδείς ειδήσεις απεγυμνώθησαν η μία μετά την άλλη. Μα στις δύο αυτές χώρες όπου τελεί ελαχίστως πεπαιδευμένος ο πληθυσμός, οι φωτογραφίες έπεισαν ενώ οι διαψεύσεις πέρασαν απαρατήρητες. Μόνο το Μπαγγλαντές εξέφραζε επιφυλάξεις επί του ρόλου των τζιχαντιστών και βεβαίωνε το Μυανμάρ περί την συνεργασία του εναντίον των τρομοκρατών [14].

Την 11η Σεπτεμβρίου, ο εν ενεργείᾳ πρόεδρος του Οργανισμού Ισλαμικής Διασκέψεως (OCI), Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν παρενέβαινε προ της επιστημονικής επιτροπής του Οργανισμού που συνήρχετο στην Αστάνα (Καζαχστάν) –του οποίου δεν αποτελεί αρμοδιότητα- «για να σῴσει τους Ροχίγγυας».

Για τον Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, η στρατιωτική δέσμευση της χώρας στο πλευρό του ΝΑΤΟ και της Σαουδικής Αραβίας στη Βιρμανία θα ήταν καταστροφή. Ειδικά δεδομένου ότι το Ιράν έχει μια χιλιετή ιστορία συνεργασίας με την Κίνα.

Από της επομένης, της 12η Σεπτεμβρίου, ο Ηγέτης της (Ιρανικής) Επαναστάσεως, ο Αγιατολλάχ αλί Χαμενεΐ ελάμβανε θέση. Ὀλως ανήσυχος από την πρόταση του στρατηγού Ρεζαεΐ, έσπευδε να απονομιμοποιήσει τον προετοιμαζόμενο θρησκευτικό πόλεμο, την «σύγκρουση των πολιτισμών», καίτοι διακινδυνεύων την απόδοση μομφής στην παρουσία γυναικός επί κεφαλής κράτους. Έσπευδε λοιπόν να κλείσει την πόρτα σε μίαν στρατιωτική δέσμευση των Φρουρών της Επαναστάσεως. Δήλωνε : «Είναι απολύτως πιθανόν ο θρησκευτικός φανατισμός να έχει παίξει ρόλο σε αυτά τα γεγονότα, αλλά πρόκειται για ζήτημα εξ ολοκλήρου πολιτικό, διότι είναι η κυβέρνησις του Μυανμάρ που είναι υπεύθυνος. Και επί κεφαλής αυτής της κυβερνήσεως ευρίσκεται μία στυγνή γυναίκα, τιμημένη με το βραβείο Νόμπελ της Ειρήνης. Εν τοις πράγμασι, με τα γεγονότα αυτά υπεγράφη ο θάνατος του βραβείου Νόμπελκ Ειρήνης». [15].

Η Aung San Suu Kyi καλεί τη διεθνή κοινή γνώμη να εξετάσει τις προσπάθειες της Μυανμάρ για την επίλυση του θέματος των Ροχίνγκια και καταγγείλει τη τζιχαντιστική τρομοκρατία. Δεν θα κατανοηθεί περισσότερο από ό, τι ο Μουαμάρ Καντάφι όταν κατήγγειλε την επίθεση της Αλ Κάιντα κατά της χώρας του (Naypyidaw, 19 Σεπτεμβρίου 2017).

Πάραυτα στην Τεχεράνη, ο πρόεδρος σεΐχης Χασάν Ρομπανί απηύθυνε έκκληση στον τακτικό στρατό όπως συμμετάσχει στην προπαρασκευαζομένη σύγκρουση. Την 17η Σεπτεμβρίου, οι αρχηγοί των γενικών επιτελείων του Περσικού και Πακιστανικού Στρατού ήλθαν σε επαφή για να ενώσουν τις δυνάμεις των στην κρίση [16]. Πρόκειται για την πρώτη στρατιωτική πρωτοβουλία, αλλά αφορά τον περσικό (ιρανικό) στρατό, τα στελέχη του επισήμου στρατεύματος δηλαδή (που συνεργάζονται ήδη με τους Τούρκους και Πακιστανούς ομολόγους των για την υπεράσπιση του Κατάρ) και όχι για τους “Φύλακες της Επαναστάσεως” (που μάχονται πλάι στους Συρίους εναντίον των τζιχαντιστών). Παρομοίως, η Περσία δρομολόγησε την παροχή γιγάντιας βοηθείας στους πρόσφυγες (Ροχίγγυας).

Την 19η Σεπτεμβρίου, αγνοώντας τις εξηγήσεις της Άουγγ Σαν Σου Κύι [17] και επωφελούμενος της γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συγκεντρώνει την ομάδα επαφής του ΟΙΔ (OCI) για να ζητήσουν από όλα τα κράτη μέλη να αναστείλουν κάθε εμπορική συναλλαγή με το Μυανμάρ και να ζητήσουν από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ψήφισμα [18].

Η Σαουδική Αραβία προστατεύει και καθοδηγεί τον Στρατό της Σωτηρίας των Ροχίνγκια του Αρακάν από το 2013. Ο βασιλιάς Σαλμάνι διαθέτει 15 εκατομμύρια δολάρια στους πρόσφυγες Ροχίνγκια στο Μπαγκλαντές, όπου βρίσκονται τα στρατόπεδα εκπαίδευσης της τζιχαντιστικής ομάδας.

Βγαίνοντας από την σκιά εν τέλει, η Σαουδική Αραβία ομολόγησε ότι υποστηρίζει μάλιστα τους Ροχίγγυας διακριτικά εδώ και 70 έτη και τους έχει παράσχει βοήθεια 50 εκατομμυρίων δολαρίων κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου. Ο βασιλεύς Σαλαμάν προσέθεσε μίαν δωρεά 15 εκατομμυρίων δολαρίων [19]. Α Σαουδάραβας πρέσβης στα Ηνωμένα Έθνη στην Γενεύη, Αμπντουλαζίζ μπεν Μοχάμμεντ Αλ-Ουασίλ, [Abdulaziz ben Mohammed Al-Wassil], κινητοποίησε το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Λησμονώντας τους πολέμους που εξαπολύουν στο Ιράκ, την Συρία και την Υεμένη, η Τουρκία, το Ιράν και η Σαουδική Αραβία, δηλαδή οι τρεις κύριες μουσουλμανικές στρατιωτικές δυνάμεις, “ξανάδεσαν” μεταξύ τους από στοιχειώδες κοινοτικό ανακλαστικό [20] και ετέθησαν στο πλευρό των Ροχίγγυας. Και οι τρεις καθόρισαν τον κοινό εχθρό : Την κυβέρνηση συνεργασίας και πολιτικώς διοικούσα τον βιρμανικό στρατό και την Άουγγ Σαν Σου Κύι.

Η απόλυτος αντιστροφή της καταστάσεως στην Μέση Ανατολή είχε ήδη ένα προηγούμενο : Τους πολέμους στην Νοτιοσλαυΐα. Στην Βοσνία Ερζεγοβίνη (1992-95) και στο Κοσσυφοπέδιο (1998-99), οι μουσουλμανικές χώρες και το ΝΑΤΟ πολέμησαν οι μεν πλάι στους δε εναντίον των εχόντων δεσμούς με την Ρωσσία Χριστιανών Ορθοδόξων.

Το 1995, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν βάζει να παρελάσει την Αραβική Λεγεώνα του στη Ζήνιτσα ενώπιον του πρόεδρο Alija Izetbegović. Αυτοί οι μαχητές είναι πρώην μουτζαιέντες που πολέμησαν εναντίον των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν. Στη συνέχεια θα πάρουν το όνομα της Αλ Κάιντα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες διείσδυσαν τον στρατώνα της Αραβικής Λεγεώνας και διαπίστωσαν ότι όλα τα έγγραφά της ήταν στην αγγλική γλώσσα και όχι στα αραβικά.

Στην Βοσνία Ερζεγοβίνη ο πρόεδρος Αλίγια Ιζετμπέκοβιτς πλαισιώθηκε από τον Ηνωμενοπολιτειανό Ρίτσαρντ Πέρλ, ο οποίος τον συνεβούλευε στο διπλωματικό επίπεδο και κατηύθυνε την βοσνιακή αντιπροσωπία κατά τις συμφωνίες του Ντέυτον. Επωφελήθηκε στο επίπεδο των μέσων ενημερώσεως των συμβουλών του Βερνάρ-Ανρί-Λευί (Βερνάρδος Ερρίκος Λευή), -συμφώνως τοις ρήμασι ετούτου εδώ- ουδέποτε διαψευσθεισών. Τελικώς, στο στρατιωτικό επίπεδο, βασίστηκε στις συμβουλές του Σαουδάραβος Ουσσάμα Μπεν Λάντεν που οργάνωσε γι’αυτόν την Αραβική Λεγεώνα και έλαβε βοσνιακό διπλωματικό διαβατήριο. Κατά την διάρκεια της συγκρούσεως, υποστηριζόμενος υπογείως από το ΝΑΤΟ, ο Ιζετμπέκοβιτς έλαβε δημοσίως την στήριξη της Τουρκίας, του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας [21].

Η δυτική κοινή γνώμη δέχθηκε χωρίς συζήτηση να παραβιάζει τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών στο Κόσσοβο, αφού είδε, αμήχανη, την έξοδο χιλιάδων αμάχων.

Η σύγκρουση του Κοσσυφοπεδίου άρχισε με μία τρομοκρατική εκστρατεία του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσόβου (UÇK) εναντίον (της κυβερνητικής εξουσίας) του Βελιγραδίου [22]. Οι μαχητές εκπαιδεύθηκαν από τις γερμανικές ειδικές δυνάμεις σε βάση του ΝΑΤΟ στην Τουρκία. Ο παρών αρχηγός των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών Χακάν Φιντάν ήταν ο αξιωματικός “σύνδεσμος” με τους τρομοκράτες, εκ των έσω, σε επίπεδο γενικού επιτελείου του ΝΑΤΟ. Είναι σήμερα αρχηγός της ΜΙΤ, των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και δεύτερος στην ιεραρχία του ‘καθεστώτος’. Στην αρχή του πολέμου, 290.000 Κοσσοβάροι έφυγαν από την Σερβία σε τρεις ημέρες για να καταφύγουν στην Δυτική Δαρδανική Ρωμυλία (ΠΓΔΜ). Από δυτικών διαύλων τηλοψίας, δίκην ψυχαγωγίας προεβλήθη ο μακρόσυρτος μίτος των φυγάδων πορευομένων κατά μήκος σιδηροδρομικής γραμμής. Παρ’όλα αυτά, σύμφωνα με τα λίγα εκατομμύρια Σλαυοφώνων Δυτικορρωμυλιωτών που τους υπεδέχθησαν δεν υπήρχε καμμία αντικειμενική αιτία αυτής της μετοικήσεως τα μάλλα σκηνοθετικώς πλαισιωμένης από το ΝΑΤΟ. Λίγο τους ένοιαξε, η μετακίνηση αυτή του πληθυσμού χρησιμοποιήθηκε για να κατηγορηθεί ο πρόεδρος Σλόμπονταν Μιλόσευιτς δια την δια δυσαναλόγων μέσων καταστολή της τρομοκρατικής εκστρατείας που έπληττε την χώρα του, το δε ΝΑΤΟ του κήρυξε τον πόλεμο χωρίς την εξουσιοδότηση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Η βρώμικη δουλειά που ετοιμάζεται επεκτείνει το θέατρο των επιχειρήσεων προς την (άπω) Ανατολή. Το Πεντάγωνο δεν έχει την δυνατότητα να επιβάλει μία Τουρκο-Ιρανο-Σαουδική συμμαχία, μα και δεν έχει χρεία αυτού. Στην Νοτιοσλαυΐα, αυτές οι τρεις χώρες συντονίζονταν από το ΝΑΤΟ όταν δεν είχαν απ’ευθείας επαφές. Εν τούτοις το γεγονός του ότι μάχονται σε συμπαράταξη στην Βιρμανία (Μπούρμα//Μυανμάρ) θα τις εξαναγκάσει να βρουν διευθετήσεις στο Ιράκ, την Συρία, την Υεμένη· έτι περαιτέρω στην Λιβύη. Λαμβάνοντες υπ’όψιν την ερήμωση της Μέσης Ανατολής και την επιμονή των πληθυσμών να αντισταθούν, το Πεντάγωνο μπορεί να αφήσει αυτήν την περιοχή να επουλώσει τις πληγές της επί μίαν δεκαετία χωρίς τον φόβο να δει να αναδύεται η ελάχιστος δυνατότης πολιτικής αντιδράσεως.

Την επαύριον της συνελεύσεως του Συμβουλίου Ασφαλείας θέτοντας τις βάσεις του μελλοντικού πολέμου κατά της Βιρμανίας, η “Γραμματεία του Κράτους” (ήτοι το υπουργείο Εξωτερικών Υποθέσεων εις τα καθ’ημάς) των Ηνωμένων Πολιτειών ενημέρωσε τον πρόεδρο Μπαρζανί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα υπεστήριζαν την ανεξαρτησία ενός Κουρδιστάν στο Ιράκ. Το πεντάγωνο δεν μπορεί να κινητοποιήσει την Τουρκία και το Ιράν (Περσία) στην Νοτιοανατολική Ασία ενώ εν ταυτῴ “ταις γκαστρώνει και μ’ένα παιδάκι στην πλάτη” στα σύνορά των. Ο Μασσούντ Μπαρζανί ο οποίος είχε δεσμευθεί σε πορεία άνευ επιστροφής για το δημοψήφισμα της ανεξαρτησίας, θα’πρεπε λοιπόν συντόμως να αποσυρθεί από την πολιτική δράση. Τόσο δε περισσότερο καθ’όσον η εμφάνιση των κυματιζουσών ισραηλινών σημαιών στην Ερμπίλ, εκτεταμένως επιδειχθείσα από τους αραβικούς, περσικούς και τουρκικούς διαύλους τηλοψίας, απεξένωσε αυτού την ολότητα των γειτόνων του.

Εάν το σκηνάριο του Πενταγώνου ακολουθηθεί όπως δυνάμεθα να εικάσουμε, ο πόλεμος εναντίον της Συρίας θα ώφειλε μάλλον να τελειώσει, ελλείψει μαχητών, οπού’φυγαν μακρειά στα ξένα, να υπηρετήσουν την «Αμερικανική Αυτοκρατορία», σε νέο θέατρο επιχειρήσεων.

Τιερί Μεϊσάν

[1] πηγή : The Pentagon’s New Map, Thomas P. M. Barnett, Putnam Publishing Group, 2004. ανάλυση : “Το στρατιωτικό σχέδιο των Ηνωμένων Πολιτειών για τον κόσμο”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 22 août 2017.

[2] « Myanmar : le Secrétaire général demande "une action rapide" pour mettre fin au "cauchemar" des Rohingya dans l’État de Rakhine », Compte-rendu du Conseil de sécurité, Onu, 28 septembre 2017. Référence : CS/13012.

[3] Το Ηνωμένο βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες φρόντισαν ήδη την σύνταξη της πράξεως κατηγορητηρίου του Μυανμάρ, ακόμα πριν τα παρόντα γεγονότα : Countdown to Annihilation : Genocide in Myanmar, Penny Green, Thomas MacManus & Alicia de La Cour Venning, Queen Mary University of London, 2016. Persecution of the Rohingya Muslims ; Is Genocide Occurring in Myanmar’s Rakhine State ; a Legal Analysis, Allard Lowenstein, Yale University, 2016.

[4] « Birmanie : la sollicitude intéressée des États-Unis », par Thierry Meyssan, Abiad & Aswad (Syrie), Réseau Voltaire, 5 novembre 2007.

[5] The Burma Spring: Aung San Suu Kyi and the New Struggle for the Soul of a Nation, Rena Pederson, Foreword by Laura Bush, Pegasus, 2015.

[6] Neither Saffron Nor Revolution: A Commentated and Documented Chronology of the Monks’ Demonstrations in Myanmar in 2007 and Their Background, Hans-Bernd Zöllner, Humboldt-University, 2009.

[7] Burma/Myanmar: What Everyone Needs to Know, David Steinberg, Oxford University Press, 2013.

[8] Για να είμεθα πιο ακριβείς, υπήρξαν Βεγγαλέζοι μετανάστες στην Βιρμανία πριν την Βρεταννική κυριαρχία, αλλά η τεράστια πλειονότης των Ροχίγγυας κατάγεται από τους μετατοπισθέντες υπό των αποικιοκρατών εργάτες. ΣτΣ. (Σημείωση του Συγγραφέως).

[9] “Myanmar’s Rohingya insurgency has links to Saudi, Pakistan”, Simon Lewis, Reuters, December 16, 2016.

[10] “Speech by Aung San Suu Kyi at 71st UN General Assembly”, by Aung San Suu Kyi, Voltaire Network, 21 September 2016.

[11] Towards a peaceful, fair and prosperous future for the people of Rakhine, Advisory Commission on Rakhine State, August 2017.

[12] “We won’t Leave Rohingya Muslims Alone”, Presidency of the Republic of Turkey, September 1, 2017.

[13] “Rezaei urges Muslim states to defend Rohingya Muslims”, Mehr Agency, September 6, 2017.

[14] “Bangladesh offers Myanmar army aid against Rohingya rebels”, AFP, August 29, 2017.

[15] « Myanmar : le Guide critique les défenseurs des droits de l’homme », Leader.ir, 12 septembre 2017.

[16] “Iranian, Pakistani Top Military Commanders Stress Need for Ending Myanmar Muslims’ Plights”, Fars News, September 17, 2017.

[17] “Aung San Suu Kyi speech on National Reconciliation and Peace”, by Aung San Suu Kyi, Voltaire Network, 19 September 2017.

[18] «OIC Contact Group on Rohingya calls for UN Resolution on Myanmar», Organisation of Islamic Cooperation, September 19, 2017.

[19] « Le Serviteur des Deux Saintes Mosquées accorde un don de 15 millions de dollars aux réfugiés Rohingyas », Saudi Press Agency, September 19, 2017.

[20] The Rohingyas : Inside Myanmar’s Hidden Genocide, Azeem Ibrahim, Hurst, 2016.

[21] Πώς η Τζιχάντ έφθασε στην Ευρώπη Comment le Djihad est arrivé en Europe, Jürgen Elsässer, préface de Jean-Pierre Chevènement, éditions Xenia, 2006.

[22] « L’UÇK, une armée kosovare sous encadrement allemand », par Thierry Meyssan, Notes d’information du Réseau Voltaire, 15 avril 1999.

πηγή