Αυτό λέγεται “Μνημόνιο”

    Η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε αίτημα στις Βρυξέλλες για παράταση της Δανειακής Σύμβασης. Η παρούσα Δανειακή Σύμβαση – καλούμενη ως «Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης» - επιβλήθηκε στη χώρα με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου από την κυβέρνηση Παπαδήμου στις 15 Μαρτίου 2012 και κυρώθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια μια βδομάδα αργότερα.

    Το κείμενο της Δανειακής αποτελεί νόμο του κράτους και το περιεχόμενό της δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ, Αριθμός Φύλλου 65, της 22ας Μαρτίου 2012. Όπως αναφέρεται ήδη από το πρώτο άρθρο του νόμου (υπ’ αριθμόν 4060) τόσο η επίσημη γλώσσα της σύμβασης όσο και των παραρτημάτων που τη συνοδεύουν είναι η αγγλική…

    Στο κείμενο της Δανειακής Σύμβασης (πλην των παραρτημάτων) αναφέρεται τουλάχιστον σαράντα μία φορές (αριθμός: 41) ότι το Μνημόνιο και η Δανειακή Σύμβαση αποτελούν δυο κείμενα τα οποία βρίσκονται σε σχέση αδιάσπαστης ενότητας μεταξύ τους.    

    Ακολουθούν ενδεικτικά ορισμένες τέτοιες χαρακτηριστικές αναφορές:

α) Δανειακή Σύμβαση, Προοίμιο, παράγραφος 7, ΦΕΚ, σελίδα 1790: «Η διαθεσιμότητα και η παροχή Χρηματοδοτικής Ενίσχυσης στο
πλαίσιο της παρούσας Σύμβασης (….) εξαρτώνται, εκτός αν ορίζονται άλλως, από (i) τη συμμόρφωση του Δικαιούχου Κράτους Μέλους με τα μέτρα που ορίζονται στο Μνημόνιο και (ii) τη θετική απόφαση των Εγγυητών, επί τη βάσει των αποτελεσμάτων των τακτικών αξιολογήσεων που διενεργούνται από την Επιτροπή σε συνεργασία με την ΕΚΤ…»

    Παρακάτω (στην ίδια παράγραφο) σημειώνεται: «…η οικονομική πολιτική του Δικαιούχου Κράτους Μέλους είναι σύμφωνη με το πρόγραμμα προσαρμογής και τις προϋποθέσεις που καθορίζονται από το Συμβούλιο στην Απόφαση και οποιεσδήποτε άλλες προϋποθέσεις προβλέπονται από το Συμβούλιο ή το Μνημόνιο».

β) Δανειακή Σύμβαση, ΦΕΚ, σελίδα 1803, παράγραφος 7: «Το Δικαιούχο Κράτος Μέλος πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα ποσά που του παρασχέθηκαν υπό τους όρους της παρούσας Σύμβασης, συμπεριλαμβανομένων των Διευκολύνσεων, σύμφωνα με τις υποχρεώσεις του που απορρέουν από το Μνημόνιο…».

    Παρακάτω (στη σελίδα 1805) τονίζεται ότι προϋπόθεση εκτέλεσης της Δανειακής Σύμβασης είναι «οι Εγγυητές να έχουν ικανοποιηθεί (με ομόφωνο τρόπο)  προς τη συμμόρφωση του Δικαιούχου Κράτους Μέλους με τους όρους του Μνημονίου…».

γ) Δανειακή Σύμβαση, ΦΕΚ, σελίδα 1819. Σημειώνεται ότι η Δανειακή Σύμβαση ακυρώνεται εάν: «β) το Δικαιούχο Κράτος Μέλος, το ΤΧΣ, ή η Τράπεζα της Ελλάδος αθετήσουν οποιαδήποτε υποχρέωσή τους από την παρούσα Σύμβαση (συμπεριλαμβανομένης και της υποχρέωσης που διατυπώνεται στον Όρο 2(7) να εφαρμοστεί κάθε Χρηματοδοτική Ενίσχυση σύμφωνα με τους όρους του Μνημονίου…»

 

δ) Δανειακή Σύμβαση, ΦΕΚ, σελίδα 1826: «Τα Μέρη στην παρούσα Σύμβαση αναγνωρίζουν και αποδέχονται την ύπαρξη και τους όρους του Μνημονίου…»

    Επίσης στην παραπάνω σελίδα καθώς και στην επόμενη (ΦΕΚ, σελίδες 1826 - 1827) υπό τον τίτλο «Εφαρμοστέο Δίκαιο και Αρμόδια Δικαστήρια» καταγράφεται ότι η Ελλάδα όσον αφορά την συμμόρφωσή της με τη Δανειακή Σύμβαση α) τελεί υπό το «Αγγλικό Δίκαιο», β) υπάγεται στην «αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου» και γ) η Ελλάδα και ο λαός της «παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τα ίδια και τα περιουσιακά τους στοιχεία…».





   Αφενός, λοιπόν, επειδή το κρέας δεν είναι ψάρι και αφετέρου επειδή ο γάιδαρος δεν πετάει, ανεξαρτήτως από το που θα καταλήξουν οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους καλούς μας «εταίρους», ανεξαρτήτως επίσης τι θα ακολουθήσει μετά από μια ενδεχόμενη συμφωνία  στο «Eurogroup» στο αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης, το δεδομένο  που έχουμε για την ώρα είναι ότι: «Παράταση» της Δανειακής Σύμβασης σημαίνει ένα - και μόνο - πράγμα: Μνημόνιο.   

Νίκος Μπογιόπουλος
το είδα