Αριστερόδουλοι

Είτε με μνημόνιο, είτε με επέκταση, είτε με παράταση, οι μεταρρυθμίσεις που έγιναν νόμοι του ελληνικού κράτους ήρθαν για να μείνουν. Ήδη εκτελούνται με βαθιά πίστη από την νέα κυβέρνηση αποδεικνύοντας την ρήση των οικονομικών κυβερνητικών προσώπων ότι με το 70% των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων η κυβέρνηση είναι σύμφωνη.

Αυτή την στιγμή περιμένουμε την καινούρια συμφωνία για το αν θα μπουν νέα μέτρα στην «δανειακή επέκταση» του κυρίου Βαρουφάκη, που θα έχουν ως θύματα και πάλι τους Έλληνες. Και όταν λήξει αυτός ο χρόνος και πάρουμε την δόση των δανεικών, μία νέα συμφωνία έρχεται στα μέσα του καλοκαιριού για την οποία δεν γνωρίζουμε τίποτε.

Φάνηκε καθαρά ότι η κυβέρνηση μπορεί να έχει την τάση να κάνει ρήξη στα λόγια με τους εταίρους αλλά με τίποτε δεν θέλει να κάνει ρήξη με το κατεστημένο που έχει εδραιωθεί μέσω μνημονιακών νόμων. Στην ουσία, δηλαδή, το πρόβλημα της κυβέρνησης δεν είναι η επιστροφή στην ανάπτυξη του λαού, αλλά για το αν το επιτόκιο του νέου δανεισμού θα είναι χαμηλό ή υψηλό και υπό ποιους όρους. Πλήρης αποδοχή ενός χρέους το οποίο συνεχίζει ένας λαός να ξεπληρώνει.

Το σημαντικότερο μνημονιακό μέτρο της άμεσης είσπραξης φόρων «100 δόσεις» -για το οποίο είχε έρθει σε δήθεν ρήξη η
κυβέρνηση Σαμαρά με την Τρόικα- ήρθε η κυβέρνηση Τσίπρα να το κάνει καθεστώς τάζοντας ελαφρύνσεις. Το μνημονιακό ιδιωτικό χρέος που επέβαλλαν οι δανειστές στους Έλληνες, ήρθε η κυρία Βαλαβάνη να το αποδεχθεί, και όχι να το κουρέψει, αποδεχόμενη ότι οι Έλληνες είναι φοροφυγάδες και όχι αναγκαστικοί φορο-οφειλέτες. Οι πολίτες να πληρώνουν τις δόσεις του εθνικού δανείου μέσω των μεταρρυθμιστικών νόμων και από πάνω να πληρώνουν την δόση του υποχρεωτικού ιδιωτικού χρέους που οι μεταρρυθμίσεις επέβαλλαν μέσω φόρων που το ίδιο το Μνημόνιο τους υποστηρίζει. Ένας αέναος κύκλος που όχι μόνο δεν βγάζει τον Έλληνα από την εξαθλίωσή του, αλλά τον κάνει για τα επόμενα 3 έως 8 χρόνια να περνάει από το ταμείο και να δίνει την δόση του με μεγάλη ευχαρίστηση και πάνω από όλα με ικανοποίηση ότι αυτό του επιβλήθηκε από μία «αριστερή» κυβέρνηση της ανατροπής.

Δυστυχώς, για τους νέους κυβερνήτες ο όρος παραγωγή και εθνική ανάπτυξη έχει εξαλειφθεί από το λεξιλόγιο τους και συνεχίζουν σαν άεργοι με το φραπόγαλο στο χέρι να κάνουν χάζι από το βάθρο της εξουσίας έχοντας σίγουρη την πιστωτική κάρτα του κηδεμόνα-δανειστή στην κωλότσεπη. Ούτε λόγος για εργασία, ούτε λόγος να βάλουμε τον κώλο μας κάτω να δούμε πώς θα βγούμε μόνοι μας από την υπανάπτυκτη περιδίνηση, χωρίς κανένα κεχαγιά πάνω από το κεφάλι μας. Κάνουν χαμηλής ποιότητος πολιτική διορίζοντας και πάλι τον στρατό του προέδρου της Δημοκρατίας Παυλόπουλου -που έδιωξε με το 70% του μισθού σε αεργία ο Σαμαράς- πληρώνοντας με την πιστωτική κάρτα το σίγουρο ψηφοστράτευμα.

Βέβαια, προκαλεί εντύπωση πώς από τη μια η αριστερή κυβέρνηση διογκώνει πληθυσμιακά το δημόσιο θέλοντας αξιοκρατία και από την άλλη ο υπουργός Κουρουμπλής τάζει στους γιατρούς του πρώην ΙΚΑ ότι θα καταργήσει το νόμο Γεωργιάδη και έτσι 2,800 ιατροί θα έχουν ξανά το δικαίωμα και ιδιωτικού ιατρείου και δημοσίου μισθού. Ριζοσπαστικός Αριστεροκαπιταλισμός με τα όλα του!

Δυστυχώς, η κυβέρνηση δεν έχει κανένα σκοπό να κάνει την πραγματική ρήξη και όχι ψευτοτσαμπουκάδες για να αυξάνεται το παραμύθιασμα της υπερηφάνειας ενός λαού που βρέθηκε για 5 χρόνια μέσα στον βούρκο. Καμία ρήξη και κανένα άνοιγμα φακέλου για τα δήθεν «εθνικής σημασίας» έργα που υπέγραψαν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Χθες μπήκε η τελική υπογραφή από το νέο Κράτος Δικαίου που νομιμοποιεί όλες τις πράξεις των πρώην υπουργών ανάβοντας το πράσινο φως στην «Ελληνικός Χρυσός» να συνεχίσει το καταστρεπτικό έργο της σε Κασσάνδρα και Ολυμπιάδα.

Πού είναι όλοι αυτοί οι βουλευτές του Σύριζα που έλεγαν σε έναν λαό στις Σκουριές είμαστε στο πλάι σας και σύντομα όλες οι συμβάσεις με την «Ελληνικός Χρυσός» θα είναι παρελθόν όταν γίνουμε κυβέρνηση; 

Πού είναι ο συγκυβερνήτης Καμένος που χθες απειλούσε ότι θα το κάνει Κούγκι αν δεν του δώσουν δανεικά άνευ όρων οι δανειστές, όταν ένα χρόνο πριν καλούσε τους πολίτες στην Χαλκιδική να λιντσάρουν τον Δήμαρχο Πάχτα που υπέγραφε άδειες περιβαλλοντικών μελετών παραδίδοντας ελληνική γη παρανόμως;

Πού είναι όλοι αυτοί όταν για τον εθνικής σημασίας αγωγό ΤΑΡ υποστήριζαν ότι θα επανεξετάσουν τις συμβάσεις; Προχθές ο Λαφαζάνης αντί να σταματήσει το έργο που παραδίδει το 1/3 της βόρειας Ελλάδας στους Αζέρους, παζάρευε για το αν ο φτωχός ελληνικός λαός θα πάρει φθηνό αέριο την στιγμή που ο ίδιος λαός μαζεύει το 20ευρω για την δόση της κυρίας Βαλαβάνη; 

Πού είναι όλοι αυτοί που όταν ήταν κάτω από τα υψηλά έδρανα της Βουλής έδιναν ελπίδα σε έναν λαό ότι όλα θα αλλάξουν; Ναι, υπάρχει πάντα η προσωπική ευθύνη για το τι ψηφίζεις και τι στηρίζεις, αλλά πάνω από όλα υπάρχει η πολιτική ευθύνη όταν τάζεις σε έναν λαό αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη να έχεις τα ανάλογα κότσια να την αποδίδεις. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο λαός έχει υποστεί επί 6 χρόνια καταπίεση, εξαθλίωση, προσβολές και κατοχή. 

Αυτό που χαρακτηρίζει μια εξουσία δεν είναι οι προεκλογικές της δηλώσεις, ούτε οι ιδεολογικές της βάσεις. Είναι η αποφασιστικότητα που πρέπει να δείξει την κάθε στιγμή ότι πάνω από τον λαό, πάνω από την πατρίδα, πάνω από την ελευθερία όποιο κεφάλι τολμά να σηκωθεί κόβεται σύριζα. 

το είδα