Για να δούμε το βίντεο και ποια η σχέση των παραπάνω με την ηθική:
Ας δούμε τα πράγματα από την αρχή αρχή για να μπορέσουμε να σχηματίσουμε καθολική εικόνα. Ο Πλάτων στο έργο Πολιτεία δια στόματος Θρασυμάχου αναφέρει τα παρακάτω:
[αρχαίο κείμενο] Θρασύμαχος: τίθεται δε γε τους νόμους εκάστη η αρχή προς το αυτή συμφέρον, δημοκρατία μεν δημοκρατικούς, τυραννίς δε τυραννικούς, και αι άλλαι ούτως. θέμεναι δε απέφηναν τούτο δίκαιον τοις αρχομένοις είναι, το σφίσι συμφέρον, και τον τούτου εκβαίνοντα κολάζουσιν ως παρανομούντα τε και αδικούντα. τούτ' ούν εστιν, ω βέλτιστε, ό λέγω εν απάσαις ταις πόλεσιν ταυτόν είναι δίκαιον, το της καθεστηκυίας αρχής συμφέρον. αύτη δε που κρατεί, ώστε συμβαίνει τω ορθώς λογιζομένω πανταχού είναι το αυτό δίκαιον, το κρείττονος συμφέρον.
[απόδοση] Θρασύμαχος: κάθε εξουσία θεσμοθετεί τους νόμους για το δικό της συμφέρον· η δημοκρατία με δημοκρατικούς νόμους, η τυραννία με τυραννικούς, κι
όμοια ενεργούν και τα άλλα καθεστώτα. Και αφού κατορθώσουν να τους θεσπίσουν, διακηρύσσουν πως αυτό είναι δίκαιο για τους διοικουμένους, δηλαδή εκείνο που συμφέρει στο κατεστημένο· κι όποιον δεν υποτάσσεται, τον τιμωρούν σαν παράνομο και άδικο. Αυτό είναι, καλέ μου άνθρωπε, που λέω οτι σε όλες τις πολιτείες το δίκαιο εντοπίζεται στο συμφέρον της κατεστημένης εξουσίας. Κι αυτή, καθώς όλοι γνωρίζουν, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η εξουσία των ισχυρών, έτσι που καθένας μυαλωμένος να γνωρίζει πως παντού το δίκαιο είναι το ίδιο, δηλαδή το συμφέρον του πιό δυνατού.
Πλάτων, Πολιτεία, 338e 339a
Η εκάστοτε εξουσία (καλή ή κακή) λοιπόν θέτει τους κανόνες του συστήματος. Εργαλεία του συστήματος είναι target groups ανθρώπων οι οποίοι είναι είτε υπέρ είτε αντί. Κάθε εξουσία γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα υπάρξουν αντίθετοι, έτσι προετοιμάζει εξ αρχής νοητικές παγίδες για όλο το φάσμα των αντί, με σκοπό το να τους χρησιμοποιήσει σε όσο μεγαλύτερο ποσοτικό και ποιοτικό βαθμό μπορεί χωρίς βέβαια αυτού να καταλάβουν τίποτα. Το σύστημα το ενδιαφέρει πάντα η πλειοψηφία, είτε είναι ψευτοδημοκρατικό είτε φανεροΟλοκληρωτικό. Στην περίπτωση της κακής εξουσίας (σήμερα μόνο τέτοιες υπάρχουν) είναι δεδομένο ότι κάποιοι λίγοι θα καταφέρουν να σπάσουν τους κωδικούς και θα καταλάβουν το παιχνίδι, και από αυτούς οι ακόμα λιγότεροι θα έχουν το σθένος να βγουν και να φωνάξουν, αυτούς το σύστημα θα τους εξαφανίσει είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο.
Απόλυτη απόδειξη των λεγομένων του Γ. Γεωργαλά το παρακάτω βίντεο στο οποίο ο αρχηγός (Γ.Γ. για εκείνους) του ΚΚΕ Κουτσούμπας ενώ μίλησε για Δικτατορία (του προλεταριάτου) άρα κατάλυση του Πολιτεύματος, το μόνιμο δεκανίκι - διάλειμμα που ονομάζεται Νέα (Νο) Δημοκρατία δεν τους πήγε μέσα ως εγκληματική οργάνωση.
Μπορείτε να δείτε ΕΔΩ και ΕΔΩ τον ρόλο της δεξιάς ως δεκανίκι του ΣοσιαλοΚομμουνισμού λαμβάνοντας μια ολοκληρωμένη εικόνα περί των "αντί"
"Αντί" σήμερα είναι υποτίθεται οι ΑναρχοΑριστεροΣοσιαλοΚομμουνιστές, οι οποίοι και προβάλλονται συνεχώς και αδιαλείπτως από τα ΜΜΕ και δρουν ("κινητοποιήσεις" Δικτατορίας Προλεταριάτου κτλ). Για την προβολή τους αυτή χρησιμοποιείται εξεζητημένη προπαγανδιστική τεχνική του συστήματος μέσω των ΜΜΕ αυτή του "επιμελώς ατημέλητου". Οι ίδιοι δεν γνωρίζουν ότι χρησιμοποιούνται από το σύστημα εκτός από τους λίγους επικεφαλής. Το ίδιο συμβαίνει βέβαια και με λογής λογής ομάδες δεξιών ή ψευτοΕθνικιστών που οδηγούνται με το συναίσθημα και όχι με την Λογική.
εν ολίγοις οτιδήποτε εμπεριέχει ανηθικότητα προβάλλεται συνεχώς είτε άμεσα είτε έμμεσα ανάλογα την τρέχουσα ηθική κατάσταση ενός λαού, η ανηθικότητα είναι το απόλυτο εργαλείο στα χέρια του συστήματος
"...Η ιστορία διδάσκει ότι την στιγμή που η ηθική -ο οπλισμός μιας κοινωνίας- έχασε την την δύναμη της, η τελική διάλυση επιτελείται από αυτούς τους ασυνείδητους και κτηνώδης όχλους που δικαίως χαρακτηρίστηκαν Βάρβαροι"
Gustave Le Bon - "Η ψυχολογία των Μαζών" σελ. 21
Η Ηθική είναι μια τεράστιας σημασίας έννοια την οποία και θα προσεγγίσουμε ευθύς αμέσως.
Όσο ο Σωκράτης στην Πλατωνική Πολιτεία τόσο και ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά δίνουν τις έννοιες και την Γεωμετρία αυτών. Οι άνθρωποι έχουν να αντιμετωπίσουν 3 βασικές εκ φύσεως ανάγκες, την τροφή, την ένδυση και την στέγαση. Ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως κοινωνικό ον, είναι φυσικός νόμος, χωρίς κοινωνία πεθαίνει λόγω ελλείψεως αυτάρκειας.
Η πρώτη μορφή κοινωνίας είναι ο άνδρας και η γυναίκα, δηλαδή η οικογένεια, η οποία είναι η βάση της κοινωνίας λέει ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του. Η ανάγκη της επιβίωσης φέρνει τις οικογένειες κοντά η μία στην άλλη με σκοπό την αυτάρκεια (ΖΗΝ).
Όλα αυτά στον χρόνο δημιουργούν κοινές συνήθειες, κοινό Ήθος Έθος Έθνος, και ταυτόχρονα κοινό Αίμα (φυλή - Γένος). Ο τόπος ονομάζεται Πατρίδα δηλαδή η Γη (ΔΑ) των Πατέρων. Το ήθος Έθος Έθνος επηρεάζεται άμεσα από το περιβάλλον του τόπου στον οποίον ζουν. Όσο περνάει ο χρόνος τόσο το DNA κρατάει πληροφορίες.
Το περιβάλλον επηρεάζει άμεσα τους ανθρώπους, ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά αναφέρει ότι οι βόρειοι στα ψυχρά κλίματα είναι ατρόμητοι αλλά χωρίς διάνοια, αντιθέτως στην ανατολή στα θερμά κλίματα οι άνθρωποι έχουν αναπτύξει διάνοια αλλά είναι δουλικοί. Οι Έλληνες λόγω ισορροπίας ψυχρού και θερμού ανέπτυξαν και την απώλεια φόβου και την διάνοια. Κάθε τόπος είναι διαφορετικός, κάθε άνθρωπος έχει την γενιά του και κουβαλάει στα κύτταρα του την εκ φύσεως διαφορετικότητα.
Αναλόγως λοιπόν το περιβάλλον του τόπου (ΠΑΤΡΙΔΑ) αναπτύσσεται το Έθνος (ΝΟΥΣ) μιας φυλής (ΑΙΜΑ). Με το πέρασμα του χρόνου το Γένος παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο αφού τα κύτταρα έχουν συλλέξει πληθώρα ενστίκτων ή εγχάρακτων πληροφοριών.
Ο Gustave Le Bon στην ψυχολογία των μαζών αναφέρει ότι το γένος είναι τόσο ισχυρό που χρειάζεται εκαντονταετίες ή χιλιετίες για να αλλάξει - αλλοιωθεί αναλόγως το Λογισμικό που έχει αναπτυχθεί.
Η έννοια ηθική βασίζεται στο Λογιστικό μέρος της ψυχής και όχι στο συναίσθημα (θυμοειδές) ή τα πάθη (αλόγιστο - επιθυμητικό), Αν οι κοινωνίες χρησιμοποιήσουν το Λογιστικό η ηθική θα ανεβαίνει, αν πάλι χρησιμοποιήσουν συναίσθημα ή πάθη η ηθική κατρακυλάει παρασέρνοντας την κοινωνία στον όλεθρο.
Ο όρος Πολιτισμός προέρχεται από την έννοια “Πόλις". Αναλόγως το νοητικό επίπεδο των πολιτών αναπτύσσεται και η ηθική του Έθνους, η οποία εκφράζεται σήμερα με τον όρο "Πολιτισμός". Το νοητικό επίπεδο παίζει άμεσο ρόλο στο αν από το ΖΗΝ μια κοινωνία φτάσει στο ΕΥΖΗΝ.
Για να δούμε όμως κάτι ακόμα για την ηθική:
"...Οι Πολιτισμοί μέχρι σήμερα δημιουργήθηκαν και διευθύνθηκαν από μια μικρή πνευματική αριστοκρατία, ποτέ από μάζες. Αυτές (οι μάζες) δεν έχουν δύναμη παρά για να καταστρέφουν. Η κυριαρχία τους αντιπροσωπεύει πάντα μια φάση αταξίας. Ένας Πολιτισμός περιλαμβάνει σταθερούς κανόνες, μια πειθαρχία, το πέρασμα από το ενστικτώδες στο Λογικό, την πρόβλεψη για το μέλλον, καταστάσεις τελείως απρόσιτες στις μάζες"
Gustave Le Bon - "Η ψυχολογία των Μαζών" σελ. 21
Μια μικρή ομάδα Αρίστων καθορίζει την ηθική μιας κοινωνίας, η Δημοκρατία ορίστηκε το 594 από τον Σόλωνα ο οποίος ήταν ένας από τους 7 σοφούς στης Αρχαιότητας, η Δημοκρατία συνέχισε με τις μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένους, του Εφιάλτου και τέλος του Περικλέους. Οι Πολίτες κινήθηκαν μέσα σε πλαίσια που είχαν ορίσει οι Άριστοι, αλλά δεν πρέπει και να ξεχνάμε ότι οι Πολίτες στην Αρχαία Αθήνα δεν ήταν το σύνολο του πληθυσμού αλλά μόνο όσοι είχαν Αθηναϊκή Γενιά και μόνο εκ γαμετής (από νόμιμο γάμο). Οι υπόλοιποι δεν είχαν Πολιτικά δικαιώματα έστω και αν αυτοί λέγονταν Αριστοτέληδες ή Διογένηδες. Τι θα γίνει αν όμως οι Άριστοι χάσουν την εξουσία η οποία πέσει στα χέρια των εχθρών; θα συμβεί αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα...
η ανηθικότητα προάγει την αταξία, φέρνει δυσαρμονία και ως γνωστόν στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται. για να δούμε τι λέει ο Μάρξ περί Πατρίδας, Έθνους, ηθικής κτλ:
Διαβάζουμε στο Μανιφέστο:
1. για την κατάργηση Πατρίδος, Έθνους
"Ακόμα κατηγορήθηκαν οι κομμουνιστές ότι θέλουν τάχα να καταργήσουν την πατρίδα, την εθνότητα.
Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα. Δεν μπορεί να τους πάρεις αυτό που δεν έχουν. Αφού, όμως, το προλεταριάτο πρέπει κατ' αρχήν να κατακτήσει την πολιτική εξουσία, να ανυψωθεί σε εθνική τάξη, να συγκροτηθεί το ίδιο σαν έθνος, είναι και το ίδιο ακόμα εθνικό, αν και σε καμιά περίπτωση με την έννοια που δίνει η αστική τάξη.
Οι εθνικοί χωρισμοί και οι εθνικές αντιθέσεις ανάμεσα στους λαούς εξαφανίζονται όλο και περισσότερο με την ανάπτυξη της αστικής τάξης, την ελευθερία του εμπορίου, την παγκόσμια αγορά, την ομοιομορφία της βιομηχανικής παραγωγής και των συνθηκών ζωής που αντιστοιχούν σ' αυτήν.
Η κυριαρχία του προλεταριάτου θα τους εξαφανίσει ακόμα πιο πολύ. Η κοινή δράση, τουλάχιστον των πολιτισμένων χωρών, αποτελεί έναν από τους πρώτους όρους της απελευθέρωσης του.
Στο βαθμό που θα καταργείται η εκμετάλλευση του ενός ατόμου από το άλλο, θα καταργείται και η εκμετάλλευση του ενός έθνους από το άλλο.
Μαζί με την εξάλειψη της αντίθεσης των τάξεων στο εσωτερικό των εθνών, εξαλείφεται και η εχθρική στάση των εθνών μεταξύ τους."
Μάρξ - Μανιφέστο - Προλετάριοι και Κομμουνιστές
αποκωδικοποίηση:
1. "Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα" (εδώ ο Μάρξ προσπαθεί να πείσει όσους δεν έχουν ιδιοκτησία ότι δεν έχουν και μερίδιο από πατρίδα αφού κάποιοι αστοί είναι ιδιοκτήτες οι οποίοι εκμεταλλεύονται, την ίδια στιγμή όμως ο Κομμουνισμός δεν δέχεται ατομική ιδιοκτησία, ανάγει την ιδιοκτησία αορίστως στο σύνολο την οποία στην ουσία την κάνουν κουμάντο οι "πατερούληδες" ηγέτες, φυσικά οι πατερούληδες καλοπερνάνε στην υγεία των κορόιδων... εν ολίγοις άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Ο Μάρξ απλά αντέγραψε τα κόλπα της Γαλλικής Επανάστασης. Η έννοια Πατρίδα όμως ανάγεται στην πραγματικότητα σε εντελώς διαφορετική βάση όπως είδαμε πριν)
2. "το προλετάριο να γίνει Έθνος" (είναι δυνατόν άνθρωποι που γεννήθηκαν στην θαλάσσια περιοχή της Κίνας να έχουν ίδιες συνήθειες με ανθρώπους που γεννήθηκαν στην κορυφή των Άνδεων;)
3. "έννοια που δίνει η αστική τάξη" (δεν έχει σημασία τι έννοια δίνει ούτε η αστική τάξη ούτε ο Μάρξ, μας ενδιαφέρει την έννοια που δίνουν οι νόμοι της φύσης)
4. ενώ χρησιμοποιεί στην αρχή το "τάχα" μετά επικυρώνει τις κατηγορίες καταφατικά. Αυτό το κάνει ο Μάρξ επειδή γνωρίζει από ψυχολογία των μαζών, γνωρίζει ότι η Λογική απέχει από τις μάζες και ότι οι μάζες δεν μπορούν να διακρίνουν την "βαρύτητα" των εννοιών, έτσι ο αδαής κολλάει στην λέξη "τάχα" και μένει εκεί σε ένα αιώνιο βρόχο επανάληψης.
5. ενώ κατηγορεί την αντίπαλη αστική τάξη ότι καταργεί Πατρίδες και Έθνη προτρέπει τις μάζες να κάνουν το ίδιο από διαφορετικό δρόμο. Με αυτόν τον τρόπο ενισχύει την ηλίθια θεωρία περί πάλης των τάξεων, θαρρείς και οι τάξεις είναι 2 ή ότι αστός δεν εκμεταλλεύεται αστό ή εργάτης δεν εκμεταλλεύεται εργάτη...
6. Στα αναλυόμενα δεδομένα ο Μάρξ αφήνει εντελώς απέξω την περίπτωση ότι μπορεί να υπάρξει Κράτος Δικαίου, ξεκινά με το αβάσιμο αξίωμα δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει κάτι άλλο εκτός από εκμετάλλευση, και εν τέλει προτείνει την λύση του Κομμουνισμού. Ο Μάρξ απλά αντέγραψε τα κόλπα που χρησιμοποίησαν οι πρόγονοι του με τις θρησκείες.
7. "όταν καταργηθεί η εκμετάλλευση του ενός ατόμου από το άλλο" εδώ ο Μάρξ απλά στήνει μια νοητική παγίδα πέρα από τα νοητικά όρια της πλειοψηφίας - μάζας, ενώ ευαγγελίζεται θεωρίες περί μην εκμετάλλευσης μεταξύ των ίσων (εργάτη προς εργάτη) αποκρύπτει την ανισότητα μεταξύ των άνισων (εργάτη και στελέχους του Κόμματος), εκτός και αν μας πείσει κάποιος ότι ο Λένιν και ο Στάλιν πεινούσανε και κρυώνανε όπως οι εργάτες.
Η ουσία του πράγματος είναι ότι με αυτές τις σοφιστείες ο Μάρξ προσπαθεί να περάσει στις μάζες δούρειο ίππο με τον οποίο οι περιούσιοι ομόφυλοι του να μπορούν να διεισδύσουν στα κράτη και να τα κάνουν κουμάντο.
2. για την κατάργηση Οικογένειας
" Κατάργηση της οικογένειας! Ακόμα και οι πιο ριζοσπάστες αγανακτούν γι' αυτή την "επαίσχυντη" πρόθεση των κομμουνιστών.
Πάνω σε ποια βάση στηρίζεται η σημερινή, η αστική οικογένεια; Πάνω στο κεφάλαιο, πάνω στο ατομικό κέρδος. Η οικογένεια αυτή σε ολόπλευρα αναπτυγμένη μορφή υπάρχει μονάχα για την αστική τάξη. Έχει όμως το συμπλήρωμά της στην αναγκαστική έλλειψη της οικογένειας για τον προλετάριο και στη δημόσια πορνεία.
Η αστική οικογένεια εξαλείφεται φυσικά μαζί με την εξάλειψη αυτού του συμπληρώματος της, και τα δύο εξαφανίζονται μαζί με την εξαφάνιση του κεφαλαίου.
Μας κατηγορείτε γιατί θέλουμε να καταργήσουμε την εκμετάλλευση των παιδιών απ' τους γονείς τους; Το ομολογούμε αυτό το έγκλημα.
Μας λέτε, όμως, ότι καταργούμε τις πιο προσφιλείς σχέσεις, αντικαθιστώντας τη διαπαιδαγώγηση στο σπίτι με την κοινωνική διαπαιδαγώγηση.
Και μήπως και η δική σας διαπαιδαγώγηση δεν καθορίζεται από την κοινωνία; Μήπως δεν καθορίζεται από τις κοινωνικές συνθήκες μέσα στις οποίες ανατρέφετε τα παιδιά σας με την άμεση ή έμμεση ανάμειξη της κοινωνίας, με το σχολείο κλπ.; Την επίδραση της κοινωνίας στη διαπαιδαγώγηση δεν την εφευρίσκουν οι κομμουνιστές· αυτοί μόνο το χαρακτήρα της αλλάζουν, αποσπούν τη διαπαιδαγώγηση από την επίδραση της κυρίαρχης τάξης.
Οι αστικές φλυαρίες για την οικογένεια και τη διαπαιδαγώγηση, για τις προσφιλείς σχέσεις των γονιών με τα παιδιά, γίνονται τόσο πιο αηδιαστικές, όσο περισσότερο, εξαιτίας της μεγάλης βιομηχανίας, σπάνε όλοι οι οικογενειακοί δεσμοί για τους προλετάριους και τα παιδιά μεταβάλλονται σε απλά εμπορικά είδη και όργανα εργασίας.
Μα εσείς οι κομμουνιστές θέλετε να φέρετε την κοινοκτημοσύνη των γυναικών, φωνάζει "εν χορώ" ολόκληρη η αστική τάξη.
Ο αστός βλέπει στη γυναίκα του ένα απλό εργαλείο παραγωγής. Ακούει να λένε πως τα εργαλεία παραγωγής πρόκειται να τα εκμεταλλεύονται από κοινού και φυσικά δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτε άλλο, παρά ότι η μοίρα της κοινοκτημοσύνης θα βρει και τις γυναίκες.
Δεν υποπτεύεται καν πως πρόκειται ακριβώς να καταργηθεί η θέση της γυναίκας σαν απλό εργαλείο παραγωγής.
Κατά τα άλλα, δεν υπάρχει τίποτα πιο γελοίο από την υπερηθική φρίκη που προκαλεί στους αστούς μας η δήθεν επίσημη κοινοκτημοσύνη των γυναικών από τους κομμουνιστές. Οι κομμουνιστές δεν έχουν ανάγκη να καθιερώσουν την κοινοκτημοσύνη των γυναικών: αυτή υπήρχε σχεδόν πάντα.
Οι αστοί μας, μη όντας ευχαριστημένοι απ' το γεγονός ότι έχουν στη διάθεσή τους τις γυναίκες και τις κόρες των προλετάριών τους, χωρίς καν να γίνεται λόγος για την επίσημη πορνεία, βρίσκουν μια ιδιαίτερη ευχαρίστηση να ξελογιάζουν ο ένας τη γυναίκα του άλλου.
Ο αστικός γάμος είναι στην πραγματικότητα η κοινοκτημοσύνη των παντρεμένων γυναικών. Το πολύ-πολύ θα μπορούσαν να κατηγορήσουν τους κομμουνιστές ότι στη θέση μιας υποκριτικά καλυμμένης κοινοκτημοσύνης των γυναικών θέλουν να βάλουν μια επίσημη, ανοιχτόκαρδη κοινοκτημοσύνη. ’λλωστε είναι αυτονόητο πως με την κατάργηση των σημερινών σχέσεων παραγωγής εξαφανίζεται και η κοινοκτημοσύνη των γυναικών που απορρέει από αυτές, δηλαδή η επίσημη και η ανεπίσημη πορνεία"
Μάρξ - Μανιφέστο - Προλετάριοι και Κομμουνιστές
αποκωδικοποίηση:
1. συνδέει την οικογένεια με την εκμετάλλευση (;) και μάλιστα ότι οι γονείς εκμεταλλεύονται τα παιδιά (;;) και όλο αυτό με το κεφάλαιο (;;;)... τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.
2. όπως πριν με το "τάχα" έτσι και τώρα με το "δήθεν" επικυρώνει καταφατικά την "δήθεν" επίσημη κοινοκτημοσύνη των γυναικών από τους κομμουνιστές.
3. "η κοινοκτημοσύνη των γυναικών υπήρχε πάντα" όπως και πριν αφήνει εντελώς απέξω την περίπτωση γυναικών οι οποίες ΔΕΝ ήταν κοινές, κανείς δεν καταλαβαίνει το αξίωμα το γιατί ντε και καλά ΌΛΕΣ οι γυναίκες ανήκουν στην κατηγορία "κοινές από πάντα"
4. Κατά τον Αριστοτέλη (Πολιτικά) η οικογένεια με τον θεσμό του γάμου (Θεά Εστία) είναι η προϋπόθεση για την ανώτερη κοινωνία ΕΥ ΖΗΝ. Εκτός Ελλάδος δεν υπήρχε ο θεσμός του γάμου, υπήρχε η συμβίωση με σκοπό την τεκνοποίηση.
Η ουσία εδώ είναι ότι ο Μάρξ προσπαθεί να ενισχύσει - αυξήσει όσο γίνεται τα πάθη (Αλόγιστο - Επιθυμητικό) στην εργατική τάξη (πλειοψηφία) και να ακυρώσει την ηθική, γιατί οι άνθρωποι όντας έρμαια των παθών, ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες της χαλιναγώγησης τους, η υποτιθέμενη και φαινομενική ελευθερία κρύβει την απόλυτη δέσμευση μέσω των παθών. Έτσι όταν έχει εξασφαλίσει το να πλέουν σε πελάγη παθών οι πολλοί, σου δίνει και μια Δημοκρατία για να πνίξει τους Αρίστους μέσα σε μια θάλασσα των ίσων...
"...Ας είμαστε καρτερικοί για να υποστούμε την βασιλεία των μαζών, αφού χέρια απρονόητα (ή πονηρά;) ανέτρεψαν διαδοχικά όλα τα κιγκλιδώματα που μπορούσαν να τους οριοθετήσουν"
Gustave Le Bon - "Η ψυχολογία των Μαζών" σελ. 21
"Προς εκείνον που εξέφρασε τον θαυμασμό για την απλότητα των ρούχων και της τροφής του ίδιου (Αγησιλάου, Βασιλιά Λακεδαιμόνιων) είπε: ¨Μ αυτό τον τρόπο ζωής, ξένε, εξαγοράζουμε την ελευθερίας μας¨
Πλούταρχος (Λακωνικά αποφθέγματα, 210 Α, 10)
"Κανένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος αν δεν μπορεί να επιβάλλεται στον εαυτό του"
Πυθαγόρας (Ανθ. Στοβ. ΣΤ, 51)
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου