Ο "σφαγέας" Αλέξανδρος τιμά τον ηττημένο βασιλιά Δαρείο. Μετά τις νικηφόρες μάχες του Μ. Αλεξάνδρου στην Ισσό, τα Γαυγάμηλα και την Περσέπολη (330 π.Χ.), η περσική αυτοκρατορία, που τόσο πολύ απείλησε την ελευθερία των Ελλήνων και του Δυτικού κόσμου, διαλύθηκε.
Σε μια από τις πολύνεκρες μάχες για τους Πέρσες σκοτώθηκε ο βασιλιάς Δαρείος, ο μεγάλος αντίπαλός του. Γράφουν οι Βρετανοί ιστορικοί: "Βρίσκοντας ο Αλέξανδρος νεκρό τον βασιλέα, τον σκέπασε με την πορφυρή χλαμύδα του και πρόσταξε να στείλουν το σώμα "κεκοσμημένο βασιλικώς" στην Περσέπολη". Από κάθε άποψη η εκδίκηση είχε ολοκληρωθεί.
Επιτέλους, ο Αλέξανδρος ήταν κύριος του εχθρού του, τη σορό του οποίου έστειλε στην Περσέπολη με διαταγή του να ταφεί όπως άρμοζε σε βασιλέα".
Ο μεγάλος στρατηλάτης μέσα στην αλληλοσφαγή -οι κουραμπιέδες που δεν πολέμησαν και δεν έζησαν ανώμαλες καταστάσεις δεν γνωρίζουν τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές που δημιουργούν αυτές οι σκληρές συνθήκες - προσπερνούσε γυναικόπαιδα και πολύτιμα αγαθά τα οποία προσπερνούσε χωρίς καν να τα αγγίξει, όπως γράφουν λοιπόν οι ίδιοι ιστορικοί:...
"Ο Αλέξανδρος προσπερνώντας αμάξια με πολύτιμα είδη, γυναικόπεδα και στρατιώτες Πέρσες έτρεχε προς τα εμπρός για να βρει την άμαξα του Δαρείου". Η συμπεριφορά του (Μ. Αλεξάνδρου) στους ηττημένους -όχι στου εμπόλεμους- ήταν τέτοια ώστε: "Στο άκουσμα του θανάτου του βασιλέα, κατά τον ιστορικό Κούρτιο Ρούφο, "Έλληνες και βάρβαροι ξέσπασαν σε μεγάλο θρήνο.
Το πένθος ξεπέρασε αμέσως τα τείχη της Βαβυλώνας και εξαπλώθηκε παντού". Και το πιο συγκλονιστικό: "Όταν η μητέρα του Δαρείου έμαθε τη φοβερή είδηση (του θανάτου του Μ. Αλεξάνδρου) πένθησε με τον πιο βίαιο τρόπο. Αποφάσισε να μη βάλει τροφή στο στόμα της και να μη δει ξανά το φως. Πέντε ημέρες μετά την απόφασή της αυτή πέθανε.
Η μητέρα που άντεξε στην καταστροφή και το θάνατο του γιου της δεν άντεξε στο θάνατο εκείνου που είχε νικήσει και καταστρέψει το γιό της. Αυτή ήταν η πιο μεγάλη ηθική νίκη του Αλέξανδρου". Καταλήγουν οι Βρετανοί ιστορικοί: "Στις
