Η Σαουδική Αραβία δεν σέβεται τις θεμελιώδεις ελευθερίες περισσότερο από το Ιράν. Το γεγονός, λοιπόν, ότι η μοναρχία των Ουαχαβιτών δεν βρίσκεται, ως εκ θαύματος, στο στόχαστρο της «διεθνούς κοινότητας», να οφείλεται, άραγε, στο ότι είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο στην εξαγωγή πετρελαίου και σύμμαχος των ΗΠΑ;
Μήπως είναι τυχαίο ότι η Σαουδική Αραβία μπορεί να πραγματοποιεί επέμβαση στο Μπαχρέιν για να καταστείλει μια δημοκρατική διαδήλωση, να εκτελεί 76 άτομα μέσα στο 2011 (ανάμεσά τους και μια γυναίκα με την κατηγορία της «μαγείας»), να απειλεί με την ίδια τιμωρία έναν μπλόγκερ ο οποίος ανάρτησε στον λογαριασμό του στο Twitter έναν φανταστικό διάλογο με τον Προφήτη, να καταδικάζει τους κλέφτες σε ακρωτηριασμό, να επιβάλει τη θανατική ποινή σε όσους κρίνονται ένοχοι για βιασμό, μοιχεία, σοδομισμό, ομοφυλοφιλία, λαθρεμπόριο ναρκωτικών και αλλαγή θρησκείας, χωρίς, όπως φαίνεται, να συγκινείται κανείς ή σχεδόν κανείς, πέρα από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα; Ούτε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ούτε η G20 της οποίας είναι μέλος η Σαουδική Αραβία, ούτε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η πρόεδρος του οποίου χαιρέτησε πρόσφατα τον «σημαντικό ρόλο» που παίζει το Ριάντ στη σταθεροποίηση της παγκόσμιας οικονομίας, κάνουν την παραμικρή νύξη για τα τεκταινόμενα.
Τι κι αν το ίδιο αυτό