Όταν άλλο ένα παιδί λιποθυμάει από πείνα στο σχολείο του δεν απασχολεί τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο. Όμως, όταν μια Αφγανή μαθήτρια παρελαύνει με μαντήλα σείεται ο κόσμος και γίνεται viral. Όπως είναι «κανονικό» - όμως όχι φυσικό - όλοι οι παρακολουθούντες σπεύδουν να δηλώσουν «άποψη» είτε «αριστερή και προοδευτική» είτε δεξιά και αντιδραστική, όπως οι συμπαθέστατες κοτούλες τρέχουν να τσιμπήσουν τα άλευρα που τους πέταξε ο κτηνοτρόφος. Κατά σύμπτωση, και οι μεν και οι δε καταντούν να εκφράζουν τις αντιδραστικότερες και πιο κατάπτυστες απόψεις που θα μπορούσαν.
Για απολύτως ευνόητους λόγους δεν θα ασχοληθώ με χαρακτηρισμούς του τύπου «λαθροπιθήκια» κ.λπ. Ίσως ασχοληθώ μια άλλη φορά, διακινδυνεύοντας την διατάραξη του στομαχιού μου και την ταλαιπωρία μου από αναρρόφηση εμετού. Αυτό που είναι πολύ επικίνδυνο είναι η υπεράσπιση των πιο σκοταδιστικών καθεστώτων της γης και των πρακτικών τους από «προοδευτική» σκοπιά.
Νέες γυναίκες όπως η Kariman Abuljadayel, η αθλήτρια από την Σαουδική Αραβία που έτρεχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες κουκουλωμένη με την νιχάμπ, ή μαθήτριες που παρελαύνουν με μαντήλες (η «απαλότερη», «μεταρρυθμισμένη» μορφή της μπούρκας) δεν έχουν σκοπό να διαδώσουν το φολκλόρ των χωρών τους ούτε να διεκδικήσουν δικαίωμα στην «διαφορετικότητα». Όταν βρίσκονται στις χώρες τους είναι αναγκασμένες να ντύνονται έτσι, αλλιώς τις περιμένει το μαστίγιο και ο λιθοβολισμός. Από πολύ μικρές, από μωρά μαθαίνουν και αποδέχονται ότι