Της Ιωάννας Υψηλάντη
Όλα ξεκίνησαν με τρόμο. Το ισχυρότερο όπλο.
Πρώτα η χρεωκοπία. "Έρχεται το... ΔΝΤ".
"Τι
είναι το ΔΝΤ;;" ρώταγαν οι απολιτίκ τρέντι της εποχής, έντρομοι για το
άγνωστο. Βλέπεις δεν ήταν της μόδας η ενασχόληση με τα κοινά. Ενοχλούσε
τους κυβερνήτες, που δανείζονταν αβέρτα, αδιαφορώντας για το μέλλον της
χώρας και επικράτησε το "δεν μιλάμε, για πολιτική, για ποδόσφαιρο και
θρησκείες".
Όταν άρχισε ο κόσμος ν΄αντιλαμβάνεται την κατάσταση και
να διαμαρτύρεται, μπήκαν φωτιές στην Μαρφίν, στα Πολυτεχνεία, στις
διαδηλώσεις, για να επικρατήσει και πάλι ο τρόμος. Μετά, ξεγελαστήκαμε,
από ψεύτικες ταρζανιές, για δημοψηφίσματα και αποχωρήσεις-αποσχίσεις
κομμάτων, δήθεν ανταρτών, που ωστόσο είχαν ψηφίσει τα πάντα, ενόψει του
τρόμου ότι δεν θα είχαμε φάρμακα και κωλόχαρτο.
Βιώσαμε
τ΄αποτελέσματα της υποταγής μας και της υπομονής μας. Μας τα πήραν ΟΛΑ!
Μισθούς, συντάξεις, Ταμεία, επικουρικά, τιμαριθμικές αναπροσαρμογές,
εργατικές κατοικίες, σταθερή δουλειά, επιδόματα ανεργίας, δωρεάν
παιδικούς σταθμούς, εκδρομές, κοινωνικά επιδόματα και όλα, όσα είχαμε
πληρώσει με αίμα και ιδρώτα, γι΄αυτές τις παροχές και για την ανάπτυξη
της χώρας. Αεροδρόμια, λιμάνια, τρένα, τηλεφωνία, εθνικές οδούς,
ηλεκτρική ενέργεια.
Είδαμε, για πρώτη φορά, ανθρώπους άστεγους,
άλλους να