του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
Το 2003, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος αναζητούσε εναγωνίως ευρωπαϊκά δεκανίκια για την εισβολή στο Ιράκ, συναντήθηκαν στις Αζόρες οι νέοι «Σταυροφόροι»: Τζωρτζ Μπους, Τόνι Μπλερ, Χοσέ Μαρία Αθνάρ, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. Από κοντά και οι υποστηρικτές της Αμερικής στα νέα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης.
Χίλια χρόνια περίπου πριν, το 1095, μια ανάλογη σύναξη πολεμάρχων έγινε στο Κλερμόν Φεράν. Τότε ο πάπας Ουρβανός, ο αντίστοιχος φέρελπις «πλανητάρχης» του ευρωπαϊκού Μεσαίωνα, μάζεψε εκεί όλη την αφρόκρεμα της Ευρώπης, βασιληάδες, κόμητες, δούκες και αρχιπαπάδες και τους έρριξε την ιδέα «της απελευθέρωσης των Αγίων Τόπων» κι άλλες «μεγαλόπνοες» μπούρδες που ήταν το προκάλυμμα της λεηλασίας και της σφαγής που ακολούθησε και τότε όπως και τώρα.
Οι «Ευρωπαίοι» της εποχής εκείνης είχανε στενάξει στην πείνα, στους φόρους και στην καταπίεση και έτσι δε έμεινε ρεμάλι για ρεμάλι και τυχοδιώκτης για τυχοδιώκτης που να μην πάρει μέρος στην «απελευθέρωση» της Εγγύς Ανατολής που σήμερα την λέμε Μέση Ανατολή χρησιμοποιώντας, κακώς, τον όρο που επικράτησε από την βρετανική αυτοκρατορία.
Η πρώτη Σταυροφορία και οι υπόλοιπες που ακολούθησαν ξεσηκώσανε «όλους τους άτιμους, τους τραμπούκους, τους