Καλλιτεχνική απεικόνηση τής εικαζόμενης συναίνεσης
Update 5/2/13:
Ενημερώνουμε όσους δεν γνωρίζουν, για τα ακόλουθα:
Από 1ης Ιουνίου 2013, θα αρχίσει η ισχύς του άρθρου 9, του νόμου 3984 (ΦΕΚ 150/27-6-2011) περί «Εικαζόμενης Συναίνεσης».
Βάσει αυτού του νόμου, όποιος δεν επιθυμεί την αφαίρεση των οργάνων του για μεταμόσχευση, μετά τον λεγόμενο θάνατό του, πρέπει να το έχει δηλώσει εγγράφως, σύμφωνα με την επίσημη διαδικασία που προβλέπει ο νόμος.
Λέγοντας όμως «μετά τον θάνατό του», ο νόμος δεν ορίζει τον θάνατο με την γνωστή πατροπαράδοτη έννοια του θανάτου, που οπωσδήποτε για την διάγνωσή του προαπαιτούνται κάποια συμπτώματα όπως η μη λειτουργία της καρδιάς. Με το νέο «εκσυγχρονισμένο» νομικό ορισμό του θανάτου, τον «εγκεφαλικό θάνατο», ο θάνατος θεωρείται ότι έχει ήδη επέλθει εφ΄όσον σε ένα συγκεκριμένο τμήμα του εγκεφάλου, στο εγκεφαλικό στέλεχος, δεν ανιχνεύεται λειτουργία ή επαρκής λειτουργία, (πράγμα πού ελέγχεται με διάφορα ιατρικά κριτήρια που μπορεί να ποικίλουν από χώρα σε χώρα!) ενώ ο υπόλοιπος εγκέφαλος και το υπόλοιπο σώμα, ενδέχεται να λειτουργούν κανονικά ή να λειτουργούν τόσο ελαττωματικά όσο αν δεν υπήρχε ο «εγκεφαλικός θάνατος».
Σε περίπτωση πού δεν έχει κάνει ο ασθενής αυτήν την επίσημη έγγραφη αρνητική δήλωση (ή δεν αποδεικνύεται μέχρι την ώρα της αφαίρεσης ότι τη έχει κάνει), τότε θεωρείται ότι ο ατυχής νομικά «νεκρός», έχει δώσει την συναίνεσή του για την αφαίρεση των οργάνων του. Εικάζεται, δηλαδή γίνεται η υπόθεση, ότι αν είχε ερωτηθεί, θα είχε δώσει την συγκατάθεσή του, δηλαδή την συναίνεσή του.
Αυτό ονομάζεται με τον ευφάνταστο όρο «Εικαζόμενη Συναίνεση».
Ένα χρόνο σχεδόν μετά την ψήφιση του νέου νόμου 3984 (ΦΕΚ 150/27-6-2011) έγινε με το ν. 4075/ΦΕΚ 89/11.4.2012 τροποποίηση της σχετικής διάταξης και προστέθηκε ο όρος, ότι για την αφαίρεση των οργάνων απαιτείται και η συναίνεση της οικογένειας του δότη.
Σύμφωνα με τον προηγούμενο νόμο, ίσχυε (και ισχύει μέχρι την 31η Μαΐου 2013), το καθεστώς της κάρτας δωρητή που χαρακτηριζόταν ως δηλούμενη συναίνεση σε αντίθεση με την εικαζόμενη.
Μόνο με αυτήν την κάρτα αποδεικνυόταν η επιθυμία του δότη για δωρεά των οργάνων του. Χωρίς αυτήν, θεωρείτο ότι δεν συμφωνούσε με την αφαίρεση των οργάνων του, θεωρείτο δηλαδή ότι δεν υπήρχε η (εικαζόμενη) συναίνεσή του.
Ο νομοθέτης πλέον, ενδεχομένως προσφεύγοντας σε ειδικούς ψυχαναλυτές, ιερείς ή παραψυχολόγους, διαφωτίστηκε γιά το λάθος του και κατάλαβε ότι στην πραγματικότητα η εικαζόμενη συναίνεση είναι πραγματική και πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν!
Σε αυτήν την νομική προσέγγιση του προβλήματος της αφαίρεσης των οργάνων τίθενται τρία ξεχωριστά σοβαρά ηθικά ζητήματα πρός καταγγελία:
α) είναι άξια καταγγελίας η αποσιώπηση των ενστάσεων επί τής ορθότητας της