Αν η λεγόμενη ‘κρίση’ ανέδειξε κάτι, αυτό είναι το ηθικό και κυρίως το πνευματικό απόθεμα του καθενός μας. Βλέπουμε τα πάντα γύρω μας να ‘βγαίνουν στο σφυρί’, και κάθε φορά που αυτό γίνεται ‘κοστολογείται’ και η αξία του καθενός μας. Διότι κάθε φορά που αποδεχόμαστε την απώλεια κάποιου πράγματος, είτε αυτό έχει να κάνει με την γη μας, είτε με το μέλλον των παιδιών μας, είτε με τις ελληνορθόδοξες αξίες μας, αυτό είναι δείκτης μιας ανάλογης πνευματικής δικής μας έλλειψης.
Όλα δίνονται σε τιμή ευκαιρίας, και αυτό που θα μείνει στο τέλος θα είναι αυτό που πραγματικά μας αξίζει.
Υπάρχει όμως και μια άλλη ‘περιουσία’, ένας ανεκτίμητος θησαυρός που δεν μας ανήκει και τον εκποιούμε και