Αυτάρκεια και η σημασία της σήμερα

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

αυτάρκεια και η σημασία της σήμερα
… οι λέξεις «αυτάρκης και αυτάρκεια» παράγονται από το ρήμα «αυταρκέω» που είναι σύνθετο από την προσωπική αντωνυμία «αυτός» και το ρήμα «αρκέω». Οι κυριότερες σημασίες τους είναι:
α) έχω/παράγω τα προς το ζην αναγκαία και
β) είμαι ολιγαρκής, λιτός και αρκούμαι σ' όσα έχω.

Στην εποχή όμως μιας παγκοσμιοποίησης που καταπιέζει αφόρητα το άτομο εκ των πραγμάτων η σημασία και το περιεχόμενο της αυτάρκειας διευρύνονται σημαίνοντας κάποιον (άτομο ή κοινότητα) που θέλει να ζει ως αυτεξούσιος, ανεξάρτητος, αυτόνομος, και ελεύθερος και όχι ως υποτελής, υποχείριος, και εξαρτημένος.

Η αυτάρκεια δηλαδή σήμερα προσλαμβάνει και τη σημασία της αυτοδιάθεσης, αυτοδιοίκησης, ανεξαρτησίας, αυτονομίας, αυθυπαρξίας, αυτοτέλειας, και χειραφέτησης από μια καθεστωτική δομή που ραγδαία μεταλλάσσεται σε ολοκληρωτική.

Βιώνουμε την ύπουλη υποκατάσταση ενός (μέχρι και προ «πανδημίας») σχετικά ελεύθερου τρόπου ζωής από μία ψηφιακή φυλακή όπου θα έχει χαθεί κάθε ελευθερία και αυτονομία. Στο νέο πλαίσιο που

διαμορφώνουν θα κυριαρχεί η απόλυτη εξάρτησή μας από έναν πρωτόγνωρο στα χρονικά της ανθρωπότητας απολυταρχικό καθεστώς καθώς και ο απόλυτος έλεγχος κάθε στιγμής και κάθε πτυχής της ζωής μας.

Το σχέδιό τους ουσιαστικά είναι η επίθεση και η ακύρωση της αυτάρκειας ώστε αποδυναμωμένοι και αφοπλισμένοι από δικαιώματα αλλά και την ίδια τη δυνατότητα της επιβίωσης να παραδοθούμε αμαχητί σε ένα κακόβουλο μισανθρωπικό σύστημα κοινωνικής πίστωσης κινεζικού τύπου.

Επομένως η επιδίωξη της αυτάρκειας είναι ο μονόδρομος για να προασπίσουμε το κατοχυρωμένο δικαίωμα της διαβίωσης με αξιοπρέπεια και ελεύθερη βούληση. Καμία εξάρτηση δεν είναι αποδεκτή όπως και κανένας έλεγχος γιατί είναι ανεπίτρεπτο και αντιδημοκρατικό να ελέγχεσαι από κάποιον που εσύ δεν μπορείς να ελέγξεις και ο οποίος δεν είναι ανακλητός όταν παραβιάζει το Σύνταγμα και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Επίμονα λοιπόν ο προβολέας της συγκυρίας φωτίζει το δρόμο της αυτάρκειας. Η ίδια η έννοια της αυτάρκειας ως μη εξάρτηση από κάποιον τρίτο μας έρχεται από την αρχαιότητα. Στον Στωικισμό, η έννοιά της αντιπροσώπευε την ανεξαρτησία από οτιδήποτε εξωτερικό. Στη δε Επικούρεια φιλοσοφία, αντιπροσώπευε το να έχεις τις λιγότερες δυνατές απαιτήσεις για να ζεις μια ζωή ευχαρίστησης, χωρίς πόνο.

Οι πρόγονοί μας βασίστηκαν στην αυτάρκεια και την εφάρμοζαν συνεχώς μέχρι και λίγες δεκαετίες πριν οπότε και ατόνησε με τον καταναλωτισμό. Τώρα οι συνθήκες που διαμορφώνονται την αναβιώνουν και την ξαναφέρνουν στο επίκεντρο ως το αντίπαλο δέος του νεοταξισμού: αυτής της άθλιας ιδεολογίας υποδούλωσης και εξανδραποδισμού του ατόμου.

Το κάλεσμα είναι να προχωρήσουμε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι με μία Διακήρυξη Αυτάρκειας που θα περιλαμβάνει ως βασικές αρχές πράγματα όπως τα παρακάτω:

• «αποσχιζόμαστε» από τη δικαιοδοσία ενός κατά συρροή παραβατικού συστήματος και ζούμε αυτάρκεις έξω από αυτό (με βάση τις συνταγματικές ελευθερίες που μας δίνουν το δικαίωμα για κάτι τέτοιο)
• δεν ενδίδουμε και δεν εντασσόμαστε στον ολοκληρωτισμό κινεζικού τύπου που προετοιμάζεται
• δεν συμμορφωνόμαστε σε μονόδρομους (υποχρεωτικότητας, ψηφιακών πιστοποιητικών και ταυτοτήτων, ψηφιακού νομίσματος, κλπ)
• δεν θα ομογενοποιηθούμε από κοινωνία των ελεύθερων πολιτών σε χειραγωγούμενη μάζα ανδραπόδων

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ