«Δίπλα σε κάθε πολίτη»: Ένα ακόμη ρεσιτάλ προπαγάνδας στο 14ο συνέδριο της ΝΔ

 Κωνσταντίνος Βαθιώτης

Τρεις ερμηνείες ενός δολωματικού συνθήματος για χρήσιμους ηλίθιους

Εκεί στη Νέα Δημοκρατία, διάβαζε Νέα Δικτατορία, όταν θέλουν να πλασάρουν ένα καινούργιο δολωματικό σύνθημα για να τσιμπήσουν οι χρήσιμοι ηλίθιοι, δεν μπορεί παρά να έχουν στις υπηρεσίες τους έναν σατανικό συμβουλάτορα ταχυδακτυλουργό, μετρ της προπαγάνδας, ο οποίος ακολουθεί την εξής τακτική:

Πρώτα ψάχνει να βρει ποια είναι η χειρότερη επίδοση της κυβέρνησης και μετά την παρουσιάζει ως ωραιοποιημένο στόχο.

Σαν να προσφέρει μουχλιασμένα καρβέλια σε κυριλέ περιτύλιγμα!

Πόσο διαβολικός εγκέφαλος πρέπει να είναι κάποιος που σερβίρει τον τετελεσμένο θάνατο ως φανταχτερή υπόσχεση ζωής!

Η εμετική κυβέρνηση (διάβαζε ανάποδα: ακυβερνησία) της Νέας Δικτατορίας ενεργεί εκ συστήματος με τους εξής υπαλλακτικούς τρόπους:

• Πρώτος τρόπος

Βασανίζει τον πολίτη βουρδουλιάζοντάς τον αλύπητα με το ολοκληρωτικό μαστίγιο της προστασίας της υγείας (δεν θα ήταν άστοχο να μιλήσουμε περιπαικτικά για την μάστιγα της must-υγείας).

• Δεύτερος τρόπος

Αφήνει τον πολίτη στο έλεός του, για

να μαραζώνει από τις αλλεπάλληλες (τεχνητές) κρίσεις.

• Τρίτος τρόπος

Οι α-κυβερνήτες συμμετέχουν σε μια θεατρική παράσταση που τιτλοφορείται πυρομανείς πυροσβέστες.

Αφού δηλαδή εφαρμόσουν την πολιτική της καμένης γης, πυρπολώντας τεράστιες εκτάσεις γης, εν συνεχεία αυτοδιαφημίζονται υποκριτικά ως σωτήρες πρόθυμοι να συμβάλουν στον μετριασμό του πόνου τους από το βίωμα της σχεδόν ολοσχερούς καταστροφής.

Φορούν την στολή του πυροσβέστη και προσποιούνται ότι χειρίζονται μια μάνικα που θα σβήσει κάποιες εστίες φωτιάς. Το νερό, όμως, από την μάνικα δεν βγαίνει με ορμή, αλλά απλώς καταβρέχει ασθενικά λίγα χορτάρια.

Ας θυμηθούμε τα ψίχουλα των επιδομάτων που εξαγγέλλουν οι υποκριτές και φαρισαίοι οσάκις έχει προηγηθεί μια καταστρεπτική λαίλαπα, η οποία πλασάρεται ως προϊόν της κλιματικής αλλαγής ή οποιασδήποτε άλλης (τεχνητής) κρίσης που προέκυψε τάχα χωρίς καμία ευθύνη των α-κυβερνώντων (βλ. π.χ. την ενεργειακή κρίση).

Με βάση αυτά τα δεδομένα, το νέο σύνθημα της Νέας Δικτατορίας «δίπλα σε κάθε πολίτη» χρήζει τριπλής αναγνώσεως:

• Πρώτη ανάγνωση

Το ολοκληρωτικό καθεστώς εμφανίζεται να είναι «δίπλα σε κάθε πολίτη», έχοντας ως αδήλωτο πονηρό στόχο:

να τον ληστεύει, να τον βιάζει και να τον κακοποιεί συστηματικά.

• Δεύτερη ανάγνωση

Το ολοκληρωτικό καθεστώς εμφανίζεται να είναι «δίπλα σε κάθε πολίτη», έχοντας ως αδήλωτο πονηρό στόχο:

να τον ταΐζει με ψίχουλα, αφού πρώτα τον ξεσκίζει με βούρδουλα.

• Τρίτη ανάγνωση

Το ολοκληρωτικό καθεστώς προσποιείται ότι είναι «δίπλα σε κάθε πολίτη», υπονοώντας το ακριβώς ανάποδο:

Δεν είναι δίπλα σε κανέναν πολίτη, εξαιρουμένων όλων εκείνων των λακέδων που χειροκροτούν τους εμπαίκτες-δικτατορίσκους και περιμένουν να ανταλλάξουν το χειροκρότημά τους με τα αργύρια του κόμματος.

Και οι τρεις αναγνώσεις αποτελούν υποδειγματικές εφαρμογές της επιστήμης της προπαγάνδας.

Οι δύο πρώτες στηρίζονται στην αρχή της μισοαλήθειας:

Το δολωματικό σύνθημα ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗ φωτίζει την μία όψη του φεγγαριού, που υπάρχει είτε μόνο στα (κούφια) λόγια είτε ως αχνοφέγγουσα εικόνα, σε πλήρη αναντιστοιχία με την κρυφή όψη του, η οποία βιώνεται εμπράκτως ως σεληνιακός εφιάλτης.

Η ευαγγελική ρήση στην οποία αντικατοπτρίζεται η αρχή της μισοαλήθειας είναι η εξής:

ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες1

Η τρίτη ανάγνωση στηρίζεται στην αρχή της αντιστροφής:

Με το επίμαχο σύνθημα αναποδογυρίζεται η ζοφερή πραγματικότητα και παρουσιάζεται ως λαμπερή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ανάποδη χρήση των λέξεων είναι ενδημική σε πολεμικές περιόδους, όπως αυτήν που βιώνουμε σήμερα σε πολλαπλά-υβριδικά επίπεδα, όπου ο έξυπνος πόλεμος έχει κηρυχθεί από το κράτος σε βάρος των πολιτών, η πλειοψηφία των οποίων δεν αντιλαμβάνεται ότι δέχεται αλλεπάλληλες επιθέσεις, καμουφλαρισμένες ως κρίσεις, από τους ίδιους τους κυβερνήτες!

Το φαινόμενο περιγράφεται ήδη από τον Θουκυδίδη2, ο οποίος σημείωνε:

«Οι εμφύλιες συγκρούσεις έφεραν μεγάλες κι αμέτρητες συμφορές στις πολιτείες, συμφορές που γίνονται και θα γίνονται πάντα όσο δεν αλλάζει η φύση του ανθρώπου, συμφορές που μπορεί να είναι βαρύτερες ή ελαφρότερες κι έχουν διαφορετική μορφή ανάλογα με τις περιστάσεις. Σε καιρό ειρήνης και όταν ευημερεί ο κόσμος και οι πολιτείες, οι άνθρωποι είναι ήρεμοι γιατί δεν τους πιέζουν ανάγκες φοβερές. Αλλ᾽ όταν έρθει ο πόλεμος που φέρνει στους ανθρώπους την καθημερινή στέρηση, γίνεται δάσκαλος της βίας κι ερεθίζει τα πνεύματα του πλήθους σύμφωνα με τις καταστάσεις που δημιουργεί. Ο εμφύλιος πόλεμος, λοιπόν, μεταδόθηκε από πολιτεία σε πολιτεία. Κι όσες πολιτείες έμειναν τελευταίες, έχοντας μάθει τι είχε γίνει αλλού, προσπαθούσαν να υπερβάλουν σ᾽ επινοητικότητα, σε ύπουλα μέσα και σε ανήκουστες εκδικήσεις. Για να δικαιολογούν τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και την σημασία των λέξεων. Η παράλογη τόλμη θεωρήθηκε ανδρεία και αφοσίωση στο κόμμα, η προσωπική διστακτικότητα θεωρήθηκε δειλία που κρύβεται πίσω από εύλογες προφάσεις και η σωφροσύνη προσωπίδα της ανανδρίας. Η παραφορά θεωρήθηκε ανδρική αρετή, ενώ η τάση να εξετάζονται προσεκτικά όλες οι όψεις ενός ζητήματος θεωρήθηκε πρόφαση για υπεκφυγή. Όποιος ήταν έξαλλος γινόταν ακουστός, ενώ όποιος έφερνε αντιρρήσεις γινόταν ύποπτος3».

Συμπέρασμα:

Το νέο σύνθημα της ΝΔ που επελέγη για να πλαισιώσει το 14ο Συνέδριο Προπαγάνδας είναι μια ακόμη επαίσχυντη κοροϊδία του κακοποιημένου πολίτη, στα μούτρα του οποίου οι σατανικοί νουδίτες-νεοταξίτες προπαγανδιστές εξεμούν τον νοσηρό συνθηματικό οχετό τους, ασκώντας την μισάνθρωπη τέχνη ενός σατανικού μάγου που γνωρίζει άριστα να κάνει το μαύρο άσπρο.

Τι περαιτέρω χρείαν μαρτύρων έχουμε περί της προ πολλού εγκαθιδρύσεως ενός ξεδιάντροπου ολοκληρωτικού καθεστώτος, που χαϊδεύει τα αφτιά του όχλου, ψιθυρίζοντάς του βρομόλογα που τον αιχμαλωτίζουν σε μια διεστραμμένη σαδομαζοχιστική σχέση κράτους-πολίτη;4

1

Κατά Ματθ., 23, 24. Βλ. και Καλογερόπουλο-Kaloy, Η προπαγάνδα μέσον βιασμού των λαών. Η Φιλοσοφία της Προπαγάνδας, εκδ. Δρόμων, Αθήνα 2012, σελ. 77. Για την τέχνη της μισοαλήθειας βλ. και Βαθιώτη, Από την πανδημία στην κλιματική αλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σε φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης, εκδ. Αλφειός, Αθήνα 2021, σελ. 43.

2

Ιστορίαι, 3.82.2 επ. (μτφ.: Άγγ. Βλάχος).

3

«καὶ ἐπέπεσε πολλὰ καὶ χαλεπὰ κατὰ στάσιν ταῖς πόλεσι, γιγνόμενα μὲν καὶ αἰεὶ ἐσόμενα, ἕως ἂν ἡ αὐτὴ φύσις ἀνθρώπων ᾖ, μᾶλλον δὲ καὶ ἡσυχαίτερα καὶ τοῖς εἴδεσι διηλλαγμένα, ὡς ἂν ἕκασται αἱ μεταβολαὶ τῶν ξυντυχιῶν ἐφιστῶνται. ἐν μὲν γὰρ εἰρήνῃ καὶ ἀγαθοῖς πράγμασιν αἵ τε πόλεις καὶ οἱ ἰδιῶται ἀμείνους τὰς γνώμας ἔχουσι διὰ τὸ μὴ ἐς ἀκουσίους ἀνάγκας πίπτειν· ὁ δὲ πόλεμος ὑφελὼν τὴν εὐπορίαν τοῦ καθ᾽ ἡμέραν βίαιος διδάσκαλος καὶ πρὸς τὰ παρόντα τὰς ὀργὰς τῶν πολλῶν ὁμοιοῖ. [3.82.3] ἐστασίαζέ τε οὖν τὰ τῶν πόλεων, καὶ τὰ ἐφυστερίζοντά που πύστει τῶν προγενομένων πολὺ ἐπέφερε τὴν ὑπερβολὴν τοῦ καινοῦσθαι τὰς διανοίας τῶν τ᾽ ἐπιχειρήσεων περιτεχνήσει καὶ τῶν τιμωριῶν ἀτοπίᾳ. [3.82.4] καὶ τὴν εἰωθυῖαν ἀξίωσιν τῶν ὀνομάτων ἐς τὰ ἔργα ἀντήλλαξαν τῇ δικαιώσει. τόλμα μὲν γὰρ ἀλόγιστος ἀνδρεία φιλέταιρος ἐνομίσθη, μέλλησις δὲ προμηθὴς δειλία εὐπρεπής, τὸ δὲ σῶφρον τοῦ ἀνάνδρου πρόσχημα, καὶ τὸ πρὸς ἅπαν ξυνετὸν ἐπὶ πᾶν ἀργόν· τὸ δ᾽ ἐμπλήκτως ὀξὺ ἀνδρὸς μοίρᾳ προσετέθη, ἀσφαλείᾳ δὲ τὸ ἐπιβουλεύσασθαι ἀποτροπῆς πρόφασις εὔλογος. [3.82.5] καὶ ὁ μὲν χαλεπαίνων πιστὸς αἰεί, ὁ δ᾽ ἀντιλέγων αὐτῷ ὕποπτος».

4

Για την σχέση αυτή βλ. την ανάλυση του γράφοντος, εις: Από την πανδημία στην κλιματική αλλαγή, ό.π., σελ. 359 επ.