Η “Νομότυπη αντισυνταγματική συμπεριφορά” και η γενοκτονία μας

Επισήμανση JFG : Δεν πρόκειται μόνο για γενοκτονία αλλά και για άλλα σοβαρότατα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που τιμωρούνται εξίσου αυστηρά. Δείτε εδώ όλες τις σχετικές λεπτομέρειες και εδώ ένα επεξηγηματικό κείμενο που γράφτηκε για το θέμα αυτό το 2012, μετά την αποστολή της δεύτερης καταγγελίας στην Χάγη. Από τότε ακολούθησαν τουλάχιστον άλλες 3 και νομίζω ότι ο αριθμός σύντομα θα αυξηθεί.

Η “Νομότυπη αντισυνταγματική συμπεριφορά” και η γενοκτονία μας

τοῦ Νικολάου Σταυριανίδη, Ἐφέτη Διοικητικῶν Δικαστηρίων (D.E.A. Δημοσίου Δικαίου, D.E.A. Φιλοσοφίας του Δικαίου)

Ἀντισυνταγματική συμπεριφορά τοῦ κράτους ἤ τῶν ἰδιωτῶν, εἶναι τόσο ἡ εὐθεία ὅσο καί ἡ νομότυπη παραβίαση τοῦ Συντάγματος. Πότε καί πῶς, ἕνα σύνολο διατάξεων, μιᾶς ἑκάστης παρισταμένης ὡς τυπικῶς συνταγματικῆς, δύναται νά συγκροτῆ ἀντισυνταγματική συμπεριφορά τοῦ κράτους ἤ τῶν δημοσίων νομικῶν προσώπων;

Ὅταν εἴτε

α) οἱ διατάξεις αὐτές περιλαμβάνονται σέ διαφόρους νόμους καί ἡ συνδυασμένη ἐφαρμογή τους συνεπάγεται τήν σοβαρή παραβίαση θεμελιώδους δικαιώματος μικρῆς ἤ μεγάλης κατηγορίας πολιτῶν ἤ ἀλλοίωση αὐτοῦ τούτου τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος, εἴτε


β) οἱ διατάξεις αὐτές περιέχονται στό ἴδιο νομοθέτημα τό ὁποῖο ὅμως στό σύνολό του ἔχει ἀντισυνταγματική κατεύθυνση – καί διά τοῦτο πλήττει καίρια τόν ἄνθρωπο καί τήν ἀξία του, ἤ τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, ἤ συνταγματικά δικαιώματά του ἤ τήν Δημοκρατία, εἴτε

γ) πρόκειται περί κυβερνητικῶν πολιτικῶν ἤ/καί περί πρακτικῶν τῆς Διοικήσεως, ἤ παραλείψεων τῆς Διοικήσεως, οἱ ὁποῖες ὅμως, ἄν καί παρίστανται ὡς τυπικῶς νομότυπες κάθε μία τους, συνδυασμένως ἐφαρμοζόμενες συγκροτοῦν ἀντισυνταγματική συμπεριφορά κατά τά προαναφερθέντα.

Πιθανόν, μέ τίς κατ’ ἰδίαν διατάξεις ἤ πρακτικές ἤ παραλείψεις αὐτές, νά ἐπιδιώκονται (καί) σκοποί δημοσίου συμφέροντος, ἀλλά τοῦτο εἶναι ἀδιάφορο ἀπό ἀπόψεως ἀντισυνταγματικότητος τῆς ὅλης λειτουργίας τους στήν πραγματικότητα καί κατ’ ἀποτἐλεσμα.

Παρόμοια ἰσχύουν καί προκειμένου περί πράξεων καί παραλείψεων ἰδιώτου, πού κάθε μία τους εἶναι μέν νομότυπη καί συνταγματικῶς ἐπιτρεπτή, στό σύνολό τους ὅμως, καί κατ’ ἀποτέλεσμα, συγκροτοῦν ἀντισυνταγματική συμπεριφορά κατά τήν προαναφερθεῖσα ἔννοια.

Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι οἱ συνήθειες τῶν σημερινῶν δικηγόρων, ὅπως ἄλλωστε καί ὁ τρόπος γραφῆς τῶν δικαστικῶν ἀποφάσεων, ἔχουν προσανατολισθῆ, πρός παρανομίες καί ἀντισυνταγματικότητες πού προκύπτουν ἀπό μεμονωμένες πράξεις ἤ παραλείψεις, σέ σχέση μέ συγκεκριμένες διατάξεις. Εἶναι ἀσύνηθες μέχρι σήμερα νά στοιχειοθετεῖται νομότυπη ἀντισυνταγματική συμπεριφορά ἀπό πλείονες διατάξεις, πρακτικές, πράξεις καί παραλείψεις, ὅπως εἶναι δύσκολο νά στοιχειοθετηθῆ ἡ σύσταση, καί ἰδίως ἡ διατήρηση, ἐγκληματικῆς συμμορίας.

Καί ἡ μέν ὕπαρξη ἐγκληματικῆς συμμορίας προκύπτει ἀπό ἕνα σύνολο πράξεων καί παραλείψεων φαινομενικῶς ἀσυνδέτων μεταξύ τους, χρειάζεται δέ ἕνας συνδετικός ἱστός, νοητικῆς κατασκευῆς, γιά νά συνδυάσῃ διάφορες πράξεις καί παραλείψεις αφ’ ἑνός, προθέσεις καί ἀμέλειες ἀφ’ ἑτέρου – μέ προφανῆ τόν κίνδυνο παρανοήσεων, ὅταν ὑπάρχῃ ἐνδεχόμενο ἀμφίβολης ἑρμηνείας προθέσεων, ὅπως προθέσεων γιά ἄμυνα ἀπέναντι σέ συλλογικούς κινδύνους ἤ γιά ἀντιμετώπιση γενικωτέρων καταστάσεων ἀνάγκης.

Ἀντιθέτως, γιά νά στοιχειοθετηθῆ ἀπό πλείονες διατάξεις, πρακτικές, πράξεις καί παραλείψεις, νομότυπη ἀντισυνταγματική συμπεριφορά, χρειάζεται μόνο ἕνας συνδετικός ἱστός, νοητικῆς κατασκευῆς, ἀντικειμενικά διαγνώσιμος ἀπό Δικαστήριο, καί ὄχι ἀπόδειξη προθέσεων καί ὑποκειμενικῶν πλημμελειῶν ὅσων ἐμπλέκονται. Γιά νά ἀντιμετωπισθῆ δέ ἡ νομότυπη ἀντισυνταγματική συμπεριφορά, ἡ πρωτοβουλία ἀνήκει κατ’ ἐξοχήν, ὄχι στήν Εἰσαγγελική Ἀρχή ἤ στά Δικαστήρια, πού μόνο ἐν συνεχείᾳ ἤ παρεμπιπτόντως δύνανται νά παρέμβουν, ἀλλά στούς δικηγόρους. Αὐτοί δύνανται καί ὀφείλουν νά παράσχουν νοητική ἑνότητα στό ὑλικό ἐκ διατάξεων νόμων, πρακτικῶν καί παραλείψεων, μέ κριτήριο βεβαίως τά συνταγματικά καθήκοντα τοῦ κράτους καί τῶν ἰδιωτῶν. Δόλος ἤ ἀμέλεια, ἐπιπροσθέτως στοιχειοθετούμενα, δύνανται νά ὁδηγήσουν ἐμπλεκομένους καί στό ἐδώλιο τοῦ κατηγορουμένου.


Εἰδικώτερα ὅμως, ἐγκληματική ὁμάδα γιά τήν ἐπιτέλεση γενοκτονίας, ὑπάρχει ὅταν ἐπιχειρεῖται, σκόπιμα ἀπό ὅλους ἤ ἀπό ὁρισμένους, α) στέρηση, στοιχειώδους περιουσίας, ὑγειονομικῆς περιθάλψεως καί τῶν προς τό ζῆν ἀναγκαίων ἀπό σημαντική μερίδα τοῦ λαοῦ, ἐν γνώσει τῆς πιθανότητας ἀποβιώσεως μέρους αὐτοῦ, β) ὑποχρεωτική ἐπί μακρόν ἀπομάκρυνση ἀνηλίκων καί νέων ἀπό τήν πατρίδα τους, προκειμένου ἔτσι νά ἀπορροφηθοῦν ἀπό ἄλλες ἐθνικές ὁμάδες, γ) πρόκληση οἰκονομικῶν, νομικῶν καί κοινωνικῶν συνθηκῶν πού καθιστοῦν ἀδύνατη ἤ δυσχερῆ τήν γέννηση παιδιῶν τοῦ στοχοποιημένου λαοῦ. Αὐτά, μέ παράνομες ἤ καί μέ νομότυπες ἀντισυνταγματικές συμπεριφορές, τις ὁποῖες οἱ ἁρμόδιοι τοῦ κράτους καλοῦνται νά θέσουν σέ ἐφαρμογή, τά δέ δικαστήρια νά μήν ἐλέγξουν.

Ὁ διεθνής χαρακτηρισμός τῆς “γενοκτονίας” περιλαμβάνει καί τίς στοχευμένες ἤ τίς μαζικές δολοφονίες. Ἀλλά οἱ δολοφονίες στήν Τράπεζα Μαρφίν τήν ἡμέρα πού ψηφιζόταν τό πρῶτο Μνημόνιο, τί ἦσαν; Οἱ “πολιτκές” δολοφονίες τοῦ Φύσσα καί τῶν δύο νέων στά γραφεῖα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς τί ἦσαν; Ὕστερα, ὑπάρχουν οὕτως ἤ ἄλλως οἱ χιλιάδες αὐτοκτονίες…. Νομίζω ὅτι στοιχειοθετεῖται ὅτι ὡς Ἑλληνικός λαός ἤδη ὑφιστάμεθα ἀληθινή γενοκτονία, ἄν καί “νομότυπη” καί στήν ἀρχή της.  Ὅσο γιά τόν δόλο καί τό σχέδιο, ἄς ἐξετασθοῦν οἱ “ἄστοχες δηλώσεις” τῆς κυρίας Λαγκάρντ, πού ἀποκάλυψαν τήν ὕπαρξη σχεδίου γενοκτονίας: Δήλωσε τήν ἐπομένη συναντήσεώς της μέ τήν κυρία Μέρκελ, ὅτι λυπάται περισσότερο γιά τά ἀποθνήσκοντα παιδιά τῆς Ἀφρικῆς παρά γιά τά ἀποθνήσκοντα ἀπό πεῖνα παιδιά στήν Ἀθήνα. Καί τοῦτο, ἐνῶ μετά ἀπό ἔτος καί πλέον ἀκόμη δέν ἔχουμε μαζικούς θανάτους ἀπό πεῖνα ἤ ἀπό κρύο κ.λ.π. στήν Ἑλλάδα, ἄν καί ἀναμένονται.

Ὑποχρέωση λοιπόν ἀντιστάσεως ὑπάρχει γιά ὅλους μας ἀνεξαιρέτως. Καί κατά τό Σύνταγμα καί κατά τό Διεθνές Δίκαιο.

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/12/blog-post_5142.html#.UskiZHm0XGU

το είδα