Έριξε λοιπόν και τη δική του ζαριά:
«Εάν η ΝΔ εγκαταλείψει την πολιτική της να αρπάζει από το λαό και να σώζει τις τράπεζες, δεν πιστεύω κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ να έχουμε αντίρρηση συνεργασίας».
Είναι φανερή η ειρωνική χροιά των λόγων. Ατόφια κοινοβουλευτική ρητορεία η οποία από τι μία ειρωνεύεται την πολιτική της κυβέρνησης και από την άλλη δεν κλείνει κατηγορηματικά τη συνεργασία, εάν η ΝΔ αλλάξει πολιτική: Δηλαδή παίζει στο τερέν της «συναίνεσης», αλατίζοντας τη σημειολογία της «συνεργασίας» σε άλλη πολιτική.
Αν παρατηρήσει κανείς την πολιτική μας ιστορία θα διαπιστώσει αβίαστα τούτο: Καταδικαζόταν πάντα εκ των προτέρων κάθε συνεργασία με τον αντίπαλο με τις ίδιες κοινοβουλευτικές ζαριές…
Και πάντα όταν γινόταν η «συνεργασία» οι «αντίπαλοι» θριαμβολογούσαν ότι «πέρασαν» τις απόψεις τους στη «συμφωνία»: ΟΙ συμφωνίες στα