που θα χαθούν ασφαλιστικές εισφορές και φόροι, δεν είναι μόνον που η διαπλοκή περενδύεται σε μια νέα κατεύθυνση, μάλιστα με ολοκληρωτικές τάσεις, είναι ότι ο Τσίπρας ποιεί ήθος ειδεχθές και απεχθές ως πρόταγμα για τη χώρα. Είναι
το εύκολο ψέμα,
στο οποίον ο πρωθυπουργός καταφεύγει με την ίδια ευκολία που ανασαίνει. Μάλιστα δεν καταφεύγει, αλλά το προτάσσει. Και ως εκ τούτου ποιεί ήθος διακυβέρνησης ολέθριο. Λέει
ο Τσίπρας ότι θα δώσει τα λεφτά που πήρε από τους πλούσιους στους φτωχούς. Ένα απλοϊκό σχήμα, πλην όμως προπαγανδιστικό και πιασάρικο. Ποιά λεφτά; Αυτά που η είσπραξή τους θα ολοκληρωθεί, αν καρπίσουν οι ελληνικές καλένδες; Ποιά λεφτά; αυτά που είναι προδιαγεγραμμένα (και προγραμμένα) να πάνε στους δανειστές;
Δεν τα γνωρίζει αυτά ο Τσίπρας; Τα γνωρίζει! Επιλέγει όμως τον ρόλο ενός Ρομπέν των Δασών της ελεεινής μορφής για να φανεί «στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη». Και κατά τούτο (κι όχι μόνον) ο