Η τραπεζική παρανομία αλλά και η διαχρονική ανοχή της από το Κράτος αποτελεί μια κραυγαλέα περίπτωση καταστρατήγησης του Συντάγματος που ορίζει ότι «το θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία» (άρθρο 1, παρ. 2) και ότι «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα» (άρθρο 1, παρ. 3).
Το τραπεζικό σύστημα έχει αφεθεί –τουλάχιστον κατά τα τελευταία 35 χρόνια- να λειτουργεί ΕΞΩ και ΠΕΡΑ από τα όρια της νομιμότητας, των χρηστών ηθών και της ουσιαστικής στήριξης των συμφερόντων του Λαού και της οικονομικής ανάπτυξης της Χώρας. Τουλάχιστον το 60% του Ελληνικού Λαού που έχει δανειακές συναλλαγές με τράπεζες, έχει πέσει θύμα πράξεων κακουργηματικού χαρακτήρα σε βάρος τους (τοκογλυφία με επιτόκια 18% στις πιστωτικές κάρτες, 12-14% στα δάνεια αντί του νομίμου 6,75%) αλλά και βάναυσης καταπάτησης ακόμα και Συνταγματικά προστατευόμενων δικαιωμάτων τους ως εξής:
- Σ–1, παρ.3 – οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν