Δύο σοφές Ελληνικές παροιμίες λένε «το χειρότερο με την προδοσία
είναι ότι δεν προέρχεται ποτέ από εχθρό» και το δεύτερο συμπληρώνει για
το Ελληνικό πολιτικό σύστημα, «Γελάω που καμαρώνετε με την ξεφτίλα σας».
Η Ελλάδα είναι μια εξαιρετικά όμορφη και πολύ πλούσια χώρα που βρίσκεται στο πιο κομβικό γεωπολιτικό σημείο του πλανήτη.
Έχει όμως ένα τεράστιο μειονέκτημα. Έχει κοτζαμπάσηδες πολιτικούς και
υποταγμένους και ενδοτικούς δικαστές. Από την εποχή των δανείων της
εξάρτησης και της υποτελείας το 1824 και το 1825, βρίσκεται συνεχώς κάτω
από δανειακή κατοχή. Δηλαδή κάτω από δουλεία. Τα τρία πρώτα κόμματα
μετά την τυπική απελευθέρωση (ουσιαστικά πάντοτε είμαστε μια αποικία
χρέους) ήταν το φιλο-Αγγλικό, το φιλο-Γαλλικό και το φιλο-Ρώσικο. Δεν
σχηματίσθηκε φιλο-Ελληνικό κόμμα. Μέχρι σήμερα το πολιτικό σύστημα
(χωρίς εξαίρεση) είναι εντολοδόχο ξένων συμφερόντων. Οι εθνάρχες, γέροι
της Δημοκρατίας, Λαϊκοί ηγέτες κ.λπ. είναι ένας κατασκευασμένος μύθος
για την εξαπάτηση του λαού.
Οι Έλληνες πρωθυπουργοί προκατασκευάζονται και ύστερα εγκαθίστανται
(δια ψήφου) σαν υπάλληλοι ξένων στην αποικία του χρέους. Το χρέος είναι η
αλυσίδα που κρατάει δεμένη από το λαιμό την Ελλάδα. Και θα υπάρχει
πάντα αφού το νόμισμα που χρησιμοποιείται είναι ιδιωτικό, δηλαδή
δανεικό.
Η Νομοθετική, η Εκτελεστική και η Δικαστική εξουσία λειτουργούν πάντα
κάτω από την εποπτεία ξένων συμφερόντων και εκτελούν δουλικά τις
εντολές τους. Έτσι η