Σθεναρό όχι στην υποχρεωτικότητα

 ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

σθεναρό όχι στην υποχρεωτικότητα

… μέχρι την οριστική συντριβή του εχθρού που ύπουλα εξαλείφει τον Ελληνισμό (Ελλάδα και Κύπρο). Αυτή είναι η μάχη για τη ζωή, για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε, για να έχουν μέλλον τα Ελληνόπουλα! Επιβάλλεται να αντέξουμε στην πίεση. Επιβάλλεται να σκεφτούμε έξω από το κουτί της «πανδημίας» που μας έχει εξαπολύσει η νέα τάξη, η οποία μας καταδικάζει στον αφανισμό.

Η εμμονή στην ανύπαρκτη «πανδημία» (μια ασήμαντη νόσο με θνησιμότητα 0,1%) δεν είναι τυχαία. Την αποκαλούν έτσι γιατί μέσω της διαχείρισής της εμπλέκουν όλο τον πληθυσμό χωρίς καμία εξαίρεση. Το δε παράδειγμα ατόμων ή ομάδων που αγωνίζονται να διατηρήσουν το κεκτημένο της ελευθερίας (και ιδιαίτερα της ιατρικής) είναι γι’ αυτούς μια επικίνδυνα αφυπνιστική εξαίρεση την οποία πάση θυσία θέλουν να εξαφανίσουν.

Η επιτυχία του σχεδίου τους βασίζεται αποκλειστικά στην υποχρεωτικότητα των ιατρικών πράξεων. Εξ ου και η λυσσαλέα εμμονή για την καθιέρωσή της – πράγμα που σημαίνει την κατάργηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων (και πρώτιστα της κυριότητας του σώματος). Εδώ υπεισέρχεται η τοξική έγχυση ως το κορυφαίο όπλο τους για τρεις λόγους:

• είναι το αθόρυβο όπλο του σιωπηλού τους πολέμου που στέλνει στο θάνατο με μία ή περισσότερες δόσεις (ανάλογα με το περιεχόμενο) ή σε πολύ σοβαρή αρρώστια και αναπηρία. Είναι επίσης το τέλειο όπλο γιατί είναι ύπουλο: καμουφλάρεται δόλια ως δήθεν η μόνη «σωτηρία», «θεραπεία», «ανοσία».

• ως διαδικασία επιτυγχάνει την ομογενοποίηση της κοινωνίας σε αγέλη με το να εμπλέκει στο δίχτυ της τους πάντες - επιβάλλοντας την κολεκτιβοποίηση. Είναι η ψυχολογική επιχείρηση που καθιερώνει την αυτοματική συμπεριφορά της μάζας: η κοινωνία ως στράτευμα πειθαρχεί άκριτα σε ένα μιλιταριστικό παράγγελμα (δήθεν για το «κοινό καλό» το οποίο όμως μεροληπτικά ορίζεται από το δυνάστη με βάση τα συμφέροντα της εξουσίας και όχι της υγείας). Στη διαδικασία αυτή το άτομο ισοπεδώνεται και ο ελεύθερα και δημοκρατικά σκεπτόμενος πολίτης στιγματίζεται ως «εχθρός του λαού».

• είναι ο τρόπος για τη ψηφιοποίηση του ατόμου (πιστοποιητικό). Που άμεσα φέρνει την ψηφιακή φυλακή ελέγχου και καταγραφής των πάντων σε ένα σύστημα επεξεργασίας άρρηκτα δεμένο με τη συμμόρφωση (social credit system). Είναι το μοντέλο του κομμουνιστικού καθεστώτος της Κίνας (ανταμοιβή ή τιμωρία βάσει της τήρησης των εντολών της εξουσίας) που μέσω της ψευδο-πανδημίας επιχειρούν να το επιβάλλουν και στις χώρες της Δύσης. Στο επίκεντρο της ψηφιακής φυλακής είναι η κατάργηση και η αντικατάσταση των μετρητών με ψηφιακό χρήμα – δηλαδή το καθεστώς έχει πλέον στα χέρια του το χρήμα του ατόμου και αποφασίζει αν θα του επιτρέψει τη χρήση του.

Όλοι αυτοί λοιπόν οι οποίοι ανθίστανται στην υποχρεωτικότητα, το κάνουν γιατί έχουν αντιληφθεί το σχέδιο των νεοταξιτών και χτυπούν το κύριο όπλο τους. (Με ακυρωμένη την υποχρεωτικότητα, δεν θα προχωρήσει το σχέδιο)

Και στο επόμενο κρίσιμο διάστημα που όλο και πιο πολύ θα έρχεται στο φως το θανατικό και οι αναπηρίες από την τοξική έγχυση, όλο και πιο πολύ θα ωριμάζει σε κάθε μυαλό η τάση του «δεν συμμορφώνομαι». Αλλά και η φυσική εξέλιξή της του «ενώνομαι συν άλλοις» στην αποδόμηση της υποχρεωτικότητας ώστε άμεσα να γκρεμιστεί – μαζί φυσικά και με το ολοκληρωτικό καθεστώς που την προωθεί.

Σημείωση από Οι Μάσκες Πέφτουν: Η αναφερόμενη τοξική έγχυση για να θεωρηθεί καταστροφική δεν είναι απαραίτητο να προκαλέσει τα ολέθρια συμπτώματά της σε μεγάλο ποσοστό, π.χ. στο 50% ή στο 10% ή 5%. Διότι και στο 1% ή 0,1% να προκαλέσει σοβαρή βλάβη, αναπηρία ή θάνατο μακροπρόθεσμα, αυτό θα είναι αποτρόπαιο, ιδίως αν ληφθεί υπόψιν ότι η έγχυση θα άφορά το μεγαλύτερο μέρος του υγιούς πληθυσμού. Επίσης και κυριότερο, ότι τα νεαρότερα και υγιή άτομα που θα εκτεθούν σε αυτές τις βλάβες δεν έχουν κανένα από τα θεωρητικά οφέλη, αφού κινδυνεύουν ελάχιστα έως καθόλου να πάθουν κάτι χωρίς την τοξική αυτήν έγχυση.

Ποιός είναι σε θέση να βεβαιώσει ότι μακροπρόθεσμα και με τις νέες δόσεις να προστίθενται η μία πάνω στην άλλη, οι βλάβες δεν θα ανέλθουν σε ποσοστά που αντιστοιχούν σε γενοκτονία των παθόντων ή των απογόνων τους - που λόγω θανάτου ή υπογονιμότητας των δυνητικών γονέων τους δεν θα γεννηθούν;