Υποθέτω ότι ένας τέτοιος τίτλος άρθρου στο Θεόδοτο, θα δημιουργήσει έκπληξη και απορία στους αναγνώστες. Σκοπός μας είναι να δείξουμε ότι πέραν των συνηθισμένων κοινωνιολογικών και ιστορικών ερμηνειών των λαϊκών εορτών, υπάρχει μία άλλη μορφή ερμηνείας, πιο βαθειά και αποκαλυπτική, η οποία μας προσφέρει χρήσιμα στοιχεία για την κατανόηση των κοινωνικών φαινομένων.
Κείμενο του René Guènon
Μετάφραση-επιμέλεια: Ιωάννης Αυξεντίου
|
Σατουρνάλια |
Σχετικά με μία ''θεωρία της εορτής'' διατυπωμένη από έναν κοινωνιολόγο, είχαμε επισημάνει ότι αυτή η θεωρία είχε, μεταξύ των άλλων ελαττωμάτων, εκείνο να θέλει να μειώσει όλες τις εορτές σε έναν μόνον τύπο, αποτελούμενο από εκείνες που μπορεί να αποκαλεστούν ''καρναβαλικές εορτές'', έκφραση που μας φαίνεται αρκετά σαφής για να είναι εύκολα κατανοητή από όλους, επειδή το καρναβάλι πράγματι αντιπροσωπεύει αυτό που απέμεινε από αυτές (τις εορτές) στη Δύση.
Έλεγα λοιπόν ότι τίθενται, όσον αφορά αυτό το είδος των εορτών, ζητήματα που αξίζουν μία πιο βαθειά εξέταση. Πράγματι, η εντύπωση που δημουργείται είναι πάντα, πριν απ’ όλα, μία εντύπωση ''αταξίας'' με την πιο πλήρη έννοια της λέξης. Πως λοιπόν διαπιστώνεται η ύπαρξή τους, όχι μόνον σε μία εποχή σαν την δική μας, στην οποία θα μπορούσαν, εάν δεν είχαν μία προέλευση τόσο παλαιά, να θεωρηθούν απλά ως μία από τις πολυάριθμες εκδηλώσεις της ''γενικής ανισορροπίας'', αλλά επίσης, και μάλιστα με μία