Το κείμενο που ακολουθεί είχε δημοσιευτεί στο τεύχος Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 1990 του περιοδικού Θεωρία και Πράξη καθώς και στον Οικονομικό Ταχυδρόμο στις 3 Ιανουαρίου 1991 αλλά και σε πολλά άλλα περιοδικά της εποχής.
Διαβάζοντάς το με προσοχή θα διαπιστώσετε πως πρόκειται για ένα προφητικό κείμενο.
ΛΟΓΟΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΣΥΝΤΕΧΝΙΩΝ Ή ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΝΕΑΣ ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑΣ
Του Γιώργου Ι. Σκλαβούνου
Τα τελευταία χρόνια γενικά, και τους τελευταίους μήνες ειδικότερα, η κριτική ενάντια στις λεγόμενες «Συντεχνίες» βρίσκεται σε έξαρση. Σήμερα μπορούμε να μιλάμε για «ιερό» πόλεμο ενάντια στο Συνδικαλιστικό Κίνημα στο όνομα ασφαλώς των συμφερόντων της κοινωνίας, του Κράτους και της ανάπτυξης. Βέβαια, κάθε σταυροφορία, κάθε ιερός πόλεμος επικαλέστηκε ιερούς σκοπούς για να καλύψει ανίερες σκοπιμότητες και να υπηρετήσει ανίερα συμφέροντα.
Οι πολέμιοι του συνδικαλιστικού κινήματος βαφτίζουν τις αποτελεσματικότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις «συντεχνίες», φορτίζουν και φορτώνουν τον όρο «συντεχνία» με το συναίσθημα που αντιστοιχεί στο καθολικό κακό, ταυτίζουν τη συντεχνία με το σατανά και μετά καλούν την κοινωνία και το Κράτος ν’ απαλλαγεί από αυτόν. Να απαλλαγεί από τον «συντεχνιακό συνδικαλισμό, τον πιο ύπουλο καρκίνο του κράτους ευημερίας», όπως τον αποκάλεσε ο κ. Παπανδρόπουλος σε πρόσφατο άρθρο του Οικονομικού Ταχυδρόμου.
Προέλευση της πολεμικής
Συνήθως η κριτική κατά των συντεχνιών προέρχεται από το πολιτικό κατεστημένο, εκφράζεται κυρίως από τα