Συνέντευξη του Χένρυ Κίσινγκερ στους Τζούλιαν Φον Μιτελστάετ και Έρικ Φόλαθ του περιοδικού Σπήγκελ. Δημοσιεύτηκε στο Άρδην τ. 98.
Σπήγκελ: Δρ. Κίσσιγνκερ, όταν κοιτάζουμε σήμερα τον κόσμο μας, δείχνει να είναι πιο ανάστατος όσο ποτέ –παντού πόλεμοι, καταστροφές, χάος. Βρίσκεται σήμερα ο πλανήτης σε μεγαλύτερη αστάθεια απ’ ό,τι στα προηγούμενα χρόνια;
Κίσσινγκερ: Έτσι δείχνει. Το χάος μας απειλεί, μέσω της διάδοσης των όπλων μαζικής καταστροφής και της υπερεθνικής τρομοκρατίας. Υπάρχει σήμερα το φαινόμενο ακυβέρνητων κρατών, όπως το είδαμε στην Λιβύη, όπου μια ακυβέρνητη επικράτεια μπορεί να έχει τεράστιο αντίκτυπο στην παγκόσμια αστάθεια. Το κράτος αποτελεί μια οντότητα που δέχεται επίθεση, αν όχι σε όλα τα μέρη του κόσμου, αλλά σε αρκετά. Την ίδια στιγμή, γεγονός που μοιάζει να αποτελεί παράδοξο, είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να μιλάμε για μια παγκόσμια τάξη.
Σπήγκελ: Τι εννοείτε με αυτό;
Κίσσινγκερ: Για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας, και μέχρι πολύ πρόσφατα, η παγκόσμια τάξη ήταν ουσιαστικά περιφερειακή τάξη. Αυτή είναι η πρώτη φορά όπου διαφορετικά μέρη του πλανήτη μπορούν να αλληλεπιδράσουν με κάθε άλλο μέρος του πλανήτη. Τούτο καθιστά αναγκαία μια παγκόσμια τάξη για τον παγκοσμιοποιημένο μας κόσμο. Αλλά δεν υπάρχουν καθολικά αποδεκτοί κανόνες. Υπάρχει η κινέζικη εκδοχή, τη ισλαμική εκδοχή, η δυτική εκδοχή, και σε κάποιο βαθμό, η ρώσικη εκδοχή. Και όλες αυτές δεν είναι πάντοτε συμβατές μεταξύ τους.
Σπήγκελ: Στο νέο σας βιβλίο, παραπέμπετε συχνά στην Συνθήκη Ειρήνης της Βεστφαλίας του 1648, που προέκυψε ως αποτέλεσμα του