του Λευτέρη Ριζά
ΠΡΟΟΙΜΙΟ
Ξαφνικά η Κύπρος βρέθηκε στο κέντρο του ενδιαφέροντος μας και των εξελίξεων. Ή μάλλον των προσδοκιών και φόβων μας για τις εξελίξεις. Μέχρι προχτές ελάχιστοι ασχολούνταν και ενδιαφέρονταν για το Κυπριακό. Οι πιο πολλοί – ιδιαίτερα οι «προοδευτικοί», αριστεροί διεθνιστές και πιστοί της «ταξικής πάλης» - τους θεωρούσαν περίπου γραφικούς κι’ εύκολα τους κατέταξαν στους «ελληναράδες» ή «εθνικιστές». Για το «Κυπριακό ζήτημα» δύσκολα εύρισκες άρθρα στα έντυπα τους ή στις ιστοσελίδες τους. Ήταν ένα ζήτημα που δεν τους ενδιέφερε και νόμιζαν – όπως συμβαίνει γενικά και σε πλατειά στρώματα του λαού – ότι δεν τους αφορά.
Ό,τι δεν μας ενδιαφέρει δεν σημαίνει και ότι δεν μας αφορά. Απλούστατα δεν έχουμε μάθει να μας ενδιαφέρουν τα πάντα και με προσοχή να εξετάζουμε αν μας αφορούν και γιατί ναι ή όχι. Σήμερα πάρα πολλοί καταφέρονται κατά του Γιώργου Παπανδρέου – και του ΠΑΣΟΚ γενικότερα – γιατί «μας πούλησε», γιατί μας οδήγησε στην καταστροφή, το ΔΝΤ, το Μνημόνιο κλπ. Όμως ο Γ. Παπανδρέου μας είχε προειδοποιήσει για το τι θα πράξει όταν αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου, από το 2004: Τάχθηκε ανοιχτά υπέρ του Σχεδίου Ανάν. Που ουσιαστικά «πούλαγε» την Κύπρο. Και οι Αναστασιάδης και Χριστόφιας στην Κύπρο, το ίδιο από τότε μας είχαν προειδοποιήσει. Ο πρώτος είχε ταχθεί ανοιχτά υπέρ του ίδιου σχεδίου. Ο δεύτερος ταλαντεύτηκε και κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή τάχθηκε ενάντια, αφού είχε διαπιστώσει ότι η βάση του ΑΚΕΛ ήταν ενάντια. «Ψηφίζουμε Όχι για να τσιμεντώσουμε το Ναι» ήταν το απόφθεγμα του.
Στην Ελλάδα, τότε, υπέρ είχε ταχθεί και ο ΣΥΝ, με δήλωση του προέδρου του Ν. Κωνσταντόπουλου [όσοι διαφώνησαν τότε δεν τόλμησαν να έρθουν σε ανοικτή ρήξη μαζί του ή με το κόμμα τους, παρόλο ότι επρόκειτο για κομβικής σημασίας ζήτημα και διαφωνίας]. Η ΑΚΟΑ δεν κατάφερε να αποφασίσει – υπήρξε διάσταση πάνω στο ζήτημα αυτό – και κρύφτηκε πίσω από την ουδετερότητα και το σεβασμό των διαφορετικών απόψεων. Οι γνωστοί «αριστεριστές», πεπεισμένοι «αντι-εθνικιστές» - το Κυπριακό φάνταζε και τους φαντάζει εθνικιστικό παραλήρημα – δεν κατάφεραν κι αυτοί να
