Άλλο οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από τα τουρκικά αεροσκάφη, άλλο η παραβίαση του τουρκικού εναέριου χώρου από τα ρωσικά αεροσκάφη. Αυτό είπε το ΝΑΤΟ λίγες μέρες πριν. Το ίδιο επιλεκτική είναι παγίως η νομική διάσταση του δυτικού πολιτισμού, αφού το ίδιο το (νεότερο) δυτικό πολιτικό κατασκεύασμα είναι νομικό. Η Δύση επινόησε το νομικό μοντέλο του «έθνους» ως αντίρροπο του χριστιανικού έθνους (γένους), με την αιτιολογία ότι το πρώτο αίρει τις αδικίες και τις ανισότητες του δεύτερου. Έτσι, με την βοήθεια του χρήματος, επικράτησαν τα κατακερματισμένα ευρωπαϊκά έθνη-κράτη έναντι του συνολικού έθνους-κράτους. Σήμερα, τα έθνη-κράτη ποινικοποιούνται από τον κατασκευαστή τους, δηλαδή διώκεται η εναπομείνασα χριστιανική (υπερεθνική) διάσταση εντός του έθνους-κράτους, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα ακόμα «δικαιότερο» νομικό κατασκεύασμα. Είναι δυνατό να μην προκαλεί αναταράξεις επιλεκτικότητας η δικαιοσύνη αυτή, που ορίζει το έθνος ή το γένος κατά το δοκούν;
«Είμαστε αδέλφια όλοι οι άνθρωποι επί της γης», λένε και ξαναλένε εδώ και αιώνες δυο αντικρουόμενες μεταξύ τους κοσμοθεωρίες. Αυτή που προτάσσει το πνεύμα έναντι της ύλης και η αντίθετή της. Ο δυτικός κόσμος (το πολιτικό του σύστημα, όχι αναγκαστικά οι κοινωνίες) ανήκει στην δεύτερη κοσμοθεώρηση. Η δική του «συμφιλίωση και η αδελφοσύνη» όμως, εμφανίζει μερικά αντιφατικά συμπτώματα. Μεταφράζει κατά βούληση τις έννοιες και διαιρεί κατά βούληση τους ανθρώπους. Ένα παράδειγμα: ο εθνισμός. Μια τον