Τις εισπρακτικές εταιρίες.
Ακόμα και στον συνεπέστερο των δανειοληπτών δεν είναι καθόλου ξένο το φαινόμενο να ενοχλήθηκε κάποια στιγμή από εισπρακτική εταιρία, έστω και για υπολειπόμενη απαίτηση της τράπεζας η οποία ήταν μικρότερη από το κόστος του τηλεφωνήματος…
Μάλιστα, οι περισσότεροι από τους δανειολήπτες (ίσως εξαιτίας του ενοχικού δεσμού και συνάμα συνδρόμου του οφειλέτη έναντι του δανειστή) θεωρούν, ότι οφείλουν να υποστούν αυτή τη διαδικασία, κατά την οποία συνήθως καλούνται «εκ μέρους» κάποιας Τράπεζας, ακούν στα γρήγορα ένα όνομα και έναν αριθμό μητρώου, αμέσως μετά τους ζητείται να επιβεβαιωθεί η ταυτότητά τους με βάση τα προσωπικά τους δεδομένα και, αφού ολοκληρωθούν τα προκαταρκτικά, μπαίνουμε στο ψητό. Δηλαδή αρχίζει η δήθεν «ενημέρωση» περί της οφειλής, του ληξιπρόθεσμου ύψους της, οι διάφορες τακτικές με τις οποίες πιεστικά ζητείται από τον δανειολήπτη να απαντήσει αν και πότε θα κάνει κάποια κατάθεση ποσού, ύστερα ακολουθεί η απέλπιδα προσπάθεια της κατάθεσης «έστω 100 ευρώ, για να μείνει ο φάκελος ανοιχτός» και στο τέλος φτάνουμε στις «ενημερώσεις» ότι θα σας γίνει εξώδικο (λες και το εξώδικο παράγει κάποια οιονεί δικαστική απόφαση από την οποία κινδυνεύει ο δανειολήπτης) ή ακόμα και η