Ὑπὸ τὴν γαλλικὴ κυριαρχία ὅμως, ἡ ὁποία κράτησε ἔως καὶ τὸ 1946, πέρασαν διάφορες ἰδέες ἀπὸ τὰ ἀνεγκέφαλα κεφάλια τῶν διοικητῶν της. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ἦταν ὁ διαχωρισμός της, ἤ ὀρθότερα, ἡ διάσπασίς της. Κάτι σὰν τὴν διάσπασι τῆς Γιουγκοσλαυΐας δῆλα δή.
Ὄχι διότι κρύβονται κάποια ἀνθρωπιστικὰ αἰσθήματα πίσω ἀπὸ τοὺς σχεδισμούς τους ἀλλὰ διότι ἐλέγχονται καλλίτερα οἱ λαοὶ κάτω ἀπὸ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὶς διασπάσεις.
Ἀφῆστε δὲ τοὺς πολέμους ποὺ ἔχει ἀντιμετωπίσῃ αὐτὴ ἡ χώρα.
Σήμερα ἐμφύλιος δὲν ὑφίσταται. Αὐτὸ ποὺ ὑφίσταται εἶναι γενικὴ ἐπίθεσις ὅλων τῶν παρανοϊκῶν τοῦ πλανήτου σὲ μίαν χώρα ποὺ ἁπλῶς εὑρέθῃ ἐμπρός τους.
Τὸ σενάριον πλέον ὀφθαλμοφανές, ἀκόμη κι ἀπὸ τοὺς πιὸ φανατικούς.
Τὸ ἐὰν ὅμως θὰ ἐπιτύχουν ἤ ὄχι, τὰ σχέδιά τους, εἶναι