Ελλάδα Ξύπνα!

Θα είναι τυχερός κάποιος που περπατά στους δρόμους της Αθήνας εάν βρει σε κάποιο κατάστημα Ελληνικό προϊόν. Αυτό είναι δυστυχώς το σημάδι των καιρών. Εκμεταλλευόμενος την ανθρώπινη φύση, ο παγκόσμιος ανταγωνισμός έχει τσακίσει τον ελληνικό παραγωγικό ιστό. Έτσι είναι πλέον πολύ εύκολο να βρει κάποιος στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα, ρούχα από την Κίνα, παπούτσια από την Ταϊβάν, τρόφιμα από την Ιταλία ή την Γαλλία, φρούτα από την Τουρκία ή το Ισραήλ, αυτοκίνητα και ηλεκτρικές συσκευές από την Γερμανία ή την Ιαπωνία και εργατικά χέρια από τις Βαλκανικές και Ασιατικές χώρες.

.

Άρθρο

– του Γεωργίου Μιχαήλ[1]

Ένα πλήθος από Ινδικά, Κινέζικα, Πακιστανικά και Ιαπωνικά εστιατόρια έχουν ανοίξει στις πόλεις μας, ενώ δεν έχουν ακόμα απορροφηθεί από τους Έλληνες πολίτες τα Αμερικανικά fast food restaurants της δεκαετίας του 1980. Φυσικά είναι δύσκολο να επικοινωνήσει κάποιος με Έλληνα πωλητή σε οποιοδήποτε κατάστημα ρούχων, παιχνιδιών ή συσκευών, μιας οι περισσότεροι είναι πια αλλοδαποί.

Ο μοναδικός Ελληνικός παραγωγικός τομέας αυτή τη στιγμή δεν είναι άλλος, από την παρασιτική εργασία του κράτους. Που στηρίζεται όμως στην ραγδαία υποβάθμιση του

πνεύματος των υπαλλήλων του δημοσίου τομέα. Αποτέλεσμα της οποίας είναι και η γενικότερη υποβάθμιση του επιπέδου των Ελλήνων πολιτών. Έτσι ο δημόσιος τομέας παράγει μια εργασία που δεν έχει κανένα άλλο σκοπό από την συγκέντρωση του όποιου χρήματος κυκλοφορεί στην ήδη πεθαμένη Ελληνική αγορά.

Ούτε λόγος για κάποια σοβαρή επένδυση, – π.χ. εργοστάσια υψηλής τεχνολογίας, αυτοκινητοβιομηχανία, κλπ – που θα εξελίξει με οποιοδήποτε τρόπο την πατρίδα μας και τους πολίτες της. Γιατί οι αγοραπωλησίες κατοικιών σε αμφιβόλου προελεύσεως κεφάλαια πολιτών τρίτων χωρών με την ανοχή των δανειστών μας και τη ΑΑΔΕ – για να χρησιμεύσουν σαν βραχυχρόνιες μισθώσεις από διαδικτυακές πλατφόρμες τύπου AIRBNB – δεν μας οδηγούν πουθενά. Απλά παρατείνουν για κάποιο χρονικό διάστημα την επιβίωση των Ελλήνων πολιτών, των οποίων η ιδιωτική περιουσία αθόρυβα και με γρήγορους ρυθμούς  περνά σε χέρια ξένων.

Συνάμα, το κράτος – ιδίως σε προεκλογικές περιόδους σαν και αυτήν του διανύουμε – διοχετεύει με έκπτωση το χρήμα που συγκεντρώνει από την φορολέλαπα πίσω σε αυτούς από τους οποίους το αντλεί. Τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Οι οποίοι με την σειρά τους το χρησιμοποιούν ίσα-ίσα για να επιβιώσουν οι ίδιοι, «επιχορηγώντας» συνάμα τα άνεργα ή κακοπληρωμένα παιδιά τους και τις οικογένειές τους.

Αξίζει ωστόσο να αναλογιστεί κάποιος τους λόγους για τους οποίους η Ελλάδα έφτασε σήμερα σε αυτό το σημείο μέσα σε λιγότερο από σαράντα χρόνια. Τη στιγμή που πριν το 1980 ζούσαν ελάχιστοι αλλοδαποί στην χώρα μας, ενώ ταυτόχρονα Ελληνικές μεγάλες επιχειρήσεις δραστηριοποιούνταν εντός της Ελλάδας, παράγοντας όλα τα απαραίτητα προϊόντα για την επιβίωση των Ελλήνων. Η σκέψη του, δεν μπορεί παρά να τον οδηγήσει σε ένα και μόνο συμπέρασμα. Σε μια και μόνο λέξη. ΕΙΣΒΟΛΗ.

Με απίστευτη μανία και αμείωτη ένταση εισέβαλαν στην Ελλάδα όλα εκείνα τα φαρμακερά στοιχεία που γονατίζουν από τότε όλο και περισσότερο την πατρίδα μας και τους Έλληνες.

Έτσι, ξεκινώντας από την παιδεία άρχισαν να αφαιρούν από τις καρδιές των τότε νέων την φυσιολογική αγάπη προς την πατρίδα τους. Με την διανοητική και την πραγματική σύριγγα αλλοίωσαν τον εγκέφαλο και την υγεία των παιδιών μας. Συνδικαλισμός και ναρκωτικά στα σχολεία μείωσαν τη δυναμική της νεολαίας και άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες της χώρας μας σε όλους εκείνους που πάντα την επιβουλεύονταν.

Έτσι ξαφνικά αρχίσαμε να ντυνόμαστε με εισαγόμενα ρούχα, να τρώμε σε Ιταλικά και Αμερικανικά εστιατόρια και να παρακολουθούμε στους κινηματογράφους και στα θέατρα ότι χειρότερο μπορούσε να γεννήσει ο ανθρώπινος νους. Σαν ένας ισχυρός σεισμός αυτό το ανελέητο καταστροφικό κύμα άνοιξε μεγάλες ρωγμές στην Ελληνική κοινωνία. Οι ελληνικές ιδιωτικές επιχειρήσεις άρχισαν να κρατικοποιούνται ή να κλείνουν. Οι συνδικαλιστές έγιναν οι νέοι άρχοντες του τόπου, η διαφθορά και η βία ξεπρόβαλαν μέσα από τους τάφους που είχαν κλειστεί από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Ενώ οι Έλληνες άρχισαν να χάνουν την τιμή και την αξία τους.

Με μια αδυσώπητη προπαγάνδα τα καθεστώτα που κυβέρνησαν δήθεν δημοκρατικά την Ελλάδα από τότε, κατάντησαν γραφική οποιαδήποτε σκέψη για επιστροφή στις καθαρές Ελληνικές ρίζες μας. Με αυτόν τον τρόπο ζούμε τώρα σαν ξένοι μέσα στην ίδια την χώρα μας. Ξένοι ανάμεσα σε ξένους. Το μοναδικό σύνθημα που ακούμε από τους Έλληνες πολιτικούς είναι «Ζήτω οι Βρυξέλλες». Να είναι καλά και να στέκουν δυνατές για να γεμίζουν τα ταμεία μας. Για να μπορούν τα κόμματα και οι παρατρεχάμενοί τους να ζουν με όλες τις ανέσεις. Την ίδια στιγμή  που όλοι οι υπόλοιποι συμπατριώτες μας στενάζουν μέσα σε αυτό το αφόρητο πλέον περιβάλλον.

Στον βωμό της επιβίωσης των κομμάτων θυσιάζονται τα πάντα. Μακεδονία, Κύπρος, Ήπειρος, Θράκη. Γιατί δεν έχει κανένας το σθένος να μιλήσει ξεκάθαρα στους Έλληνες.

Ναι, όλοι θέλουμε να ζούμε καλά και μας ενδιαφέρει πρώτα από όλα το οικονομικό. Ωστόσο, ας σκεφτεί κάποιος ότι οικονομία δεν σημαίνει τίποτε άλλο από ανάπτυξη. Οικονομία δεν σημαίνει δανεισμός, ξεπούλημα ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, αλλά εργασία και δημιουργία. Η ανάπτυξη, η εργασία και η δημιουργία προϋποθέτουν όμως ένα σημαντικό παράγοντα. Ελευθέρια. Αρκεί να συγκρίνει λοιπόν κάποιος την οικονομική παραγωγή και το στήσιμο τού διοικητικού οργανισμού στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας με τη σημερινή αντίστοιχη κατάσταση. Οι διαφορές είναι ελάχιστες. Όπως τότε, έτσι και τώρα η χώρα μας δεν παράγει σχεδόν τίποτα. Ότι παράγει κατάσχεται από το κράτος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ενώ η Εθνική της κυριαρχία αμφισβητείται από όλους.

Μέχρι το 1980, η Ελλάδα κατάφερε να προσφέρει στους Έλληνες ότι μπορούσε. Μετά από διαδοχικούς πολέμους και σκληρές μάχες σε όλους τους τομείς, πρόσφερε σε όλους εμάς μια ελεύθερη πατρίδα. Ήταν αυτή η ελεύθερη πατρίδα που επέτρεψε στον Ελληνισμό να σταθεί ξανά στα πόδια του μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τον καταστροφικό εμφύλιο που ακολούθησε. Μέχρι τη στιγμή της γροθιάς που δέχθηκε από τον «λαϊκισμό με σοσιαλιστικό δήθεν μανδύα». Πρώτα με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και Κώστα Σημίτη. Τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ του «υποτιθέμενου Πρωθυπουργού» Αλέξη Τσίπρα. Αυτήν την τρομακτική ψευδαίσθηση που γεννά την πάλη μέσα στους λαούς και φυτεύει το μίσος μεταξύ αδελφών, στις φλέβες των οποίων κυλάει το ίδιο αίμα.

Είναι αυτή η ξενόφερτη επινόηση που αφαίρεσε από τους Έλληνες τη δύναμη της θέλησης και τους μετέτρεψε σε πιόνια «των δήθεν σοσιαλιστών σωτήρων τους».

Πορείες, διαδηλώσεις και μίσος για τους συμπατριώτες μας είναι αποδεκτές. Πορείες και διαδηλώσεις για την πατρίδες που χάσαμε μέσα σε ποταμούς αίματος εκατομμυρίων νεκρών αδελφών μας, δεν είναι αποδεκτές.

Το μέλλον της Ελλάδας εξαρτάται πλέον μόνο από έναν παράγοντα. Τους νέους. Αυτούς πρέπει να προστατεύσουμε πάση θυσία. Είναι η μόνη μας ελπίδα για να πάρουμε την πατρίδα μας πίσω. Γιατί όλοι μέσα μας θέλουμε την πατρίδα μας πίσω. Την πατρίδα που μάς έκλεψαν μέσα από τα χέρια μας και συνεχίζουν να την βυθίζουν στην άβυσσο της ανυπαρξίας και της δυστυχίας. Είναι καλό επιτέλους να ξυπνήσουμε. Είναι ακόμα καλύτερο να φωνάξουμε ΕΛΛΑΔΑ ΞΥΠΝΑ !!! Οι πολιτικοί σου φτάσανε στο σημείο να αναγνωρίζουν ξένο κράτος με το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

Επίλογος

Το χρωστάμε στα εκατομμύρια των Ελλήνων ανδρών, γυναικών και παιδιών που άφησαν την τελευταία τους πνοή εκεί που τώρα κάποιοι μασκαρεμένοι Σλάβοι προσποιούνται τους φίλους και αδελφούς για να τους δώσουμε κάτι που δεν τους ανήκει, ούτε αξίζει. Γιατί αυτό που αξίζει να τους δώσουμε δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα πολύ γερό ανάστροφο χαστούκι.

[1] Ο Γεώργιος Μιχαήλ είναι επιχειρηματίας, στέλεχος ναυτιλιακής εταιρείας και συγγραφέας του βιβλίου Πολικός Αστέρας, Αθήνα, Κύπρης, 2017.

analyst.gr