Φτιαχτές δημοσκοπήσεις – φτιαχτές τηλεθεάσεις

Πώς τα μηνύματα των τηλεσκουπιδιών επιβάλλονται στις συνειδήσεις της κοινής γνώμης; Απλούστατα. Εμπεδώνοντας την πεποίθηση ότι είναι «επιθυμητά» από την πλειοψηφία.


«I will survive» μας έλεγε η Gaynor πριν 4 δεκαετίες. Όλοι λικνίζονταν ευτυχισμένοι στο ρυθμό του τραγουδιού και το μήνυμα ήταν πως αυτή θα επιζήσει μετά τον χωρισμό, εφόσον ξέρει ν’ αγαπάει και «αγάπη» σημαίνει «προσφορά που συνοψίζει το νόημα της ζωής». Στα τηλεριάλιτι που ακολούθησαν το νόημα της επιβίωσης μεταφέρθηκε στο κοινωνικό «Κολοσσαίο». Δικαιούται φαγητό και επιζεί ο «καλύτερος». Το κοινό ψηφίζει με τον αντίχειρα στο κινητό. Στην ρωμαϊκή αρένα ψήφιζε την επιβίωση με τον αντίχειρα πάνω ή κάτω. Σήμερα η καταγραμμένη τηλεθέαση του ΣΚΑΪ καταγγέλλεται ως εικονική. Προφανώς είναι. Όσο κι αν ωθείται η ελληνική κοινωνία σε «άρτο και θεάματα», το ποσοστό που προσχωρεί δεν είναι «3 στους 4».

Ο Ναπολέων γνώριζε ότι η ισχύς βρισκόταν περισσότερο στο μυαλό όσων τον υπολόγιζαν και λιγότερο στην πραγματική, δική του ισχύ (πολιτική, στρατιωτική, οικονομική). Αυτή η αρχή της διακυβέρνησης έδεσε την εξουσία ενός «πανίσχυρου στρατηγού» με την ψευδή αποτύπωση της πραγματικότητας στο μυαλό των πολλών. Πριν απ’ όλους την πίστεψε ο ίδιος, ύστερα την πίστεψαν όσοι διάβαζαν στις εφημερίδες του 1800 πώς το στρατηγικό του δαιμόνιο τον έκανε «ανίκητο». Καθώς τα χρόνια περνούσαν και η δημοκρατία επικρατούσε, η τυπογραφία, ο τύπος, τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας και οι δημοσκοπήσεις γίνονταν τα εργαλεία διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Τόσο
ισχυρής, όσο οι πολλοί αδυνατούσαν να εκτιμήσουν. Ο κάθε «ελεύθερος πολίτης» που θα είχε τυχόν δική του γνώμη, βρισκόταν αντιμέτωπος με το ψυχολογικό εμπόδιο «έτσι πιστεύουν οι πολλοί, έτσι κάνει η πλειοψηφία, κλπ», πώς εγώ ο ένας θα πάω κόντρα στους πολλούς;

Πιθανότατα αληθή είναι όσα καταγγέλλει ο Κυριάκος Τόμπρας για την AGB Nielsen. Η αντίφαση είναι ότι τα λέει μέσα από ένα κανάλι που προβάλλει αντίστοιχα τηλεσκουπίδια. Άρα, όπως στην περίπτωση του Ναπολέοντα, όπως σε κάθε περίπτωση, το βασικό ερώτημα είναι «ποιος χρηματοδοτεί; ποιος στήνει τους κανόνες του ‘ελεύθερου ανταγωνισμού’ και γιατί».

πηγή
https://karavaki.wordpress.com/2017/04/07/fake-social-approvement/