Φούσκες και πυραμίδες έχουν υπάρξει πολλές. Και έχουν μερικά κοινά συστατικά: Προϋποθέτουν ύπαρξη ρευστότητας, δημιουργία τεχνητών ελλειμμάτων, μόδα, σύνδρομο αγέλης, απληστία, φόβο, κάποιο συντονισμό, ψευδαίσθηση οφέλους, μαζική ή αντισυμβατική διαφήμιση, και φυσικά πολλούς μικρούς που θα τα δώσουν σε λίγους μεγάλους...
Για να τεκμηριώσω την πονηριά που νομίζω ότι υπάρχει, στο θέμα της αγοράς δικαιωμάτων CO2 ή ρύπων και, κατ' επέκταση στις Πρασινάδες, πρέπει κάνω μία υπενθύμιση στον εαυτό μου σχετικά με την πρόσφατη φούσκα στο Χρηματιστήριο Αθηνών:
Η φούσκα του Χ.Α. (μεταξύ 1999 και 2001) αλλά και κάθε χρηματιστηριακής αγοράς είχε πολλούς παίκτες. Ο βασικός, ήταν οι μεγαλομέτοχοι των εταιριών, ιδιωτών ή του Δημοσίου. Χωρίς πρωτογενείς μετοχές, δεν υπάρχει φούσκα. Ο δεύτερος βασικός παίκτης ήταν οι θεσμικοί επενδυτές: οι Τράπεζες, τα Αμοιβαία Κεφάλαια και οι Εταιρίες Επενδύσεων, Έλληνες και ξένοι. Αυτοί έχουν τα χρήματα να κάνουν παρασκήνιο, όπου δεν θέλει να φανεί ο βασικός μέτοχος. Ο τρίτος παίκτης ήταν οι πάσης φύσεως παπαγάλοι: Έγκυροι θεωρητικοί σοφοί, opinion makers, μεγάλοι και μικροί δημοσιογράφοι, βαρύγδουποι σχολιαστές. Ο τέταρτος παίκτης ήταν οι
χρηματιστηριακές εταιρίες: αυτές ήταν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους πρώτους 3 παίκτες. Συντόνιζαν τα τρίγωνα και τα αεροπλάνα και έφτιαχναν δώρα και μίζες που ήταν δύσκολα για τους πρώτους δύο. Ο πέμπτος παίκτης ήταν τα θύματα: Οι πολλοί επενδυτές. Αυτοί έχασαν από λίγα λεφτά ο καθένας, αλλά τα εισέπραξαν οι λίγοι. 200.000 x €100 = 100 x €200.000. Νομίζω είναι σαφές (αν και λίγο απλοποιημένο).
Το σημαντικό από το παραπάνω παράδειγμα είναι τα συστατικά: 1) το πρωτογενές αγαθό (οι μετοχές), 2) οι ιδιοκτήτες, 3) οι χονδρέμποροι (οι θεσμικοί επενδυτές), 4) οι θεωρητικοί μεγάλοι και μικροί παπαγάλοι, 5) οι διακινητές και 6) τα θύματα.
Και φυσικά, χρειάζεται ο θεσμός του Χρηματιστηρίου. Μερικοί από εσάς θα πούνε: "Φταίει ο θεσμός". Δεν συμφωνώ. Δεν φταίει ο θεσμός, οι παίκτες φταίνε, και οι κατά τόπον φαυλούτσικοι κανόνες. Η πονηριά των μεγάλων και η αγραμματοσύνη και απληστία των μικρών. Και στο Ελληνικό παράδειγμα, οι μετοχές, δεν ήταν ποτέ τίποτα άλλο παρά χαρτί για σπέκουλα. Οι μικρομέτοχοι (ή και οι θεσμικοί επενδυτές) ελάχιστα πραγματικά δικαιώματα είχαν.
Με το Χρηματιστήριο Ρύπων, η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική: 1) είναι κάτι καινούργιο, 2) δεν το βλέπουμε και δεν το διαβάζουμε – δεν είναι για εμάς, είναι, βασικά, μόνο για θεσμικούς, 3) σε αντίθεση με το χρηματοοικονομικό, οι μετοχές είναι πλασματικές: αντιπροσωπεύουν αμφίβολης σημασίας αγαθό. Είναι αυθαίρετα ορισμένες από κάποιο αόρατο χέρι με τεχνητό έλλειμμα από το πλαφόν. Υπάρχουν οι θεσμικοί παραγωγοί (οι κατά τόπο παραγωγοί ρεύματος (και οι βιομηχανίες), πράσινοι ή μη. Υπάρχουν οι θεσμικοί επενδυτές (funds που επενδύουν -- ευχαριστώ Π-Π για τα στοιχεία, είναι χρήσιμα). Μικροί επενδυτές --θύματα-- δεν υπάρχουν. Οι μικροί, από όπου τα παίρνουν, ή σκοπεύουν να τα πάρουν οι μεγάλοι, είμαστε εμείς: εσείς, εγώ, ο γείτονας, κάθε καταναλωτής ρεύματος. ΌΛΟ το μηχανάκι τροφοδοτείται από την αύξηση στην τιμή του ρεύματος. Και από φόρους για έργα υποδομής για τα μηχανήματα της κάθαρσης και της σωτηρίας: πράσινα τρένα, πράσινα αυτοκίνητα, πράσινοι δρόμοι, πράσινες διασυνδέσεις (και μαντέψτε ποιός τα πουλάει).
Και εδώ υπάρχουν τα παπαγαλάκια: Από τους (Δημοκρατικούς, σοσιαλίζοντες) Προέδρους και τον Αντιπροέδρους των ...ΗΠΑ, μέχρι τον δικό μας τον Παπούλια και τον ΓΑΠ, όλα τα λαμόγια και τρωκτικά των αιολικών, τις τράπεζες (η επιμελητεία του επιδρομέα). Όλες οι ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από κυρίως Γερμανικές εταιρίες, ανά τον κόσμο. Τα ΜΜΕ. Και οι ορδές των ηλιθίων. Κυριολεκτικά, ορδές. Γιατί σε αντίθεση με το κανονικό Χρηματιστήριο, εδώ το μήνυμα, δεν είναι ότι πάμε να βγάλουμε λεφτά. Το μήνυμα είναι ότι πάμε να κάνουμε «καλό», πάμε να σώσουμε τον Πλανήτη. Το θυμάστε; Το είχα γράψει στις Πράσινες επενδύσεις για εκλεκτούς: “Do good while making money”. Πολύ πιο δυνατό μήνυμα, με μεγαλύτερες ορδές ηλιθίων, και κομπάρσους καλοπροαίρετους ανθρώπους, μικρά παιδάκια κλπ. Άκου «ενέργεια για την αιωνιότητα»... Βλάσφημοι... παραβιάζετε τον Δεύτερο Νόμο.
Ωστόσο το μηχανάκι είναι εξαιρετικά καλά στημένο. Σαν business plan, σαν σχέδιο πολέμου..
Και γιατί η διαφήμιση; Φοβούνται τον ξεσηκωμό. Παραπλάνηση . Εγώ άρχισα να το καταλαβαίνω μετά από 6 μήνες. Πολλοί δεν θα πάρουν χαμπάρι τίποτα. Και με το Μνημόνιο… Μήπως είναι μέσα; Τι έλεγα; Τα χρήματα από το ρεύμα είναι ίσως πιο σίγουρα από τους τόκους και τους φόρους...
Αυτοί λένε «ζωγραφίστε γιατί χανόμαστε». Εγώ (και όχι μόνο) σας λέω: «Ξυπνήστε γιατί εμείς χανόμαστε» (και όχι μόνο στα ενεργειακά). Έβαλα πάνω πάνω δεξιά, έναν σύνδεσμο στην ανάρτηση της Ζάχαρης. Η εικόνα έχει τους προσκυνημένους της Νέας Τάξης και τις γλάστρες τους. Και δείτε και το "όχι στην Κάρτα του Πολίτη". Παρέα πάνε αυτά τα δύο.
ΥΓ. Το ρεύμα πρέπει να ακριβύνει τόσο ώστε να καλύπτει τα κέρδη των Γερμανών και άλλων προμηθευτών, τα κέρδη των επενδυτών του Zug, τα κέρδη του ενδιάμεσου που έφτιαξε και πούλησε, τα πραγματικά έξοδα εγκατάστασης, δωράκια, εκδηλώσεις παιδικής ζωγραφικής, "λοιπά" έξοδα, ΣΥΝ το ρεύμα της εφεδρείας. Και αυτό το λέω σε ροζ για να σας φανεί τρυφερό.
Για να τεκμηριώσω την πονηριά που νομίζω ότι υπάρχει, στο θέμα της αγοράς δικαιωμάτων CO2 ή ρύπων και, κατ' επέκταση στις Πρασινάδες, πρέπει κάνω μία υπενθύμιση στον εαυτό μου σχετικά με την πρόσφατη φούσκα στο Χρηματιστήριο Αθηνών:
Η φούσκα του Χ.Α. (μεταξύ 1999 και 2001) αλλά και κάθε χρηματιστηριακής αγοράς είχε πολλούς παίκτες. Ο βασικός, ήταν οι μεγαλομέτοχοι των εταιριών, ιδιωτών ή του Δημοσίου. Χωρίς πρωτογενείς μετοχές, δεν υπάρχει φούσκα. Ο δεύτερος βασικός παίκτης ήταν οι θεσμικοί επενδυτές: οι Τράπεζες, τα Αμοιβαία Κεφάλαια και οι Εταιρίες Επενδύσεων, Έλληνες και ξένοι. Αυτοί έχουν τα χρήματα να κάνουν παρασκήνιο, όπου δεν θέλει να φανεί ο βασικός μέτοχος. Ο τρίτος παίκτης ήταν οι πάσης φύσεως παπαγάλοι: Έγκυροι θεωρητικοί σοφοί, opinion makers, μεγάλοι και μικροί δημοσιογράφοι, βαρύγδουποι σχολιαστές. Ο τέταρτος παίκτης ήταν οι
χρηματιστηριακές εταιρίες: αυτές ήταν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους πρώτους 3 παίκτες. Συντόνιζαν τα τρίγωνα και τα αεροπλάνα και έφτιαχναν δώρα και μίζες που ήταν δύσκολα για τους πρώτους δύο. Ο πέμπτος παίκτης ήταν τα θύματα: Οι πολλοί επενδυτές. Αυτοί έχασαν από λίγα λεφτά ο καθένας, αλλά τα εισέπραξαν οι λίγοι. 200.000 x €100 = 100 x €200.000. Νομίζω είναι σαφές (αν και λίγο απλοποιημένο).
Το σημαντικό από το παραπάνω παράδειγμα είναι τα συστατικά: 1) το πρωτογενές αγαθό (οι μετοχές), 2) οι ιδιοκτήτες, 3) οι χονδρέμποροι (οι θεσμικοί επενδυτές), 4) οι θεωρητικοί μεγάλοι και μικροί παπαγάλοι, 5) οι διακινητές και 6) τα θύματα.
Και φυσικά, χρειάζεται ο θεσμός του Χρηματιστηρίου. Μερικοί από εσάς θα πούνε: "Φταίει ο θεσμός". Δεν συμφωνώ. Δεν φταίει ο θεσμός, οι παίκτες φταίνε, και οι κατά τόπον φαυλούτσικοι κανόνες. Η πονηριά των μεγάλων και η αγραμματοσύνη και απληστία των μικρών. Και στο Ελληνικό παράδειγμα, οι μετοχές, δεν ήταν ποτέ τίποτα άλλο παρά χαρτί για σπέκουλα. Οι μικρομέτοχοι (ή και οι θεσμικοί επενδυτές) ελάχιστα πραγματικά δικαιώματα είχαν.
Με το Χρηματιστήριο Ρύπων, η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική: 1) είναι κάτι καινούργιο, 2) δεν το βλέπουμε και δεν το διαβάζουμε – δεν είναι για εμάς, είναι, βασικά, μόνο για θεσμικούς, 3) σε αντίθεση με το χρηματοοικονομικό, οι μετοχές είναι πλασματικές: αντιπροσωπεύουν αμφίβολης σημασίας αγαθό. Είναι αυθαίρετα ορισμένες από κάποιο αόρατο χέρι με τεχνητό έλλειμμα από το πλαφόν. Υπάρχουν οι θεσμικοί παραγωγοί (οι κατά τόπο παραγωγοί ρεύματος (και οι βιομηχανίες), πράσινοι ή μη. Υπάρχουν οι θεσμικοί επενδυτές (funds που επενδύουν -- ευχαριστώ Π-Π για τα στοιχεία, είναι χρήσιμα). Μικροί επενδυτές --θύματα-- δεν υπάρχουν. Οι μικροί, από όπου τα παίρνουν, ή σκοπεύουν να τα πάρουν οι μεγάλοι, είμαστε εμείς: εσείς, εγώ, ο γείτονας, κάθε καταναλωτής ρεύματος. ΌΛΟ το μηχανάκι τροφοδοτείται από την αύξηση στην τιμή του ρεύματος. Και από φόρους για έργα υποδομής για τα μηχανήματα της κάθαρσης και της σωτηρίας: πράσινα τρένα, πράσινα αυτοκίνητα, πράσινοι δρόμοι, πράσινες διασυνδέσεις (και μαντέψτε ποιός τα πουλάει).
Και εδώ υπάρχουν τα παπαγαλάκια: Από τους (Δημοκρατικούς, σοσιαλίζοντες) Προέδρους και τον Αντιπροέδρους των ...ΗΠΑ, μέχρι τον δικό μας τον Παπούλια και τον ΓΑΠ, όλα τα λαμόγια και τρωκτικά των αιολικών, τις τράπεζες (η επιμελητεία του επιδρομέα). Όλες οι ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από κυρίως Γερμανικές εταιρίες, ανά τον κόσμο. Τα ΜΜΕ. Και οι ορδές των ηλιθίων. Κυριολεκτικά, ορδές. Γιατί σε αντίθεση με το κανονικό Χρηματιστήριο, εδώ το μήνυμα, δεν είναι ότι πάμε να βγάλουμε λεφτά. Το μήνυμα είναι ότι πάμε να κάνουμε «καλό», πάμε να σώσουμε τον Πλανήτη. Το θυμάστε; Το είχα γράψει στις Πράσινες επενδύσεις για εκλεκτούς: “Do good while making money”. Πολύ πιο δυνατό μήνυμα, με μεγαλύτερες ορδές ηλιθίων, και κομπάρσους καλοπροαίρετους ανθρώπους, μικρά παιδάκια κλπ. Άκου «ενέργεια για την αιωνιότητα»... Βλάσφημοι... παραβιάζετε τον Δεύτερο Νόμο.
Ωστόσο το μηχανάκι είναι εξαιρετικά καλά στημένο. Σαν business plan, σαν σχέδιο πολέμου..
Και γιατί η διαφήμιση; Φοβούνται τον ξεσηκωμό. Παραπλάνηση . Εγώ άρχισα να το καταλαβαίνω μετά από 6 μήνες. Πολλοί δεν θα πάρουν χαμπάρι τίποτα. Και με το Μνημόνιο… Μήπως είναι μέσα; Τι έλεγα; Τα χρήματα από το ρεύμα είναι ίσως πιο σίγουρα από τους τόκους και τους φόρους...
Αυτοί λένε «ζωγραφίστε γιατί χανόμαστε». Εγώ (και όχι μόνο) σας λέω: «Ξυπνήστε γιατί εμείς χανόμαστε» (και όχι μόνο στα ενεργειακά). Έβαλα πάνω πάνω δεξιά, έναν σύνδεσμο στην ανάρτηση της Ζάχαρης. Η εικόνα έχει τους προσκυνημένους της Νέας Τάξης και τις γλάστρες τους. Και δείτε και το "όχι στην Κάρτα του Πολίτη". Παρέα πάνε αυτά τα δύο.
ΥΓ. Το ρεύμα πρέπει να ακριβύνει τόσο ώστε να καλύπτει τα κέρδη των Γερμανών και άλλων προμηθευτών, τα κέρδη των επενδυτών του Zug, τα κέρδη του ενδιάμεσου που έφτιαξε και πούλησε, τα πραγματικά έξοδα εγκατάστασης, δωράκια, εκδηλώσεις παιδικής ζωγραφικής, "λοιπά" έξοδα, ΣΥΝ το ρεύμα της εφεδρείας. Και αυτό το λέω σε ροζ για να σας φανεί τρυφερό.
το είδα
<<< Στην Ιερισσό βλέπουμε το μαύρο αύριο της Ελλάδας
Για να μην αναρωτιέστε τι ζητά η Τουρκία στη Θράκη >>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου