Εντάξει το ξέρω πως τώρα τελευταία η τηλεόραση δεν έχει τίποτα άλλο εκτός από τούρκικα, ηλίθιους και πουτάνες και πως μερικοί από εσάς μπορεί να νοσταλγείτε την εποχή που παίζονταν οι σειρές, ή μάλλον "η σειρά" Παπακαλιάτη, αλλά είμαι σίγουρος ότι μετά την παρακολούθηση του κινηματογραφικού του εγχειρήματος θα αλλάξετε γνώμη.
Η σειρά Παπακαλιάτη
Είναι κοινό μυστικό στις τάξεις της Show Biz, πως ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης πάσχει από σύνδρομο μερικής επιλεκτικής αμνησίας, η οποία είναι μια πολλή σοβαρή πάθηση την οποία επινόησα μόλις. Ο πάσχων από μερική επιλεκτική αμνησία, αδυνατεί να συγκρατήσει πληροφορίες ενός συγκεκριμένου πεδίου, για μεγάλο χρονικό διάστημα, το οποίο πεδίο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το δημιουργικό.
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, έχει γράψει και σκηνοθετήσει(;) στην πραγματικότητα ΜΙΑ μόλις σειρά.
Στη σειρά αυτή, πρωταγωνιστεί φυσικά ο ίδιος, ενσαρκώνοντας έναν πολύ μυστηριώδη και γοητευτικό νέο άνδρα ο οποίος παράγει δεκαπλάσιες ποσότητες τεστοστερόνης από το κανονικό και ως εκ τούτου, θέλει να
μαμάει συνέχεια. Το πρόβλημα που δημιουργείται από αυτή του την πολυμαμικότητα, είναι ότι μαμάει εκτός από τη γκόμενα του, τη μητέρα του κολλητού του ή τη γυναίκα του θείου του ή τη γκόμενα του αδερφού του κτλ. οι οποίες εννοείται ότι τον ερωτεύονται περισσότερο, καθώς έχει το προφίλ του ευαίσθητου, κωλόπαιδου, γαμιά, κουλτουριάρη, παρορμητικού, ψυχανώμαλου άνδρα, που τραβάει τις γυναίκες σα μαγνήτης.
Ασφαλώς κάνει μεγάλο αγώνα για να καταπολεμήσει της ορμές του, ο οποίος αγώνας στις περισσότερες των περιπτώσεων συνοδεύεται από βαριές αναπνοές πριν από παθιασμένο φιλί που θυμίζουν έγκυο κατά τη γέννα.
Διάχυτες είναι επίσης, οι κοφτές ρητορικές ερωτήσεις του Χριστόφορου καθώς και γελάκια τύπου "χα" με ορθάνοιχτο το στόμα, ενώ πάντα παίζει στη σειρά και μια ανωμαλία πχ η αδερφή του μπορεί να είναι ερωτευμένη με χταπόδι, η μητέρα του με έναν αλανιάρη γλάρο κτλ. Ξέρετε, η γνωστή διαδικασία που βγαίνουν οι προοδευτικοί και οι συντηρητικοί μετά στα κανάλια και λέει ο μεν "είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ζει με χταπόδι αν θέλει" για να απαντήσει ο δε πως "ο Θεός δεν είπε να αναπαραγόμαστε με χταπόδια" κτλ.
Πολύ σημαντική, είναι και η μουσική επιμέλεια της "σειράς" Παπακαλιάτη, την οποία ασφαλώς αναλαμβάνει ο ίδιος, τοποθετώντας τραγούδια των Radiohead, Αrchive, Κeane κτλ, σε όσες περισσότερες σκηνές μπορεί, γιατί άλλο ένα αγκαλιασμένο παράνομο ζευγάρι με backround Ζαφείρη Μελά και άλλο με το nice dream. Ναι, είναι η σκηνή που αναφώνησες "πω κομματάρα".. και μετά ζήλεψες τις μοναδικές στιγμές που ζει ο βλαμμένος Χριστόφορος με την βλαμμένη γκόμενά του.
Δε χρειάζεται να αναφέρουμε καν, το πλήθος σκηνοθετικών καινοτομιών, που εισήγαγε στην 7η τέχνη ο Χριστόφορος, τις οποίες αντέγραψαν μετά, κάποιοι δευτέρας διαλογής σκηνοθέτες, όπως ο Αρονόφκσι, ο Αλμοδόβαρ και ο Ταραντίνο.
Η ταινία Παπακαλιάτη
Στην ταινία "Αν", ο Χριστόφορος είναι ένας μυστηριώδης, γοητευτικός, καλλιεργημένος, παρορμητικός κτλ νέος, ο οποίος ερωτεύεται μια γκόμενα και ασφαλώς, τον ερωτεύεται και αυτή. Εικάζω πως η γνωριμία τους θα συνοδεύεται από πολύ ρομαντισμό και τις συνήθεις ρητορικές ερωτήσεις, αλλά δυστυχώς... θα υπάρξει ένα μεγάλο πρόβλημα. Μπορεί να πέσει κέρατο, μπορεί αυτή να αποδειχθεί εξωγήινος, μπορεί να σταματήσει η ταινία στα καλά καθούμενα γιατί έφυγε ο κόσμος από την αίθουσα, πάντως θα υπάρξει ένα πρόβλημα, θα χωρίσουν και στο τέλος, όσοι αντέξουν, θα φύγουν με μια γλυκόπικρη αίσθηση, προβληματισμένοι από τις φιλοσοφικές ανησυχίες του 15χρονου Παπακαλιάτη. Ο τίτλος "Αν" πιθανότατα θα αναφέρεται στην προσπάθεια του Παπακαλιάτη να αντιγράψει και ταινίες που πραγματεύονται τη "θεωρία του Χάους" όπως το "Τρέξε Λόλα Τρέξε", που ήταν στη μόδα πριν από 15 χρόνια, όταν ο ίδιος πίστευε στο πεπρωμένο.
Η σειρά Παπακαλιάτη
Είναι κοινό μυστικό στις τάξεις της Show Biz, πως ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης πάσχει από σύνδρομο μερικής επιλεκτικής αμνησίας, η οποία είναι μια πολλή σοβαρή πάθηση την οποία επινόησα μόλις. Ο πάσχων από μερική επιλεκτική αμνησία, αδυνατεί να συγκρατήσει πληροφορίες ενός συγκεκριμένου πεδίου, για μεγάλο χρονικό διάστημα, το οποίο πεδίο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το δημιουργικό.
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, έχει γράψει και σκηνοθετήσει(;) στην πραγματικότητα ΜΙΑ μόλις σειρά.
Στη σειρά αυτή, πρωταγωνιστεί φυσικά ο ίδιος, ενσαρκώνοντας έναν πολύ μυστηριώδη και γοητευτικό νέο άνδρα ο οποίος παράγει δεκαπλάσιες ποσότητες τεστοστερόνης από το κανονικό και ως εκ τούτου, θέλει να
μαμάει συνέχεια. Το πρόβλημα που δημιουργείται από αυτή του την πολυμαμικότητα, είναι ότι μαμάει εκτός από τη γκόμενα του, τη μητέρα του κολλητού του ή τη γυναίκα του θείου του ή τη γκόμενα του αδερφού του κτλ. οι οποίες εννοείται ότι τον ερωτεύονται περισσότερο, καθώς έχει το προφίλ του ευαίσθητου, κωλόπαιδου, γαμιά, κουλτουριάρη, παρορμητικού, ψυχανώμαλου άνδρα, που τραβάει τις γυναίκες σα μαγνήτης.
Ασφαλώς κάνει μεγάλο αγώνα για να καταπολεμήσει της ορμές του, ο οποίος αγώνας στις περισσότερες των περιπτώσεων συνοδεύεται από βαριές αναπνοές πριν από παθιασμένο φιλί που θυμίζουν έγκυο κατά τη γέννα.
Διάχυτες είναι επίσης, οι κοφτές ρητορικές ερωτήσεις του Χριστόφορου καθώς και γελάκια τύπου "χα" με ορθάνοιχτο το στόμα, ενώ πάντα παίζει στη σειρά και μια ανωμαλία πχ η αδερφή του μπορεί να είναι ερωτευμένη με χταπόδι, η μητέρα του με έναν αλανιάρη γλάρο κτλ. Ξέρετε, η γνωστή διαδικασία που βγαίνουν οι προοδευτικοί και οι συντηρητικοί μετά στα κανάλια και λέει ο μεν "είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ζει με χταπόδι αν θέλει" για να απαντήσει ο δε πως "ο Θεός δεν είπε να αναπαραγόμαστε με χταπόδια" κτλ.
Πολύ σημαντική, είναι και η μουσική επιμέλεια της "σειράς" Παπακαλιάτη, την οποία ασφαλώς αναλαμβάνει ο ίδιος, τοποθετώντας τραγούδια των Radiohead, Αrchive, Κeane κτλ, σε όσες περισσότερες σκηνές μπορεί, γιατί άλλο ένα αγκαλιασμένο παράνομο ζευγάρι με backround Ζαφείρη Μελά και άλλο με το nice dream. Ναι, είναι η σκηνή που αναφώνησες "πω κομματάρα".. και μετά ζήλεψες τις μοναδικές στιγμές που ζει ο βλαμμένος Χριστόφορος με την βλαμμένη γκόμενά του.
Δε χρειάζεται να αναφέρουμε καν, το πλήθος σκηνοθετικών καινοτομιών, που εισήγαγε στην 7η τέχνη ο Χριστόφορος, τις οποίες αντέγραψαν μετά, κάποιοι δευτέρας διαλογής σκηνοθέτες, όπως ο Αρονόφκσι, ο Αλμοδόβαρ και ο Ταραντίνο.
Η ταινία Παπακαλιάτη
Στην ταινία "Αν", ο Χριστόφορος είναι ένας μυστηριώδης, γοητευτικός, καλλιεργημένος, παρορμητικός κτλ νέος, ο οποίος ερωτεύεται μια γκόμενα και ασφαλώς, τον ερωτεύεται και αυτή. Εικάζω πως η γνωριμία τους θα συνοδεύεται από πολύ ρομαντισμό και τις συνήθεις ρητορικές ερωτήσεις, αλλά δυστυχώς... θα υπάρξει ένα μεγάλο πρόβλημα. Μπορεί να πέσει κέρατο, μπορεί αυτή να αποδειχθεί εξωγήινος, μπορεί να σταματήσει η ταινία στα καλά καθούμενα γιατί έφυγε ο κόσμος από την αίθουσα, πάντως θα υπάρξει ένα πρόβλημα, θα χωρίσουν και στο τέλος, όσοι αντέξουν, θα φύγουν με μια γλυκόπικρη αίσθηση, προβληματισμένοι από τις φιλοσοφικές ανησυχίες του 15χρονου Παπακαλιάτη. Ο τίτλος "Αν" πιθανότατα θα αναφέρεται στην προσπάθεια του Παπακαλιάτη να αντιγράψει και ταινίες που πραγματεύονται τη "θεωρία του Χάους" όπως το "Τρέξε Λόλα Τρέξε", που ήταν στη μόδα πριν από 15 χρόνια, όταν ο ίδιος πίστευε στο πεπρωμένο.
<<< Παγκοσμιοποίηση - ανοικτά σύνορα - αλλοδαποί
Ηλένια Ασηµακοπούλου. Μια "νεκρή" του Πολυτεχνείου >>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου