Του Κωνσταντίνου Βαθιώτη, Αναπλ. Καθηγητή Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.
«ΠΟΛΕΜΟΣ! Τέλος η παλιά ζωή, τέλος το χθες, άγνωστο το αύριο».
Ελένη Βλάχου, Πενήντα και κάτι…, 1991, σελ. 115.
Από το ξεκίνημα της πανδημίας μέχρι σήμερα οι μη εξοικειωμένοι με τα νομικά παρακολουθούν στην οθόνη τους ή διαβάζουν στον Τύπο τις θέσεις και αναλύσεις σχεδόν πάντοτε των ίδιων προσώπων που, λες και έχουν νοικιασμένο ή αγορασμένο τον χρόνο της δημόσιας ομιλίας τους, καλούνται από τα ΜΜΕ να διαφωτίζουν τους πολίτες ως προς τις νομικές (ιδίως συνταγματικές και ποινικές) πτυχές των δρακόντειων-απάνθρωπων μέτρων διαχείρισης της παρούσας υγειονομικής κρίσης.
Πρόκειται για ειδικούς περί την νομική επιστήμη, ιδίως του Συνταγματικού Δικαίου, οι οποίοι δίδουν την εντύπωση ότι συμμετέχουν σε όλο αυτό που συμβαίνει παίζοντας ο καθένας τους έναν συγκεκριμένο ρόλο, ανατεθειμένο από τον Έλληνα σκηνοθέτη της παράστασης που προβάλλεται ταυτοχρόνως στην παγκόσμια θεατρική σκηνή – φυσικά το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον ρόλο που έχει ανατεθεί στους ειδικούς της ιατρικής επιστήμης: Εναλλάσσονται τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, σουλατσάροντας από