Αν δει κανείς εν συντομία τη διαδρομή του Τσίπρα ως πρωθυπουργού, αν τη δει σε πυκνό ιστορικό χρόνο, μένει μάλλον ενεός.
Ο Τσίπρας διέσπασε το κόμμα του. Διέστρεψε το Δημοψήφισμα με την κωλοτούμπα του. Επέβαλε σε συνεργασία με τη Δεξιά το Τρίτο Μνημόνιο, νομιμοποιώντας ταυτόχρονα τα δυο προηγούμενα, παράνομα έως τότε με βάση τις πρόνοιες του Συντάγματος. Υποθήκευσε τη χώρα στο Υπερταμείο. Εγκατέστησε Φρουρά
των Αμερικανών στην Ακρόπολη.
Παρέδωσε τις τύχες της Ελλάδας δια του «Μακεδονικού» στους καιρούς τους ερχόμενους και στις γεωπολιτικές επιλογές άλλων. Ανασκολόπισε το Ασφαλιστικό σύστημα και υπερφορολόγησε τους πάντες πλην του κρατικοδίαιτου κεφαλαίου. Μετήλθε την πολιτική των επιδομάτων, των ρουσφετιών και των διορισμών, όσον ουδείς άλλος πριν απ’ αυτόν εν σχέσει με εκείνους που ο ίδιος φτωχοποίησε. Έγινε το αγαπημένο κατοικίδιο των Βρυξελλών και της Διαπλοκής.
Εψεύσθη και εψεύσθη και εψεύσθη για τα πάντα όλα. Μπόλιασε το κόμμα του με όσο ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να αντέξει μόνον ένα παχύδερμο. Σε πρώτη φάση. Και σε