O Julian Assange ήταν μια ιδιοφυία. Ένας άνθρωπος ο οποίος δούλευε εξαντλητικά .
Δούλευε ακατάπαυστα με την αλήθεια, για την αλήθεια.
Χαρακτηριστικό του όγκου αλλά και της σχολαστικότητας της δουλειάς του
είναι το γεγονός πως από τα εκατοντάδες χιλιάδες έγγραφα των πρεσβειών
που ο Assange δημοσίευσε, ούτε ένα δεν ήταν fake, ούτε ένα δεν
διαψεύστηκε. Ούτε μισό.
Ο Assange ήταν ο φακός που έριξε φως στα πιο σκοτεινά μέρη της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής, αυτής της μάστιγας.
Ένα σημαντικό κομμάτι πληροφορίας χάρη στο οποίο κάτι προοδευτικά προπύργια της νεοελληνικής δημοσιογραφίας όπως ο
Κούλογλου κι ο Βαξεβάνης αλλά κι άλλοι διεθνείς μεγαλοπροοδευτικάριοι, όπως οι NYT (New York Times), o Guardian, η Le Monde,
επιβιώσαν της ψηφιακής επανάστασης, ήταν λόγω της ψηφιακής
επανάστασης που έφερε στην πληροφορία ο Julian Assange.
Η δημοσιογραφία χρωστάει στον Assange κι όχι το αντίθετο.
Αλλά όταν οι ΗΠΑ, θύμωσαν, όλα τα έντυπα το βούλωσαν.
Θύμωσαν οι ΗΠΑ για τις γαμημένες ιμπεριαλιστικές πρακτικές που ο Assange αποκάλυψε,
για τις δολοφονίες στο Ιράκ και