του Μιχαήλ Στυλιανού
Οι εκλογές που διεξάγονται την Κυριακή στη Γαλλία και όπου διαβιούν Γάλλοι πολίτες είναι οι κρισιμότερες μεταπολεμικά για το μέλλον της φίλτατης χώρας, της όλης Ευρώπης και ίσως ακόμη του Δυτικού πολιτισμού.
Αυτής της πραγματικότητας δεν έχουν επίγνωση παρά ελάχιστοι Γάλλοι και λίγοι, επίσης, ανήσυχοι άνθρωποι σε άλλες χώρες της Δύσης. Ο υπόλοιπος πληθυσμός ζει συνεχώς, αναπνέει και σκέπτεται υπό την συνεχή υπνωτιστική υποβολή της εικονικής πραγματικότητας, που του εμφυτεύουν ακατάπαυστα, σε νου και υποσυνείδητο, αλληλοδιάδοχες οθόνες, μεγάλες και πολύ μικρές, ελεγχόμενες από ένα ολιγάριθμο τελικά επιτελείο εξουσιαστικών εγκεφάλων, που προγραμματίζει τις επιλογές πολιτών και ψηφοφόρων.
Η εξαιρετική κρισιμότητα αυτών εκλογών συνίσταται στο ότι:
α) Διεξάγονται σε χώρα με παραδοσιακή αποφασιστική επιρροή στη δημιουργία των ρευμάτων ιδεών και εξελίξεων στην Ευρώπη και σε στιγμή σήψης και δραματικής απαξίωσης θεσμών και δογμάτων μισού και πλέον αιώνα.
β) Δεν έχουμε πια εδώ μιαν κλασσική αναμέτρηση κομματικών παρατάξεων «Δεξιάς» και «Αριστεράς», υπό διάφορες επωνυμίες. Αυτά, στον πρώτο γύρο της προπερασμένης Κυριακής, αποτέθηκαν ράκη στο παλιατζίδικο της Ιστορίας. Αυτό που απέμεινε προς κρίσιν είναι το δίλημμα ουσίας –αν και η ουσία του διλήμματος επιχειρείται -μετά μανίας και δόλου- να αποκρυβεί.
Οι αθέατοι πόλοι επιλογής
Οι δυνάμεις που πράγματι αναμετρώνται την Κυριακή είναι: