Μελετώντας το ζήτημα της δημογραφικής παρακμής και της υπογεννητικότητας, το οποίο θίγει ο Πολύβιος στις Ιστορίες του, διαπιστώνει κανείς πως η σκέψη του σύγχρονου «δυτικού» ανθρώπου είναι σαφώς πιο μαγική από την σκέψη του Πολύβιου.
Ο Πολύβιος παρατηρεί πως κυριαρχούσε αρνησιπαιδία και ολιγανθρωπία παρόλο που δεν συνέβαιναν πόλεμοι ή επιδημίες. Ανάμεσα σε άλλα, αναφέρει πως είχε επικρατήσει σε τέτοιο βαθμό η αλαζονεία, η επιδειξιμανία, ο εγωισμός, η ραθυμία και η φιλαργυρία που οι άνθρωποι δεν επιθυμούσαν να παντρευτούν, ή, εάν παντρεύονταν έκαναν το πολύ ένα ή δύο παιδιά [σημ. Προφανώς θα πρέπει να είχαν φτάσει στα ίδια επίπεδα «αναπτύξεως» με την σημερινή Σιγκαπούρη ή/και την Γερμανία, εάν πάρουμε στα σοβαρά τους οικονομολόγους μας] και γι’ αυτούς τους λόγους το κακό συνεχώς μεγάλωνε.
Ούτε οι προφήτες ούτε η μαγεία, γράφει χαρακτηριστικά ο Πολύβιος, μπορούσαν να προσφέρουν λύση σε αυτή την κατάσταση. Σε αντίθεση με τον Πολύβιο, ο κυρίαρχος ανθρωπολογικός τύπος της σημερινής «Δύσεως» πιστεύει στους προφήτες και στη μαγεία και αρέσκεται να ζει εντός του -τεχνολογικού μεσσιανικού- μύθου. Η μαγική σκέψη και η
