Το Μάρτιο του 1985 άρχισε η σταδιακή υποτίμηση του δολαρίου σε σχέση μα τα νομίσματα της Ιαπωνίας, της Βρετανίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ολλανδίας, του Καναδά , και της Ελβετίας .
Έτσι για παράδειγμα ενώ τον Μάρτιο του 1985 η ισοτιμία ενός δολαρίου βρισκόταν στα 3.173 Δυτικογερμανικά Μάρκα, στις αρχές του 1996 ήταν 2.17. Υποτιμήθηκε δηλαδή περίπου 32%
Αντίθετα με την υποτίμηση Σημίτη το δολάριο έκανε 149,258 δραχμες και λιγους μήνες μετά έκανε 142,086 και στις αρχές του 1987 η ισοτιμία ήταν στις 129,657 δραχμές.
Είναι προφανές ότι η υποτίμηση διευκόλυνε εκείνους που «έβγαζαν έξω»,τα χρήματα τους σε δολάρια και τους έδωσε ένα μπόνους 42%, (όφελος 32% από την υποτίμηση του δολαρίου συν 15% από την υποτίμηση της δραχμής, εάν έφερναν στην ελλάδα τα χρήματα τους για να αγοράσουν υποτιμημένα ακίνητα, να επενδύσουν στον τουρισμό και στην κατανάλωση με τα να ανοίξουν μαγαζιά και αντιπροσωπείες.