Τον Ιούνιο του 1917 (με το παλαιό ημερολόγιο), η Ελλάδα ζούσε τις ημέρες του Διχασμού και τη φρίκη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η βόρεια Ελλάδα του Βενιζελικού Κράτους της Θεσσαλονίκης, βρισκόταν ουσιαστικά υπό την κατοχή της Αντάντ, έχοντας μετατραπεί σε θέατρο επιχειρήσεων του Μακεδονικού Μετώπου, γνωρίζοντας την βάρβαρη συμπεριφορά των Γάλλων που ήταν και το κύριο σώμα των δυνάμεών της προς τον άμαχο πληθυσμό τον οποίο αντιμετώπιζαν σαν κατακτημένο λαό μάλλον, παρά σαν συμμαχικό πληθυσμό.
Στη νότια Ελλάδα πάλι, υπό την κυβέρνηση του Βασιλέως Κωνσταντίνου, η Αθήνα βρισκόταν υπό τον αποκλεισμό του «συμμαχικού» στόλου.
Ο Βασιλεύς δεχόταν τρομερές πιέσεις να παραιτηθεί, ώστε η Ελλάδα να μπει επισήμως στον Πόλεμο στο πλευρό της παραπαίουσας Αντάντ, αλλιώς το μέλλον του Μακεδονικού Μετώπου ήταν μάλλον αβέβαιο.
Η Θεσσαλία, σαν χειρονομία καλής θελήσεως της Κυβερνήσεως των Αθηνών είχε αποστρατικοποιηθεί από μήνες, διατηρώντας κάποιες μονάδες μειωμένης συνθέσεως.
Την 10η Ιουνίου 1917, για να εκβιάσει την Βασιλική παραίτηση και να προλάβει το μάζεμα της σοδειάς, ο Στρατηγός Σαράιγ επικεφαλής 20.000 ανδρών εισβάλλει στη Θεσσαλία. Την 12η Ιουνίου έχοντας