Τι γίνεται δω, ρε παιδιά? Παντού πέφτω απάνου στη φάτσα του.
Μα στα μπλογκς, μα στις φυλλάδες, μα στις τηλεοράσεις, μα στα περιοδικά...
Μέχρι και στις χαρτοπετσέτες που λέει ο λόγος, πρέπει να τρώω στη μάπα έναν Σταύρο.
Έλεος...
Αυτός πια δεν είναι Σταύρος. Είναι Σταύρος και κυρ Σταύρος και αφέντης τσουτσουλομύτης [που έλεγε κι ο Σαββόπουλος]
Βάνω στοίχημα ότι τα 9/10 των ελληνίδων νοικοκυρών, πιο πολύ βλέπουν τη μούρη του Σταύρου μέσα στο σπίτι τους, παρά τη μούρη του άντρα τους [καλύτερα βέβαια από μια άποψη...]
Απ' την άλλη κάθομαι τώρα και συλλογιέμαι εγώ ο μαλάκας πολίτης, το αυτονόητον...
Πόσα ευρώπουλα έχουνε πέσει ρε παιδί μου για να μπεί η αυτή η σταυρόφατσα ακόμα και στην κρεβατοκάμαρα του μέσου νοικοκυριού?
Διότι, εδώ μιλάμε για πολλά εκατομμύρια...
'Ενα γιαουρτάκι ας πούμε να θέλεις να διαφημίσεις στα μεγκάλα κανάλια, πρέπει να λογαριάζεις μερικές χιλιάδες ευρά το δευτερόλεπτο. Άσε τι σου ζητάνε για να παίζει το γιαουρτάκι σου, μπροστά από τον Λαζόπουλο ή από το τσάμπιονς λίγκ.
Και μιλάμε για ένα γιαουρτάκι, όχι γι αυτόν, που είναι κοτζάμ λεβέντης και φοράει και σακίδιο.
Κι αν το καλοπροσέξεις, ούτε τα τρία ΠΑΣΟΚ, που έχουν