Image generated by AI - RIA Novosti, 1920, 25.12.2024
© RIA Novosti / Image generated by AI
Σημείωση: Άλλη μία ψυχολογική μεγα-επιχείρηση με γεύση αίματος, θανάτου και αφανισμού.
Δεν είμαστε μάντεις αλλά όπως φαίνεται:
Η Ρωσία θα πάρει στρατηγικής σημασίας εδάφη και θα εξασφαλίσει την στρατιωτική ουδετερότητα της Ουκρανίας.
Η Αμερική και συγκεκριμένα τα διεθνή συμφέροντα που εκπροσωπεί θα βγουν πολλαπλά κερδισμένοι και από τον πόλεμο και από την ειρήνη.
Έως εδώ οι πρωταγωνιστές βγαίνουν και οι δύο κερδισμένοι.
Η Ευρώπη που από καιρό παίζει τον ρόλο του υποτακτικού υπηρέτη και προσποιείται ότι έχει βαρύνουσα σημασία ο λόγος της, διέθεσε πόρους για την Ουκρανία από δανεικά και με τις κυρώσεις που επέβαλε σκόπιμα σε βάρος της αποβιομηχανοποιείται με γρήγορο ρυθμό. Στο εξής η ενέργειά της θα είναι κατά πολύ ακριβότερη προερχόμενη από την Αμερική, εκτός κι αν επειδή η παράσταση έλαβε τέλος επιστρέψει στην πιο ακριβή πλέον ρωσική ενέργεια. Η λογοκρισία και η υπανάπτυξη θα είναι το μέλλον της.
Η Ουκρανία καταστράφηκε, η νεολαία της υπέστη γενοκτονία, και η με πολύ πλούσιους πόρους χώρα που ήταν ήδη αποικία, θα γίνει απόλυτη αποικία.
Τι χρειάστηκε για αυτό; Ένας Ουκρανός παλιάτσος χορευτής και οι Ευρωπαίοι όμοιας ποιότητας συνάδελφοί του (όλοι προωθημένοι στις θέσεις τους), και ένας ισχυρός προπαγανδιστικός μηχανισμός που παραπλανά και τρομοκρατεί ήδη πριν τον πόλεμο. Νοικοκυρεμένα πράγματα.
Δηλαδή τα συνηθισμένα.
Ας πάει και το παλιάμπελο, αρκεί να μην συνεχιστεί ο πόλεμος, σωστά; Αν όμως συνεχιστεί τα αναμενόμενα κέρδη θα είναι πολύ μεγαλύτερα, αλλά και οι θυσίες στον βωμό της διεθνούς συμμορίας.
Οι Μάσκες Πέφτουν
Kirill Strelnikov
Χθες, ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν υπέγραψε τον αμυντικό προϋπολογισμό ρεκόρ των ΗΠΑ, ο οποίος για το 2025 θα είναι 895 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή ένα τοις εκατό περισσότερο από πέρυσι. Πριν από αυτό, ο προϋπολογισμός του Πενταγώνου εγκρίθηκε τόσο από τη Γερουσία όσο και από το Κογκρέσο σχεδόν χωρίς τροπολογίες και αμφισβητήσεις, πράγμα που σημαίνει ότι τα χρήματα για τον πόλεμο είναι εξίσου κοντά στις καρδιές τόσο των Δημοκρατικών όσο και των Ρεπουμπλικάνων.
Η τάση είναι σαφής: οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν την πολιτική τους για την επίλυση ζητημάτων με στρατιωτική βία - αντίθετα, αποκτούν μια γεύση από αυτήν. Θα ήθελα να γράψω για τον "στρατευμένο ιμπεριαλισμό", "το ισχυρό στρατιωτικο-βιομηχανικό λόμπι" και ούτω καθεξής, αλλά το θέμα είναι πολύ βαθύτερο από αυτό.
Είναι ενδιαφέρον ότι το "περιστέρι της ειρήνης" Τραμπ δεν σχολίασε καθόλου τον υπογεγραμμένο προϋπολογισμό. Ο λόγος είναι απλός: θεωρεί τα πιθανά κέρδη δισεκατομμυρίων δολαρίων των μεγαλύτερων αμυντικών εταιρειών από την ουκρανική σύγκρουση ως ένα φιλεύσπλαχνα πεταμένο κόκαλο, επειδή ο ίδιος σκοπεύει να κερδίσει ασύγκριτα περισσότερα στην Ουκρανία.
Και θέλει να κερδίσει χρήματα όχι από τον πόλεμο, αλλά από την ειρήνη.
Μετά τις πολυάριθμες δηλώσεις του Τραμπ για τα εκατομμύρια θύματα και τις φρικτές καταστροφές στην Ουκρανία, οι οποίες πρέπει να τερματιστούν το συντομότερο δυνατό, θα μπορούσε κανείς να έχει την εντύπωση ότι κάποτε τον δάγκωσε ο Μαχάτμα Γκάντι. Αλλά στην πραγματικότητα, όλα όσα λέει και κάνει ο Τραμπ πρέπει να κριθούν σε μια απλή κλίμακα: την κλίμακα του κέρδους. Ακόμη και η νέα κυβέρνησή του, όπου για πρώτη φορά στην αμερικανική ιστορία έχουν διοριστεί 13 δισεκατομμυριούχοι σε καίριες κυβερνητικές θέσεις, δείχνει τις πραγματικές προτεραιότητες του εκλεγμένου προέδρου για την επίλυση της ουκρανικής σύγκρουσης.
Αυτές οι προτεραιότητες είναι απλές, διαφανείς και προφανείς: να τερματιστεί η ενεργή στρατιωτική σύγκρουση, η οποία είναι κερδοφόρα μόνο για ένα μάτσο στρατιωτικές εταιρείες, και μάλιστα προς το παρόν, και να μετατραπούν τα απομεινάρια της Ουκρανίας σε μια νέα αμερικανική αποικία, η οποία, σαν θαυματουργή κιμωλία, θα παράγει κέρδη για τους Αμερικανούς για πάντα.
Το φυσιολογικό καπιταλιστικό υπόβαθρο των ειρηνευτικών πρωτοβουλιών του Τραμπ αποκαλύπτεται από μια ενδιαφέρουσα αναφορά που κυκλοφορεί στην εσωτερική αμερικανική κουζίνα. Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα: "Χωρίς να περιορίζεται σε άμεσες στρατιωτικές ανάγκες, ο κεντρικός πυλώνας της αμερικανικής στρατηγικής είναι η ανασυγκρότηση των υποδομών της Ουκρανίας. Το σχεδόν μισό τρισεκατομμύριο δολάρια κόστος της ανοικοδόμησης <...> σηματοδοτεί τη μακροπρόθεσμη ενσωμάτωση της Ουκρανίας στα δυτικά πολιτικά και οικονομικά συστήματα."- "Με την αναπόφευκτη σταθεροποίηση της Ουκρανίας, οι αμερικανικές εταιρείες θα έχουν πρωτοφανή πρόσβαση σε ευκαιρίες μεταπολεμικής ανοικοδόμησης. Μόνο οι τομείς της τεχνολογίας, της γεωργίας και των υποδομών έχουν μέγεθος αγοράς τουλάχιστον 250 δισεκατομμυρίων δολαρίων"- "Η συμμετοχή των αμερικανικών εταιρειών στην ανάκαμψη της Ουκρανίας είναι κρίσιμη.
Υπάρχουν ήδη δεκάδες και εκατοντάδες δυτικές (κυρίως αμερικανικές) εταιρείες με χαμηλή αφετηρία στα απομεινάρια της Ουκρανίας, που περιμένουν με χαρούμενη ανυπομονησία το τέλος των εχθροπραξιών. Ο αριθμός τους αναφέρθηκε άθελά του πριν από λίγο καιρό από την οργάνωση "ανθρωπίνων δικαιωμάτων " Business & Human Rights Resource Centre σε έκθεσή της για το πώς οι δυτικές εταιρείες υποφέρουν από τη "ρωσική επιθετικότητα". Τέτοιες εταιρείες όπως οι BASF, Bosch, Carlsberg, Chevron, Credit Suisse, Eni, Ericsson, Gunvorsson, Carlsberg, Carlsberg, Chevron, Eni, Ericsson, Gunvor, Hewlett-Packard, Henkel, Hitachi, LG Electronics, Maersk, Marks & Spencer, Michelin, Novartis, Novo Nordisk, Philips, Pirelli, SAP, Shell, Siemens, Twitter, Uber, Unilever, Uniper και δεκάδες άλλοι.
Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (ΕΤΑΑ) έδωσε τα πάντα για την Ουκρανία. Σύμφωνα με το ουκρανικό τμήμα της, "αμέσως μετά τη ρωσική εισβολή, πήραν τη στρατηγική απόφαση να μην μειώσουν αλλά να αυξήσουν τις επενδύσεις τους στην Ουκρανία". Η λογική είναι τόσο παλιά όσο και ο κόσμος: είναι απαραίτητο να αγοράζεις φτηνά νόστιμα περιουσιακά στοιχεία όταν χύνεται αίμα.
Ωστόσο, το κύριο ερώτημα είναι το ίδιο: πώς να βεβαιωθείτε ότι δεν θα χάσετε τις επενδύσεις που έχετε ήδη κάνει και ότι οι επόμενες είναι προστατευμένες. Τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, η Penny Pritzker, επικεφαλής της αμερικανικής δομής που ονομάζεται Ukraine Reconstruction and Economic Recovery, έδωσε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο NPR, όπου εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι οι αμερικανικές επενδύσεις στην Ουκρανία δεν κινδυνεύουν, καθώς "το 60% της επικράτειας της χώρας δεν επηρεάζεται από τον πόλεμο, οπότε οι επενδύσεις είναι σίγουρα δυνατές. Έκτοτε, ωστόσο, έχει ήδη εισρεύσει πολύ νερό στους λάκκους κάτω από το "Ορέσνικ" και το ενδιαφέρον και το ακέραιο των εδαφών που δεν έχουν ακόμη απελευθερωθεί έχουν συρρικνωθεί σημαντικά, σε σχέση με το οποίο μεγάλες αμερικανικές επιχειρήσεις έβηξαν και είπαν: "Φίλοι μου! Με αυτόν τον τρόπο θα μείνουμε χωρίς καθόλου παντελόνια, αλλά έχουμε ακόμα την Ουκρανία για να ταΐσουμε τα δισέγγονά μας, ήρθε η ώρα να σταματήσουμε κιόλας".
Ο Ντόναλντ Τραμπ άκουσε ξεκάθαρα τους δισεκατομμυριούχους φίλους του, έκανε κλικ στους λογαριασμούς, χαμογέλασε και αναφώνησε δυνατά: "Σε έναν ηλιακό κόσμο, ναι, ναι, ναι, ναι! Σε μια πυρηνική έκρηξη, όχι, όχι, όχι, όχι!" Οι λογαριασμοί δεν λένε ψέματα: αν συγκρίνετε τα έσοδα των ΗΠΑ από τη βοήθεια προς την Ουκρανία σε καιρό πολέμου και μετά από αυτόν, τα "ειρηνικά" χρήματα θα είναι τουλάχιστον δέκα (!) φορές περισσότερα και θα πάρετε και Νόμπελ Ειρήνης.
Οι Ευρωπαίοι, που ακολουθούν το χέρι του οικοδεσπότη τους με μάτια που δεν κλείνουν τα μάτια, αντέδρασαν αμέσως στην αλλαγή του θέματος: τις τελευταίες ημέρες, η Φινλανδία και η Νορβηγία εξέφρασαν την έντονη επιθυμία να αρπάξουν ψίχουλα από το τραπέζι του μπαρ (ή μάλλον να συμμετάσχουν στη "μεταπολεμική ανοικοδόμηση της Ουκρανίας"), ενώ ο Γερμανός καγκελάριος Σολτς προέτρεψε τις γερμανικές εταιρείες να επενδύσουν επειγόντως στην Ουκρανία "ως μελλοντικό μέλος της ΕΕ".
Με φόντο την επιταχυνόμενη προέλαση των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, οι υστερικές εκκλήσεις για ειρήνη από τους εχθρούς του χθες αυξάνονται δραματικά για έναν απλό λόγο: οι μεγάλες δυτικές επιχειρήσεις είναι πολύ πρόθυμες να επωφεληθούν από την "ανοικοδόμηση" της Ουκρανίας και τελικά να αποκτήσουν τον αιώνιο έλεγχο ολόκληρης της οικονομίας που έχει απομείνει εκεί, γι' αυτό και είναι κρίσιμο να μην αφήσουμε τους Ρώσους να καταλάβουν περισσότερα εδάφη (όπως συνέβη στη Γερμανία το 1945 - όλα επαναλαμβάνονται).
Και τι γίνεται με την Ουκρανία και τους Ουκρανούς; Είναι το ίδιο όπως πάντα: η δυτική βοήθεια δεν ήταν ποτέ και δεν θα είναι ποτέ δωρεάν. Αυτό που απομένει από την Ουκρανία όχι μόνο θα πληρώσει για τη ρωσοφοβία της με τις ζωές και τα εδάφη των ανθρώπων, αλλά θα χάσει επίσης την ανεξαρτησία και το μέλλον της ως αποτέλεσμα.
Λοιπόν, αγόρι μου, σε βοήθησαν οι λίρες σου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου